blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: archief/archieven

Collectie Luis Daal
Rosemarie Daal-Blesh (paars-rdoe jurk) en Ena Dankmeijer-Maduro (met boek in de hand).

Het litteraire werk, audio- en videoproducties waar hij aan meewerkte, ongepubliceerde manuscripten en publicaties in tijdschriften van de Curaçaose schrijver en dichter Luis H. Daal [1919-1997] zijn afgelopen zaterdag overgedragen aan Biblioteka Mongui Maduro. Rosemarie Daal-Blesh was speciaal voor de overdracht uit Nederland overgekomen.

[Ontleend aan Antilliaans Dagblad, 7 oktober 2013]

Historisch archief politiek gedachtegoed Lachmon

door Eric Mahabier

Den Haag – De Vooruitstrevende Hervormingspartij (VHP) zal een commissie in het leven roepen die het politieke gedachtegoed, de erfenis van Jagernath Lachmon zal verzamelen voor het opzetten van een historisch archief. Dit archief zal ten dienste voor van de totale Surinaamse natie.
Het voorstel voor deze speciale commissie kwam van Albert Ramdin, assistent-secretaris-generaal van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), zaterdag op de Jagernath Lachmon Lezing in Den Haag. In de Nieuwe Kerk hield VHP-voorzitter Chandrikapersad Santokhi samen met Ramdin een inleiding over de rol en betekenis van Lachmon voor de vrede en harmonie in Suriname en de regio.
Zowel Santokhi als Ramdin roemde de vele verworvenheden van Lachmon, vooral voor een harmonieuze Suriname met zijn verbroederingspolitiek. Volgens Santokhi is de vrede tussen de bevolkingsgroepen in Suriname echter niet uit de lucht komen vallen. Ramdin: “Suriname zou er zeker anders uit hebben gezien zonder de bijdrage van Lachmon en niet zo vredig en stabiel.”
Ramdin benadrukte uitdrukkelijk dat hij op persoonlijke titel sprak en alles wat hij naar voren heeft gebracht niet voor de rekening van de VHP en of de OAS is. Ramdin sprak de wens uit dat het historisch instituut in 2016 een realiteit mag zijn, wanneer dat jaar de 100e geboortedag van wijlen Lachmon herdacht zal worden.
[uit de Ware Tijd, 22/09/2013]

Medewerkers Nationaal Archief zwaar gedemotiveerd: ‘De hitte maakt werken onmogelijk’
door Euritha Tjan A Way
Paramaribo – Wie over de Jagernath Lachmonstraat rijdt, kan het gebouw van het Nationaal Archief Suriname (NAS) niet missen. Het is speciaal ontworpen naar de moderne maatstaven, ideaal voor het herbergen van archieven. Maar de hitte die bij binnenkomst voelbaar is, is dat allerminst.
“Buiten waait het lekker, maar binnen omarmt de warmte je gewoon”, zegt een bezoeker die met twee metgezellen informatie komt opzoeken. Het personeel kan niets anders dan de situatie beamen. “Het is al langer dan drie maanden zo. Zodra je even beweegt begin je te transpireren”, zegt de één terwijl een ventilator op de achtergrond verwoede pogingen doet de hitte te verdringen. De studiezaal staat er verlaten bij. De moderne apparatuur die nauwelijks drie jaar oud is, is de stille getuige van een verleden met een studiezaal vol bezoekers. “We kunnen mensen vaak maar doorverwijzen, de depots blijven dicht omdat de temperatuur daar niet mag stijgen.”
Geen hulp
Errol Williams is zo’n bezoeker die niet geholpen kan worden. “We zijn bezig met een rechtszaak en ik moet hard copy van een vermissing aan het dossier toevoegen. De zaak gaat over een maand voor. Ik ben al overal geweest. Dit is mijn laatste hoop.” Hij wordt spijtig verwezen naar de Onderwijsbibliotheek. “Misschien kunnen zij u helpen.”
Het personeel dat al drie maanden tot twaalf uur werkt, zegt door de situatie zwaar gedemotiveerd te raken. “We komen aan het werk om te zitten. De bedoeling van de archieven was om onderzoek te kunnen doen. Nu kan dat niet omdat de depots gesloten zijn. Soms wil ik thuis blijven, want ik kom zomaar aan het werk”, zegt Audry Koenders, hoofd van de afdeling Educatie en Informatie, de enige medewerker die wel bij naam genoemd wil worden. “Ik was in mijn sas. Ik had nooit durven bevroeden dat dit zou gebeuren”, zegt ze terwijl ze spijtig kijkt naar de conferentiezaal waar in een niet zo ver verleden regelmatig lezingen en bijeenkomsten gehouden werden. “Alles zit op slot”, klinkt het bijna emotioneel.
Scholenprogramma
Koenders vreest voor het educatieve programma van het NAS. “Ik hou me hart vast voor de maand oktober, want bepaalde middelbare scholen hebben een lesprogramma dat afgestemd is op het archief. Wat gaan we doen dan? Gaan we ze in de hitte ontvangen? Ik weet het echt niet”, zegt ze terwijl ze haar hoofd schudt.

Op vragen van het personeel aan de leiding over hoe lang de situatie nog voort kan duren komen geen concrete antwoorden. Ook de krant haalt bakzeil. “Bel morgen terug voor een reactie. Ik moet vandaag (donderdag, …red) bij de minister zijn,” klinkt het eerst. Een tweede poging de nationaal archivaris Rita Tjien Fooh- Hardjomohamad te bezoeken terwijl die in het gebouw zit, stuit op niets. “De telefoon wordt niet opgenomen”, zegt de medewerker. De minister van Binnenlandse Zaken Soewarto Moestadja bevestigt dat de onderdelen al besteld zijn om de koeling te repareren. “Maar voor de details moet u bij mevrouw Tjien Fooh-Hardjomohamad zijn.” Herhaalde pogingen leveren echter geen reactie op van de nationaal archivaris.

[uit de Ware Tijd, 21/09/2013]

Massamoord Mariënburg 111 jaar geleden

door Benjamin Mitrasingh

Het is vandaag, 30 juli, precies 111 jaar geleden dat de massamoord op Mariënburg plaatsvond. Over de aard en het aantal van de slachtoffers zijn er wat onduidelijkheden.

read on…

Sabi Yu Rutu toont noodzaak stamboomonderzoek

door Tascha Samuel

Paramaribo – De expositie Sabi Yu Rutu geeft bezoekers niet alleen een terugblik, maar ook een handleiding van het eigen verleden. De expo bestaande uit kunst, oude foto’s uit het archief van de Evangelische Broeder Gemeente Suriname (EBGS) en stambomen, werd donderdag geopend bij het Jeugdcentrum.
“Ken je eigen geschiedenis. Zoek die op, dan ga je die meer waarderen en kan je er zelf je eigen interpretatie aan geven”, meent Marilva Eiflaar. Zij deed donderdag onder redelijke publieke belangstelling verslag van het jongerengenealogieproject; een samenwerking tussen het EBGS-archief, Na Afrikan Kulturu fu Sranan (Naks), Ancestors Unknown en de organisatie Who.Am.I. “Het is van belang je geschiedenis te kennen. Het is dwaas als we die niet kennen”, meende dominee Edgar Loswijk, die kort Gods zegen afsmeekte voor het samenzijn. De expo is tot 1 juli te bezichtigen.
Zelfonderzoek
Het Sabi Yu Rutu-project is in januari van dit jaar gestart met als doel jongeren bewust te maken van hun afkomst. “We kregen ouderen die in de archieven kwamen zoeken, omdat hun kinderen vragen stelden. Toen dachten we waarom niet de jongeren leren hoe zelf onderzoek te doen? Daardoor kwam Sabi Yu Rutu tot stand”, legt Eiflaar uit, zelf werkzaam bij het EBGS-archief. De Amerikaanse Dana Saxton van de organisatie Ancestors Unknown, trainde de jongeren in onderzoekstechnieken, hoe en waar ze kunnen zoeken en welke bronnen ze kunnen opzoeken. Ze leerden ook om vanuit schilderijen en foto’s informatie te zoeken en zelfs vanuit de dans.
Zoektocht
Ank de Vogel-Muntslag vertelde over haar zevenjarige zoektocht naar de Afrikaanse stamvader van de Surinaamse familie Muntslag, genaamd Avantuur Windhorst. Vorig jaar verwerkte de Ghanese kunstenaar Jeremiah Quarshie, het verhaal van Avantuur en zijn nakomelingen in een kunstwerk voor een expositie van het Stedelijk Museum projectbureau. Dit kunstwerk is gedeeltelijk te zien bij deze expo. Het bijzondere van het werk is dat het gezicht van de Vogel- Muntslag is opgebouwd uit woorden, namen en zinsneden die geschiedkundige informatie bevatten.
Op de expo staan een tweetal werken van Shaundel Horton en ook twee van Miquel Keerveld getiteld ‘Help me take it away’. Kleurige mensfiguren die ‘overschaduwd’ lijken te worden door de zwarte verf die als duisternis over hen heen hangt. Een groot schilderij van Raimen Bijlhout waarop een oude zandstraat met typische houten huisjes is uitgebeeld, heeft een sterke owruten-sfeer. Opmerkelijk is de installatie van terracotta kleihoofden van Ken Doorson getiteld ‘Generation’. Oude foto’s en portrettekeningen uit het EBGS-archief en stambomen maken de expo tot een geheel. Met Sabi Yu Rutu wil de organisatie van de EBGS anderen inspireren om op zoek te gaan naar hun eigen identiteit via stamboomonderzoek. De organisatie wil ook de rol die kunst kan vervullen in de beleving van onze geschiedenis aangeven.
[uit de Ware Tijd, 29/06/2013]

Pieter Groen gaat naar de Barbiesjes
Op zondag 16 juni is het stuk Pieter Groen gaat naar de Barbiesjes in première gegaan op het Oerolfestival, Terschelling. Deze objecttheatervoorstelling van Jaime Ibanez en Jornt Duyx is een coproductie van het Nationaal Archief, Hotel Modern en Feikes Huis. De voorstelling is gebaseerd op de 18e eeuwse reisverslagen van Pieter Groen die zich in het Nationaal Archief bevinden.
Op avontuur in Berbice

Pieter Groen gaat naar de Barbiesjes is een historische tragediekomedie en vertelt het verhaal van de 19-jarige koopmanszoon Pieter Groen. Hij vertrekt in de zomer van 1792 naar Berbice, een toenmalige Nederlandse kolonie ten westen van Suriname. De kolonie heeft een omstreden reputatie; wie naar de Barbiesjes gaat, gaat zijn ondergang tegemoet, is de overtuiging. Maar voor Pieter lonkt het avontuur. Tijdens zijn verblijf in Berbice trekt hij door de binnenlanden met indianen, inspecteert plantages, bezoekt stadjes en leidt een losbandig leven. Met alle gevolgen van dien.
De voorstelling
Jaime Ibanez bewerkt de belevenissen van Pieter Groen tot een primitieve animatie: een mix van gesproken woord, bewegende machines en illustraties. De voorstelling wordt muzikaal begeleid door Jornt Duyx.
Het geheugenpaleis
Het verhaal van Pieter Groen is een van de 11 verhalen die onderdeel uitmaken van de expositie Het geheugenpaleis – dwalen door de archieven. Na een grondige verbouwing bij het Nationaal Archief zal deze tentoonstelling vanaf 16 oktober 2013 de openingstentoonstelling zijn. Op de webexpo is al een voorproefje te zien van deze tentoonstelling.
Nationaal Archief

Twee slaven voor de prijs van één – Stadsarchief toont koopcontracten
door Patrick Meershoek
Het Amsterdamse Stadsarchief toont vanaf morgen niet eerder gepubliceerde documenten over de slavenhandel in Amsterdam. De koopcontracten geven een indringend beeld van de alledaagse praktijk in de zeventiende en achttiende eeuw.
Zo luidt een door een Amsterdamse notaris opgesteld koopcontract uit het begin van de achttiende eeuw, in vertaling: ‘Ten derde, dat de voorgenoemde af te leveren 250 koppen slaven zullen bestaan uit twee derde parten mannen en een derde part vrouwen. En dat voor leverbare slaven gerekend zullen worden diegenen die niet blind, lam of gebroken zijn en ook diegenen die geen besmettelijke ziekte hebben.’

Slavenhandel was een alledaagse bedrijvigheid in het Amsterdam van de zeventiende en de achttiende eeuw, blijkt uit de tentoonstelling. Originele documenten geven inzicht in de praktijk van de slavenhandel. Notarissen maakten de contracten op waarmee de kooplieden en zaakwaarnemers van eigenaren van plantages hun bestellingen plaatsten bij de West-Indische Compagnie.

Het notarieel archief bevat gegevens van minstens 350 reizen van slavenschepen naar Afrika, waarbij 125.000 slaven werden aangekocht en overgebracht naar onder meer Brazilië, Suriname en Curaçao. Dat gebeurde volgens de regel dat gevangenen tussen 15 en 36 jaar als één slaaf werden gerekend. Drie slaven tussen 14 en 18 jaar telden voor twee slaven. Kinderen tussen 2 en 7: twee voor de prijs van één. ‘Diegenen onder de twee jaar zullen voor zuigelingen gerekend worden en de moeder volgen.’

[uit Het Parool, 30-05-13]

Wikipedia primeur voor Koninklijke Bibliotheek en Nationaal Archief

De Koninklijke Bibliotheek (KB) en Nationaal Archief (NA) zijn de eerste Nederlandse erfgoedinstellingen die een ‘Wikipedian in Residence’ gaan werven. Hiermee treden ze in de voetsporen van vermaarde buitenlandse instituten zoals het British Museum, het Paleis van Versailles en The Museum of Modern Art (MoMA).

read on…

De Surinaamse bibliotheken in beeld (3)
Onderstaand artikel is een gedeelte uit een dossier over Surinaamse bibliotheken dat verscheen in Bibliotheekblad, het vakblad van Nederlandse bibliotheken. Vandaag uitgelicht: het Nationaal Archief, de bibliotheek van de Anton de Kom Universiteit en de Algemene Onderwijs Bibliotheek (deel III).door Kirsten Dorrestijn


Nationaal Archief: nieuwste aanwinst van Suriname
Langs de Jaggernath Lachmonstraat, een drukke doorgaande weg vanuit het centrum van Paramaribo, prijkt sinds 2010 een gloednieuw gebouw. ‘Nationaal Archief’ staat in grote letters op de gevel. Bij de ingang gaat de glazen deur automatisch open, iets wat zelden voorkomt in Suriname. In de verkoelde studiezaal direct achter de receptie zit het vol mensen verdiept in documenten. Wie het voormalige pand ooit heeft gezien weet: dit is een wereld van verschil.

‘Het vorige gebouw voldeed niet aan de internationale standaarden voor een archiefgebouw’,  bevestigt directrice Tjien Fooh-Hardjomohamad. ‘Het was gehuisvest in een deel van een kindertehuis. De archieven stonden in een open ruimte zonder airconditioning. Dat heeft de documenten geen goed gedaan.’ Het huidige gebouw heeft koelinstallaties en klimatologische voorzieningen, een goed geconditioneerd depot en gekoelde kantoorruimten voor het personeel. Nadat het parlement in 1996 was afgebrand, zegde de Nederlandse regering Suriname een nieuw archiefgebouw toe.

Oudste krant
Het Nationaal Archief is een bewaarplaats van overheidsarchieven van ministeries, kantongerechten en bedrijven die onder de overheid vallen. Alle overheidsarchieven worden na tien jaar hierheen verplaatst: correspondentiestukken, besluiten en rapporten. ‘Het is onze taak om die archieven te ontsluiten en toegankelijk te maken voor publiek’, vertelt Tjien Fooh-Hardjomohamad. Ook bestaat een klein deel van de collectie uit archieven van particulieren. Digitale documenten van bijvoorbeeld Anton de Kom en Henny de Ziel zijn aangekocht. De oudste archiefstukken zijn trouw- en begrafenisboeken uit 1667. De oudste krant stamt uit 1808: De Surinaamse Courant.

Het archief strekt op dit moment 5 kilometer. Een groot gedeelte ligt nog in het archief in Den Haag, Nederland. Van de 800 meter aan Surinaams archief dat daar lag, is 100 meter teruggegeven. De rest moet nog worden ontsloten voordat het naar Suriname kan worden overgeplaatst. Door de archieven beschikbaar te stellen hoopt Tjien Fooh-Hardjomohamad op een beter onderzoeksklimaat. ‘Onze geschiedenis is nog niet vaak beschreven door eigen historici. Met de archieven willen we onderzoekers stimuleren de geschiedenis vanuit een eigen visie te beschrijven. Het is belangrijk om op die manier onze identiteit vast te leggen.’ Ook wordt contact gezocht met archieven van andere landen waar veel inwoners van Suriname hun oorsprong vinden: Ghana, Indonesië, China en India. Ook Engeland is in dit opzicht interessant: van 1804 tot 1816 had Suriname een Engels bestuur.

De documentatie wordt op dit moment nog het meest gebruikt door mensen die genealogisch onderzoek komen doen. In de vakanties zit de zaal vol met Surinamers die in Nederland wonen en op zoek gaan naar informatie over hun voorfamilie. Geboorteaktes worden 100 jaar na de geboorte vrijgegeven, overlijdensregisters en huwelijksregisters na 75 jaar.


Schimmels en insecten
Het archief zal begin 2013 worden uitgebreid met beeld- en geluidsdocumenten. Dagen achtereen zijn de medewerkers bezig met het omzetten van de archiefstukken op microfilm en het digitaliseren ervan. Het Surinaamse archief wordt ondersteund door het instituut voor Beeld en Geluid in Hilversum.

Collega’s van het archief in Den Haag hebben trainingen gegeven in conservering. In het speciale restauratie-atelier worden archiefstukken met schade gerestaureerd. Brokkelend papier, scheurtjes, inktvraat, waterschade, beschadiging door schimmels of insecten: het wordt hier allemaal gestabiliseerd. Vanaf volgend jaar zullen de medewerkers zélf de cursussen in conservering geven aan andere cultureel-erfgoedinstellingen in Suriname.

Bibliotheek van de Anton de Kom Universiteit: belangrijkste wetenschappelijke collectie

De Anton de Kom Universiteit van Suriname (AdeKUS) werd in 1968 opgericht. Eerst ging het alleen om een juridische en een sociaal-economische faculteit, later kwam er een medische en een rechtenfaculteit, het centrum voor landbouwkundig onderzoek en het instituut voor internationale betrekkingen bij. De universiteit telt momenteel 3500 studenten. De bibliotheek is gevestigd in één van de gebouwen op het universiteitsterrein aan de Leysweg en bevat de belangrijkste wetenschappelijke collectie van Suriname.

Grootste bibliotheek
De bibliotheek heeft 100.000 boeken in bezit en is daarmee de grootste bibliotheek van het land. De collectie is voor een gedeelte gekocht en bestaat voor een ander gedeelte uit schenkingen. ‘We bestellen elk jaar bij uitgeverijen in het buitenland’, vertelt directeur Jane W.F. Smith. ‘Bij schenkingen nemen we op wat bij de collectie past, waarvan studieboeken vanaf het jaar 2000, en we gaan langzaam naar 2005.’

Behalve de studieboeken heeft de Anton de Kom Universiteitsbibliotheek een grote Suriname-collectie. ‘Misschien wel de grootste ontsloten collectie van het land’, fluistert Smith, want ze wil dit niet te stellig zeggen. ‘Van elk boek dat over Suriname verschijnt kopen we minstens één exemplaar.’
Ook verzamelt de bibliotheek e-documenten. ‘Soms mogen we deze niet opnemen in de collectie vanwege copyright. Wel kunnen we ze aanbieden door een link te plaatsen naar de plek waar het document zich bevindt. Als het erop aankomt zijn we een bibliotheek in een ontwikkelingsland.  Met dat argument proberen we toegang te krijgen tot belangrijke online databases.’


 Dubbele exemplaren
Er zijn enkele samenwerkingsverbanden met Nederlandse en Belgische instellingen. Zo werkt de universiteit samen met Nederland als het gaat om interbibliothecair leenverkeer. ‘Als een student een boek zoekt dat wij niet in huis hebben, kunnen wij het via de Koninklijke Bibliotheek hierheen laten sturen.’ Verder zamelt een medewerker van de Universiteit Leiden op eigen initiatief al meer dan tien jaar boeken in voor de Surinaamse universiteit. ‘Zij gaat langs de docentenkamers, Uitgeverij Kluwer en het Leids Universitair Medisch Centrum om te vragen naar dubbele exemplaren’, vertelt Smith. ‘Laatst kregen we weer pallets met 3000 boeken binnen.’

De universiteitsbibliotheek heeft 31 personeelsleden. De medewerkers zijn hoog geschoold, VWO of hoger. In 2010 volgde het personeel de Surinaamse opleiding tot bibliotheekassistent.


Algemene Onderwijs Bibliotheek: 250 schoolmediatheken

De Algemene Onderwijs Bibliotheek is gevestigd in een houten gebouw niet ver van het centrum van Paramaribo. Enkele leerlingen zitten over schriften en boeken gebogen. Achterin de studiezaal werkt afdelingshoofd Anita MacIntosch in haar kantoor. ‘We zijn gevestigd in voormalige barakken van een schoolgebouw en zitten hier al sinds de jaren zeventig. Een nieuw gebouw is onze grootste wens op dit moment.’ Ze laat een verzoekbrief voor het Ministerie van Onderwijs zien: ‘De vloer is van straatstenen en er zijn verzakkingen, het plafond en de wandplaten zijn verrot, het dak en de dakgoten hebben lekkages’, staat er. Het is duidelijk, de Algemene Onderwijs Bibliotheek kan wel een nieuw onderkomen, of op z’n minst een goede renovatiebeurt gebruiken.

Mediatheekdienst
De Algemene Onderwijs Bibliotheek valt onder het Surinaamse Ministerie van Onderwijs en verzorgt boeken voor lerarenopleidingen, basis- en middelbare scholen in stad en district. In 250 scholen hebben de medewerkers geholpen met het opzetten van mediatheken. ‘Wij verzorgen de bestellingen van boeken voor die scholen en trainen de mensen om de mediatheek te beheren.’
In het gebouw van de Algemene Onderwijs Bibliotheek komen leerlingen van het voortgezet onderwijs en studenten van avondopleidingen boeken lenen of studeren. Ook maken zij gebruik van de documentatieafdeling met krantenknipsels, folders en de Surinaamse kranten die per jaargang zijn ingebonden.

Wolkers of Vestdijk
De Algemene Onderwijs Bibliotheek heeft 22.000 boeken in huis. MacIntosch: ‘Elk jaar kopen we voor 1 miljoen Surinaamse Dollar boeken. We plaatsen bestellingen bij lokale boekhandels en via het NDB Biblion bestellen we thema-aanbiedingen. Verder komen er regelmatig Surinaamse auteurs hun boeken persoonlijk langsbrengen. Sporadisch krijgen we schenkingen uit Suriname, Nederland of België.’ Als een boek 15 jaar lang niet is uitgeleend, gaat hij uit de collectie. ‘Maar we zijn wel voorzichtig hoor, want er staan oude boeken op de literatuurlijsten.’

De bibliotheekmedewerkers stimuleren leerlingen om wat nieuwe boeken te proberen. ‘Leerlingen komen meestal met een lijst hier. Als ze vragen naar boeken uit de Derde Spreker-serie, raden wij ze aan nieuwere boeken te lezen van schrijvers uit derdewereldlanden, als zij daarvoor toestemming kunnen krijgen van de leerkracht tenminste. Andere oude boeken, van Jan Wolkers of Simon Vestdijk bijvoorbeeld, zien we steeds minder terug op de lijsten.’ Er werken 40 vaste medewerkers bij de Algemene Onderwijsbibliotheek en dan zijn er nog heel wat parttimers.

Garant
De scholen staan garant voor leerlingen die boeken lenen. De schooldirecteur moet zijn handtekening zetten op de overeenkomst tussen de leerling en de bibliotheek, zodat de school het kind opspoort en aanspreekt als het verzuimt een boek in te leveren.

[Klik hier voor deel 4 en slot van deze reeks.]

Bestanden Nationaal Archief nu via website toegankelijk

Het publiek kan op de website van het Nationaal Archief Suriname (NAS) de digitale bestanden bestuderen die informatie geven over onder meer doop, huwelijk en overlijden in Suriname in de zeventiende eeuw, oude notariële archieven en het bevolkingsregister voor de kolonie Suriname.

Rita Tjien Fooh-Hardjomohamad, de nationale archivaris zegt, dat hoewel er nog veel verbeterd moet worden aan de site, men er al terecht kan voor informatie. “Het is vandaag ook drie jaar geleden dat het nieuw archiefgebouw in gebruik werd genomen. Binnen niet al te lange tijd zal de elektronische link nog meer mogelijkheden bieden. Het NAS heeft de afgelopen jaren veel werk verzet. Er komen binnenkort nog meer opleidingen om zo de kwaliteit van het archiefwerk verder te verbeteren”, zei Tjien Fooh-Hardjomohamad, bij de lancering van de website.

Openbare archieven
De eerste Surinaamse archieven die door Nederland zijn teruggeven aan Suriname, zijn online beschikbaar gesteld. Het gaat om doop-, trouw- en begraafboeken van Suriname 1662- 1838, notariële archieven van Suriname 1828 – 1845 en de samenstelling van het Bevolkingsregister voor de kolonie Suriname (Eerste Algemene Volkstelling Suriname 1921).

Deze archieven zijn volgens de Archiefwet, openbaar voor het publiek. De originele archieven zijn in 2010 teruggeven aan Suriname en dus ook beschikbaar in de studiezaal van het NAS. De digitale bestanden die online zijn geplaatst, kunnen ook worden geraadpleegd op de website van het Nationaal Archief Nederland. Het maken van print-outs is echter niet mogelijk, zegt de voorlichting van Binnenlandse zaken (Biza).

Na de eerste drie archieven zullen de overige archieven gefaseerd online worden geplaatst. Het publiek kan naar de website van het NAS via www.gov.sr. Daar kiest men voor het ministerie van Binnenlandse Zaken en dan voor Diensten. Vervolgens gaat men naar het Nationaal Archief Suriname, legt de Biza-voorlichting uit.

[van Starnieuws, 13 april 2013]

‘Indianenbrieven’ uit Pennsylvania in beheer EBGS

door Rose-Marie Maître

Paramaribo – Brieven die Inheemse gelovigen van de Evangelische Broedergemeente in Suriname (EBGS) in 1749 hebben gestuurd naar zendelingen in Pennsylvania, VS, zijn in het beheer van de kerk. De brieven zijn donderdag gepresenteerd in de gehoorzaal van de Stadszending.
Voorzitter van de archiefcommissie, Edgar Loswijk, vertelt dat de brieven sinds november 2012 in Suriname zijn. Ze zijn in 1749 geschreven aan de Amerikaanse zendelingen, die wegtrokken omdat de regering en planters de boodschap over gelijkwaardigheid van de mens niet accepteerden en vanwege onderlinge ruzie en ziekte. Het zendingswerk werd in die periode gecoördineerd vanuit Pennsylvania. Het Amerikaanse fonds voor cultuurbehoud heeft de overplaatsing van de archieven bekostigd.
In 2011 heeft de Amerikaanse archivaris Paul Peucker de EBGS op de hoogte gesteld van het bestaan van de archieven. Margaret Mckean, de vertegenwoordiger van de Amerikaanse ambassade bij de presentatie, heeft affiniteit met archieven. Ze komt zelf uit Pennsylvania en was archeoloog. Volgens McKean zijn archieven de collectieve herinnering van een volk. “Suriname is niet uniek in de zoektocht naar de geschiedenis.” Daarbij haalde zij ook de verwoesting van de bibliotheek van Timbuktu aan, waarbij kostbare archieven zijn vernietigd.
[uit de Ware Tijd, 16/03/2013]

Overdracht archief Michiel de Ruyter

Den Haag – Het Nationaal Archief heeft op 5 maart een aanvulling op het archief van de grootste Nederlandse zeeheld, Michiel de Ruyter, en zijn nazaten, in ontvangst genomen. Daarmee is het volledige archief De Ruyter nu in Den Haag voor iedereen toegankelijk. Enkele topstukken zijn zelfs online in te zien.

read on…

« Newer posts ∞ Older posts »

Recente berichten

Reacties

Disclaimer

Deze website beoogt geen enkel winstoogmerk. Door middel van de website wil de Werkgroep het publiek kennis laten maken met nieuws uit en over de Caraïbische regio. De Werkgroep neemt daartoe onder meer berichten over van andere sites, zonder dat het ons altijd mogelijk is rechthebbenden vooraf te attenderen op de overname. Mocht iemand bezwaar hebben tegen overname van tekst- of beeldmateriaal, laat ons dit weten, dan verwijderen wij het materiaal. Reacties op berichten worden alleen geplaatst indien voorzien van voor- en achternaam. Opinies op deze website komen voor rekening van de auteur(s) en zijn niet altijd de opinies van de Werkgroep.
  • RSS
  • Facebook
  • Twitter