Op een dag gingen Julawai, zijn vrouw en hun kinderen voor een paar dagen naar familie en vrienden verder de rivier op. Volgens zeggen woonden Julawai en zijn gezin even voorbij het dorp Bigiston aan de Marowijnerivier. Vroeger was het de gewoonte dat men van zulke tochten gebruik maakte om voedsel te vergaren voor de komende tijd. Julawai nam dus zijn pijl en boog en hengelstokken mee.
Bij zijn begrafenis te Galibi kwam steeds de minder bekende zijde van Nardo Aloema in mijn gedachten. Hij was het die bij het opstarten van de afdeling Cultuurstudies, in de jaren 80, erop hamerde dat deze niet alleen kon verzamelen, maar ook moest publiceren. Uiteindelijk zouden onderzoekers bij deze afdeling zich wijden aan het publiceren als een van hun hoofdtaken. In deze context heb ik mogen samenwerken met Aloema en mijn toenmalige onderzoekscollega’s, aan een gezamenlijk themanummer van OSO over ‘geestelijk specialisten’. Dit was slechts een van de publicaties waaraan Nardo een bijdrage heeft geleverd.
Inheemsen hebben hun eigen manieren om om te gaan met verlies, dood en rouwverwerking. Dood en leven vormen één geheel, zoals spiritualiteit en natuur onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Die cirkelgang doet er toe, niet de tijd. Ineke Wienese verdiepte zich in de materie.
Van weinig inheemsen in Suriname in de afgelopen vier decennia kan gezegd worden dat ze cultureel zo dominant aanwezig waren als Nardo Aluman. Als cultuurkenner en activist was hij op veel vlakken actief, tot zijn krachten het langzamerhand begaven. Hij was moe, toen hij op woensdag 13 oktober 2021 in het Academisch Ziekenhuis van Paramaribo opsteeg naar Tamushi.
Op woensdag 13 oktober jongstleden heeft de heer Ronald Renardo Aloema, bij velen bekend als Nardo Aluman (oom Nardo), het tijdelijke met het eeuwige verwisseld. Bij het vernemen van dit bericht gingen mijn gedachten terug naar al die jaren dat hij zich zowel nationaal als internationaal had geprofileerd als zijnde één der voorvechters, c.q. strijders van inheemse rechten en cultuur. Zijn heengaan is een echte aderlating voor de inheemse gemeenschap van Suriname.
1. Dit verhaal begint heel eenvoudig. Ik zit aan de ontbijttafel en kijk naar mijn zoontje. Hij eet zijn boterham niet op, hij houdt zijn hoofd stil en kijkt de tuin in, maar zijn ogen zien niets. Nu zou ik hem kunnen vragen wat er in hem omgaat en hij kan daarvan een heel beperkte weergave in woorden geven. Maar wat er precies in dat hoofd is omgegaan zal ik nooit weten. Hij droomt met open ogen en een droom kan nooit exact genoeg worden naverteld. Ik kan een hersenscan van hem laten maken, maar de print van zijn hersenstructuur zal me niet de informatie opleveren om hem te begrijpen. Hij draagt bovendien mijn genen niet. Hij is volledig soeverein – als ik er maar om denk dat hij op tijd eet. ‘Denk je aan je boterham? We moeten zo weg.’
Bij deze feliciteren wij mijn man, vader, schoonvader en grootvader en de man die de Inheemsen de bewustwording heeft bijgebracht van wat ze nu zijn en hebben bereikt, met zijn 70ste geboorte dag. Wij wensen hem veel zegen, gezondheid, kracht en nog meer wijsheid met de kracht van onze Schepper, Tamusji. Potosu porito po’ko na’na konoturupo’jan otupona’ka uwapo’tom’po. read on…
Zwischen Ariane, Merian und Papillon – Geschichten aus Französisch-Guayana und Suriname is een bundel verhalen van de inheemsen uit de drie Guyana’s, vertaald in het Duits door Bernhard Conrad. read on…
Het huidige bestuur van de Organisatie voor Inheemsen in Suriname (OIS) onder leiding van Stanley Liauw Angie, zegt dat Nardo Aloema geen deel meer uitmaakt van het bestuur. “Dit moet duidelijk zijn”, geeft hij aan. Liauw Angie doet deze mededeling nadat vorige week festiviteiten zijn aangekondigd in de Palmentuin in verband met de viering van de Dag der Inheemsen op 9 augustus. read on…
De stichting Indigenous Art Products maakt zich zorgen over de gang van zaken bij het Kabinet van de President en wel in het bijzonder hoe mensen bij het Kabinet onverantwoordelijk te werk gaan ten aanzien van de Inheemse Dag. Eén jaar geleden heeft de President in het openbaar verklaard dat er eenheid moet zijn onder de Inheemsen. Maar wij zien dat er vandaag de dag weer onenigheid is, omdat het Kabinet met illegaal optredende mensen zaken doet, namelijk (weer) met de familie Aluman. En dat terwijl zij van de vorige jaren nog zoveel schulden moeten betalen aan groepen die hebben opgetreden, leveranciers, etc. read on…
The end: Verhaaltraditie tussen teloorgang en opleving
Vertelavonden, wedstrijden, workshops: men zou kunnen denken dat tori’s nog op ieders lippen liggen. Maar afgezien van georganiseerde events die de vertelkunst levend houden: wie vertelt eigenlijk nog verhalen? Heeft de traditie een toekomst? Een speurtocht naar plaatsen en mensen die het kunnen weten.
Portret van de Surinaamse theatermaker en kenner van de inheemse orale cultuur Nardo Aluman, gemaakt door de in Suriname werkzame fotograaf Nicolaas Porter. Nr. 132 in de reeks fotoportretten die Porter in opdracht van de Werkgroep Caraïbische Letteren maakt. Voor informatie kunt U mailen naar: nicolaasporter@hotmail.com. Wie de hele reeks wil zien kan hieronder klikken op het label Werkgroepportretten.
Deze website beoogt geen enkel winstoogmerk. Door middel van de website wil de Werkgroep het publiek kennis laten maken met nieuws uit en over de Caraïbische regio. De Werkgroep neemt daartoe onder meer berichten over van andere sites, zonder dat het ons altijd mogelijk is rechthebbenden vooraf te attenderen op de overname. Mocht iemand bezwaar hebben tegen overname van tekst- of beeldmateriaal, laat ons dit weten, dan verwijderen wij het materiaal.
Reacties op berichten worden alleen geplaatst indien voorzien van voor- en achternaam. Opinies op deze website komen voor rekening van de auteur(s) en zijn niet altijd de opinies van de Werkgroep.
RSS
Facebook
Twitter
