Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Akkerman Stevo
De ontmaskering van ons optreden in Nederlands-Indië verloopt met horten en stoten
door Stevo Akkerman
Waren we nog lekker aan het ruziën over de nalatenschap van Jan Pieterszoon Coen, komen er alweer nieuwe onheilsberichten uit Nederlands-Indië.
Nederlandse militairen blijken tijdens de politionele acties mensen te hebben onderworpen aan hanengevechten; man tegen man, en wie verloor kreeg de kogel. Het goddelijk oordeel had hem als schuldig aangewezen.
Ik vroeg me meteen af: wanneer begint dat eigenlijk, het ‘in de tijd zien’ van gruweldaden? Hoe lang moeten ze daarvoor geleden zijn? read on…
De ontmaskering van ons optreden in Nederlands-Indië verloopt met horten en stoten
door Stevo Akkerman
Waren we nog lekker aan het ruziën over de nalatenschap van Jan Pieterszoon Coen, komen er alweer nieuwe onheilsberichten uit Nederlands-Indië. read on…
Als je ziet wat wit over zwart zegt, dreig je alle geloof in de mensheid te verliezen
door Stevo Akkerman
Het was op de Centrale Markt van Paramaribo, waar ik duidelijk niet zwart was, dat een jongen me toesiste: ‘Hey, white monkey’. Ik kon daar wel om lachen, en het paste ook perfect bij de research die ik in Suriname aan het plegen was, dus mij hoorde je niet klagen. read on…
Nieuwe website Stichting voor Surinaamse Genealogie
De Stichting voor Surinaamse Genealogie heeft een geheel vernieuwde website. Een deel van deze website is publiek toegankelijk; voor het inzien van de databestanden dient men zich als lid van de Stichting aan te melden. Dan ontvangt men ook enkele keren per jaar het tijdschrift Wi Rutu, en soms ook andere publiacties, zoals lijsten met familienamen en plantages. Om een indruk te geven van het tijdschrift staat hieronder de inhoudsopgave van de laatste twee nummers.
De website vindt men door hier te klikken.
Wi Rutu 10/2 – december 2010
03 – Van de Redactie
05 – Javanen in Frans Guyana, Harriëtte K. Mingoen
20 – Orale geschiedenis en Surinaamse genealogie, William Man A Hing
29 – Een Amsterdamse apothekerszoon in Suriname, Jan van Schaik
32 – Van mijn opa: MAN Kau, William Man A Hing
36 – Graftombe.nl, Okke ten Hove
44 – Diversen
48 – Overzicht recente publicaties, Irene Rolfes
Wi Rutu 10/1 – juli 2010
03 – Van de Redactie
04 – Geslaagde Konmakandra’s in Nederland en Suriname, Pieter Bol
07 – Een woeste en onwillige bende; de geschiedenis achter de Koloniale Tentoonstelling 1883 te Amsterdam, Stevo Akkerman
14 – Wie was Sara Lemmers?, Martha Hering
20 – Eddy Taytelbaum, magiër, Ethel Gout
36 – Zanderij 1 in vroegere tijden (1930) en de ontwikkelingen, Eduard Vijzelman
38 – Epistels van Dr. Samuel Kissam, William Man A Hing
45 – De Mucuna-soort van Kissam, Jan van Donselaar
46 – Abraham George Ellis, slot, Gert Faken
54 – Het Meertens Instituut en Surinaamse Genealogie, Okke ten Hove
60 – Overzicht recente publicaties, Irene Rolfes
Konmakandra Surinaamse Genealogen
Surinaams familie-onderzoek
Surinaamse meisjes, 1905 (coll. Buku Bibliotheca Surinamica)
Op 17 april a.s. zal de Stichting Surinaamse genealogie (SSG) wederom haar jaarlijkse Konmakandra houden. Het thema zal dit keer zijn: ‘Gemengd en apart. Enkele historische voorbeelden in Nederland en Suriname’.
Dagvoorzitter is Chandra Doest. Op het programma staan o.m.
Dagvoorzitter is Chandra Doest. Op het programma staan o.m.
Stevo Akkerman, journalist bij het Parool en auteur van Inboorlingen. Hij zal iets vertellen over de bizarre Koloniale Wereldtentoonstelling in 1883 waarbij 28 Surinamers op het Museumplein in Amsterdam tentoon werden gesteld.
Wieke Vink promoveerde op Creole Jews; negotiating community in colonial Suriname. Zij zal spreken over kleur en kleurgrenzen in de Surinaams-Joodse gemeenschap.
Pieter Bol, voorzitter van de SSG, zal vertellen over de recente onderzoeksgids Sranan Famiri die hij samen met Jean Jacques Vrij schreef. Dit boek is een must voor iedereen die geinteresseerd is in familie-onderzoek in Suriname.
Nellie Bakboord, o.m. columnniste voor De Ware Tijd en de Wereldomroep, zal spreken over de geschiedenis van het onderwijs in Suriname door de eeuwen heen.
Daarnaast is er voldoende gelegenheid tot netwerken en zo gebruik te maken van de kennis van andere genealogen. Ook kunt u vragen stellen aan deskundigen als het gaat om uw familie-onderzoek. Tenslotte is er ook een tentoonstelling van oude schoolfoto’s uit Suriname.
Een uitgebreide selectie van nieuwe en antiquarische boeken zullen te koop worden aangeboden door Henk Dijs, Frank Consen en Carl Haarnack. Last but not least zal John Lo-A-Njoe en zijn team klaar staan om u heerlijke broodjes, lekkere hapjes en dranken te serveren.
Locatie: Christus Triomfatorkerk, Juliana van Stolberglaan 154, 2595 CL Den Haag
Aanvang: 10.00 uur (inloop)
voor meer informatie: http://www.surinaamsegenealogie.nl/
De wereld is groter (III)
Het was naar aanleiding van de verschijning van Joost Zwagermans De buitenvrouw dat Anil Ramdas in een stuk in NRC Handelsblad schreef over moedwil en kwade trouw bij Nederlandse schrijvers die bijna uitsluitend blanke personages in hun boeken laten optreden. Vijftien jaar geleden alweer. Zwagerman noemde dat ‘ongetwijfeld het stompzinnigste dat ooit over mijn boeken is geschreven’, maar daar gaat het nu even niet over. Hij zal toch zelf ook niet willen beweren dat zijn roman een nieuw hoogtepunt in zijn oeuvre was, het was een echte middenstandsroman naar idee en uitwerking, een Vinex-boekje, wippen op Pont Buiten, de sloefen bij de deur. Maar had Ramdas nu een punt, dus los van Zwagermans van geilhe
id glimmende buitenwijfje?
Historisch had hij in ieder geval geen gelijk, want er zijn ontzaglijk veel boeken geschreven over de (voormalige) Nederlandse West en zeker niet geschreven door de minsten: Cees Nooteboom, Willem Frederik Hermans om er maar twee te noemen. De mooiste romans over Suriname en de Antillen werden aan het begin van de jaren ’60 geschreven door J. van de Walle: De slavenopstand, Een vlek op de rug, Wachtend op de dag van morgen. Juichende recensies kregen ze, maar wie kent ze nog? Van de Walle haalde geen enkele Nederlandse literatuurgeschiedenis.Ramdas had natuurlijk wel een punt als het over de masturbatiegeneratie van ná Hermans ging: met uitzondering van M.M. Schoenmakers die een reeks merkwaardige boeken bij De Bezige Bij publiceerde, had niemand oog voor de West. Nederland werd ‘gekleurder’, maar de literatuur kleurde niet mee.
Maar zie wat er de laatste vijftien jaar is gebeurd. Arthur Japin positioneerde zich hoog op de bestsellerlijsten met De zwarte met het witte hart. Adriaan van Dis zette Zuid-Afrika op de kaart. Moses Isegawa kwam met zijn Abessijnse kronieken over Oeganda. Pim Wiersinga en Tommy Wieringa togen naar de Antillen. Rudolf Geel, Eva Gerlach, Lucienne Stassaert, Leon de Winter, schrijver dezes en begin dit jaar nog Lisette Lewin situeerden romans en verhalen in Suriname. En dan heb ik het over bleekneusschrijvers, niet over de almaar uitdijende generatie van in Nederland geboren auteurs van Caraïbische origine.
Onlangs kwam er een nieuwe titel bij: De inboorling van Stevo Akkerman. Een roman waarin een historische verhaallijn over de wereldtentoonstelling van 1883 waarop levende Surinamers werden tentoongesteld, wordt verbonden met de verhaallijn van een in Nederland wonende, compleet geassimileerde Surinamer, die wordt aangesproken op zijn engagement met zijn landgenoten.Op donderdag 16 april zou het eerste exemplaar worden aangeboden aan minister Plasterk bij het NiNsee, het instituut voor slavernijverleden. Maar minister Plasterk stuurde zijn kat. Was zeker een nieuw hoedje kopen: wat zal Jeroen B. daar weer van denken? Wie er wel waren: de blaaskaken van fanfare Veel Leed & Weinig Centen. Treedt op bij elk evenement waar een publieksmicrofoon rondzwerft. De oude, vermoeide polka klonk nog maar weer eens, Variaties & Fuga op de melodie ‘Herstelbetalingen’. En er was ook een mevrouw die dat boek van Stevo Akkerman niet zou gaan lezen, zei ze, want dat deed haar emotioneel teveel. Iedereen heeft recht op zijn emoties en een daarop aansluitende publieksmicrofoon, maar ik vroeg me wel af of iemand die al grient bij de Wereldtentoonstelling van 1883, wel ooit een boek over de slavernij gelezen kan hebben. Het ging dus nauwelijks over literatuur daar op die middag bij het NiNsee. Het ging dus amper over een roman waarmee een witte auteur een serieuze poging waagt om zich in te leven in een zwart hoofd. Ik vrees dat de fanfare Veel Leed & Weinig Centen zo’n boek ook maar helemaal niks vindt. Neo-kolonialisme: de witte pulkt in het hoofd van de zwarte. Amandla!
De inboorling is verschenen bij Nieuw Amsterdam.
RSS
Facebook
Twitter
