Na de openingsscène klinkt het enthousiaste applaus gelijk. De angstaanjagende echoënde lach van demonen, bevende stemmen van de rishi’s en de bliksemlichteffecten dwars door de zaal bouwen de spanning goed. Het is dag 1 uit de driedelige Ramlila-theateropvoering in het Flamboyant Park die gisteravond begon. read on…
Op zondag 1 december interviewt Henna Goudzand Nahar de auteurs Karin Amatmoekrim en Paul Tjon Sie Fat bij de Vereniging Ons Suriname in Amsterdam.
De man van veel
In december 1939 wordt een Surinaamse man gedwongen opgenomen in een Haags gesticht. Aanvankelijk lijkt hij – op zijn afkomst na – niet veel anders dan de andere patiënten. In de gesprekken met zijn arts ontwikkelt zich echter een overweldigend beeld van een rijk, misschien wel te rijk, leven. Anton is banneling, schrijver, staatsvijand van de Nederlandse overheid en zwarte echtgenoot van de blanke, Haagse Petronella. Wanneer na zijn vrijlating de oorlog uitbreekt, gaat hij bijna te onder aan zijn idealen. In deze opzienbarende nieuwe roman van Karin Amatmoekrim wordt het verhaal van Anton de Kom, die zijn leven gaf voor het verzet tegen de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog, voor eens en voor altijd uit de vergetelheid gehaald. De man van veel gaat over de waanzin van een man wiens plannen te groot lijken voor deze wereld.
Beyond the Shopkeeper’s Counter; Images of Chinese Life in Suriname
van de fotojournalisten Ranu Abhelakh en Edward Troon, is een fotoboek, met meer dan 280 foto’s over het leven van personen met een Chinese achtergrond in Suriname. Het boek verschijnt ter gelegenheid van 160 jaar Chinese vestiging in Suriname. Beyond the Shopkeeper’s Counter; Images of Chinese Life in Suriname kan worden gezien als de eerste uitvoerige Surinaamse fotoreportage van een cultureel-etnische groep in Suriname. Sinoloog Paul Tjon Sie Fat versterkt het geheel inhoudelijk met een inleiding, korte fototeksten en thematische samenvattingen aan het eind van elk hoofdstuk.
Beyond the Shopkeeper’s Counter: Images of Chinese: Life in Suriname. Onder deze naam is van Ranu Abhelakh, Paul Tjon Sie Fat en Edward Troon vorige week een groot fotoboek over leven en werken van de Chinese bevolkingsgroep in Suriname verschenen. Na een voorwoord van Micle Fung You Kee (= 洪有记 ) worden de verschillende bezigheden van plaatselijke Chinezen in de loop der tijden in zeven rubrieken uitgebeeld en in het Engels en Chinees toegelicht.
Eindelijk een mooi fotoboek over de Chinese gemeenschap in Suriname. Prachtige foto’s die ook het gewone dagelijkse leven van onze Chinese medeburgers in beeld brengen. In die zin niet echt een luxe te noemen omdat voor veel mensen de Chinese gemeenschap zal worden beleefd als een boeiend, rijk geschakeerd maar toch ook ondoordringbaar bolwerk van afgescheidenheid. Voor de meesten van ons zal een ontmoeting met de ‘Chinees’ neerkomen op het aanschaffen van noodzakelijke levensmiddelen bij een van de vele lokale supermarkten of een gang naar een van de eetgelegenheden om te genieten van de bijzondere Chinese keuken. Dat is in Suriname zo, maar zeker ook in de rest van de wereld.
Dit fotoboek is absoluut een verrijking te noemen, doordat het op een knappe manier de schijnwerpers richt op een groep die een onlosmakelijk onderdeel vormt van het ‘palet Suriname’. En toch blijft er ook iets knagen. In de tekst (van Paul Tjon Sie Fat) tref ik een intrigerende zin aan: ‘Dit fotoboek is uniek omdat het beschouwd kan worden als een ontdekkingstocht van beelden van de Chinese gemeenschap maar die beelden geven eigenlijk een intieme blik op de Surinaamse gemeenschap’.
Vanuit een bepaald perspectief zou deze uitspraak te rechtvaardigen zijn, immers maakt de Chinese gemeenschap deel uit van de gemeenschap in zijn geheel. Maar juist dat verwarrende gevoel van afgescheidenheid wat ik persoonlijk (en ik denk velen met mij) vaak beleef als ik in interactie wil treden met de Chinezen komt bij mij op, ook bij het doornemen van de foto’s in dit boek, dat ik ergens naar kijk waar ik niet echt een onderdeel van ben of makkelijk kan worden. De Chinese gemeenschap lijkt op de een of andere manier sterk naar binnen gericht. Dit is een verschijnsel dat bij de ‘nieuwe’ Chinezen veel sterker kan worden ervaren dan bij de ‘oude’ Chinezen. Dat gevoel zal ongetwijfeld nog worden versterkt bij niet aanwezige beheersing van andere talen dan het Chinees.
Toch biedt dit boek perspectieven. Het in beeld brengen van een bepaalde culturele groep kan als een eerste stap naar een verdiepte kennismaking worden ervaren, maar laten we niet uit het oog verliezen dat dit slechts een eerste stap is. Vanuit de Chinese gemeenschap zou het een aanleiding kunnen zijn zich meer open te stellen voor daadwerkelijke interactie. Voor de Surinaamse gemeenschap als geheel kan het aanleiding zijn zich meer te verdiepen in de culturele aspecten van deze boeiende groep binnen het totaal van onze gemeenschap. Samenleven heeft nadrukkelijk veel meer aspecten dan economische betrekkingen. Dit prachtige fotoboek getuigt hiervan.
Ranu Abhelakh (photography), Paul Tjon Sie Fat (text), Edward Troon (photography): Beyond the Shopkeeper’s Counter. Images of Chinese Life in Suriname. ISBN 978-99914-7-233-1
De fotojournalisten Ranu Abhelakh en Edward Troon presenteren een boek met ruim 280 foto’s over het leven van personen met een Chinese achtergrond in Suriname. Dit boek verschijnt ter gelegenheid van 160 jaar Chinese vestiging in Suriname.
Beyond the Shopkeeper’s Counter; Images of Chinese Life in Suriname wordt op 16 oktober 2013 gepresenteerd in Riverside Shadien. De fotojournalisten stellen dat het boek gezien kan worden als de eerste uitvoerige Surinaamse fotoreportage van een cultureel-etnische groep in Suriname. In dit fotoboek staat centraal dat de foto’s de verhalen van de mensen vertellen. Abhelakh en Troon hebben de geportretteerden steeds vastgelegd als Surinamers.
Sinoloog Paul Tjon Sie Fat versterkt het geheel inhoudelijk met zijn inleiding, korte fototeksten en thematische samenvattingen aan het eind van elk hoofdstuk. Hij beschrijft aspecten van het dagelijkse leven, de economische activiteiten en de jaarlijkse hoogtijdagen van deze bijzondere groep Surinamers en ingezetenen. Het is de eerste Surinaamse publicatie die in twee wereldtalen verschijnt: Engels en Chinees.
Tegenwicht
De makers geloven dat hun werk een tegenwicht kan zijn voor de stereotypering van bevolkingsgroepen – in dit geval de Chinezen – in Suriname. Met hun werk tonen zij namelijk aan hoe volledig ingeburgerd de Chinese cultuur en afkomst geworden zijn in de Surinaamse realiteit; vaak is de grens tussen ‘wij’ en ‘zij’ nauwelijks te trekken.
Beyond the Shopkeeper’s Counter; Images of Chinese Life in Suriname is interessant voor een ieder met belangstelling voor het huidige Suriname. Met deze publicatie, die een visuele tijdsopname is, hopen de auteurs, een bijdrage te leveren aan de documentatie van één van de vele gezichten van de Surinaamse identiteit.
Volgens cijfers van het CBS in Nederland woonden er in 2008 335.679 “Surinamers” in Nederland. Hiervan behoren 185.346 tot de eerste generatie (geboren in Suriname) en 150.333 tot de tweede generatie, waarvan ten minste een van de ouders in Suriname is geboren.
Ongeveer 4.4 procent (ca. 15.000 personen) hiervan heeft naast hun Nederlandse – ook de Surinaamse nationaliteit; en dat terwijl de Surinaamse wetgeving momenteel niet voorziet in een dubbele nationaliteit. Ranu Abhelakh schreef De formule van de Surinaamse identiteit Toescheidingsovereenkomst, dubbele nationaliteit, PSO-kaart of duaal burgerschap over het ontstaan en de werking van de Toescheidingsovereenkomst (TO), waarvan de uitvoering serieuze problemen met zich brengt in de praktijk. Op zondag 24 juli, van 15.00 uur tot 17.30 uur, zullen vertegenwoordigers van afdelingen van Surinaamse politieke partijen in Nederland met elkaar in debat gaan over het vraagstuk van de dubbele nationaliteit voor Surinamers. Gebouw Vereniging Ons Suriname. Zeeburgerdijk 19-a. Amsterdam. Info: 020 – 693 50 57 E: info@veronsur.org
Freelance journalist Ranu Abhelakh had zondagavond veel belangstelling in Den Haag voor haar lezing over haar boekDe formule van de Surinaamse identiteit. Zij beschrijft hierin het ontstaan en de werking van de Toescheidingsovereenkomst (TO). Op uitnodiging van de Sociëteit De Waterkant hield zij een inleiding. Dit boek is geen roman, scriptie of wetenschappelijke, juridisch-technische verhandeling. Het is een verzameling feiten, meningen en persoonlijke verhalen van geïnterviewden, een boek voor iedereen met interesse voor Suriname en Surinamers.
De Stichting 100 jaar Chinezen in Nederland herdacht met de dans en optocht van 100 leeuwen de vestiging van eerste Chinezen in 1911 in het land. Na een ceremoniële inwijding en het ontwaken van de leeuwen, dansten de kleurrijke leeuwen in optocht vanuit de Dam naar de Nieuwmarkt (zogeheten China Town) in de binnenstad van Amsterdam.
Burgemeester Eberhard van der Laan sprak de aanwezigen voor een groot deel in het Engels toe. Met de groeiende economie in China, ziet hij kansen voor de de Chinese gemeenschap om een brug te slaan tussen China en Nederland. Hij hoopt dat de Chinese gemeenschap blijft bijdrage aan de bloei en groei van Nederland.
Binnen de Europese Unie is Nederland is de tweede grootste handelspartner voor China, gaf een vertegenwoordiger van de Chinese Ambassade in Nederland aan.
Samenspel
Naast Chinezen, participeerden ook andere etniciteiten aan de leeuwendans. Ook Chinezen uit Suriname behoorde tot de groep, zegt Lisa Xiu, marketing en communicatie van de stiching. “Ook onze bestuursleden hebben Surinaamse achtergronden zoals Roy Ho Ten Soen en Jerry Straub.”
“Het mooie van leeuwendansen hier in Nederland is het samenspel van Chinezen en Nederlanders onder de leeuw. Een leeuwendans en dus ook Dans van de Leeuw kan alleen tot stand gebracht worden door de samenwerking van dansers, muzikanten, vrijwilligers en sponsoren. Met gebundelde krachten en saamhorigheid dansen we de toekomst tegemoet. Met een knipoog naar de Nederlandse leeuw”, zei voorzitter Wah Kun Yeung van de stichting in een eerder uitgegeven persbericht. Yeung sprak zaterdag het publiek ook in het Engels toe.
Wie is een Surinamer? Dat lijkt op het eerste gezicht simpel. Je wordt geboren uit Surinaamse ouders en woont in Suriname. Voor eenieder die na 25 november 1975 is geboren, geldt het bovenstaande. Maar hoe staat het met de mensen die voor de onafhankelijkheid zijn geboren in Suriname en automatisch de Nederlandse nationaliteit kregen? Ook dat lijkt simpel. Woonde je op die dag in Nederland, dan wordt de Nederlandse nationaliteit behouden. Personen die toen in Suriname woonden, werden automatisch Surinamer. Ranu Abhelakh heeft het boek, De Formule van de Surinaamse identiteit, geschreven waarin zij naar voren brengt dat alles niet zo gemakkelijk is als het wel lijkt. Bij de onafhankelijkheid werd een toescheidingsovereenkomst getekend tussen Nederland en Suriname waarover de nodige onduidelijkheid bestaat. Mahin Jankie is het symbool geworden van de strijd die Nederlanders van Surinaamse afkomst leveren om rechten te behouden onder deze overeenkomst. .In haar boek zet Abhelakh alles op een rijtje. Ze begint in 2002 toen zij zich bewust werd van de interpretatieproblemen die artikel 5 van de Toescheidingsovereenkomst (TO) van 1975 met zich mee brengt. Op het kantoor van het Centraal Bureau voor Burgerzaken (CBB) wordt zij geconfronteerd met problemen die zijn ontstaan bij de afgifte van paspoorten. De deskundige bij uitstek als het gaat om de nationaliteitenkwestie, Anton Paal, zegt aan Abhelakh dat mensen denken dat het paspoort het bewijs is voor hun nationalisme, terwijl het eigenlijk niet meer is dan een reisdocument dat dient als identificatiepapier. Sommige mensen hebben zowel een Surinaams als Nederlands paspoort maar wonen al jaren in Suriname. Zij willen hun kinderen de Nederlandse nationaliteit geven. Paal moet het dan uitzoeken. Abhelakh wilde eigenlijk een artikel schrijven over migratie naar en van Suriname, maar wordt op het spoor gebracht van een verhaal waarin zij zich vastbijt en dat zij, als goede journalist, niet meer loslaat. Wat maakt artikel 5 van de TO zo problematisch? In lid 1 van dit artikel wordt geregeld wie de Surinaamse nationaliteit kan krijgen. Dan volgt lid 2 waarin staat: ‘De in lid 1 bedoelde personen hebben het recht te allen tijde met hun gezin onvoorwaardelijk tot Suriname te worden toegelaten en daar in alle opzichten als Surinamer te worden behandeld.’ In de zaak aangespannen door Jankie in 1999, is dit laatste gebruikt om hem inderdaad als Surinamer te beschouwen. Betekent dit dat hij stemrecht heeft en mag worden gekozen in De Nationale Assemblée? De een zegt van wel, de andere wijst op de kieswet waarin duidelijk staat dat je de Surinaamse nationaliteit moet hebben. De uitspraak heeft gezorgd voor veel tegenstrijdige reacties. Volgens de Surinaamse regering mocht Jankie niet meedoen aan de verkiezingen in Suriname terwijl hij zich op het standpunt stelde dat het wel kon op basis van de rechterlijke uitspraak die artikel 5 lid 2 als uitgangspunt had. Een groot deel van het boek gaat over de manier hoe Nederland en Suriname na de uitspraak hebben geprobeerd duidelijkheid te brengen in de nationaliteitenkwestie. Abhelakh laat – zonder dat het de bedoeling was – ook zien hoe moeizaam de relatie tussen de twee landen is geweest na 1975. Dat gaat door want een definitief standpunt waar beide landen zich in kunnen vinden is er anno 2011 nog steeds niet. Aanzetten daartoe zijn er wel gegeven. Ambtelijke commissies hebben zich erover gebogen, maar zonder resultaat. Toch moet dit gebeuren want intussen heeft Jankie de zaak tegen de Surinaamse regering voor het internationale gerecht gebracht. Indien er niets gebeurt, zal de regering voor de tweede keer voor een voldongen feit staan.
Wat het boek van Abhelakh meerwaarde geeft, zijn de andere gevallen die zij beschrijft en waar het vraagstuk van de nationaliteit aan bod komt. Discussies binnen de voetbalbond om de dubbele nationaliteit in te voeren om zo talentvolle voetballers in Nederland met Surinaamse roots op te nemen in het nationale elftal is zo’n geval. Zij analyseert de presidentsverkiezingen van 2005 toen bleek dat een kandidaat ook in het bezit was van de Nederlandse nationaliteit. Dit alles duidt erop dat Suriname geen uitgewerkte ideeën heeft hoe om te gaan met mensen die meerdere paspoorten hebben. De deskundige die meerdere malen door Abhelakh is geraadpleegd, Anton Paal, zit weer in DNA. Misschien kan hij de huidige regering, waartoe hij ook behoort, wakkerschudden om nu wel tot een regeling te komen.
Ranu Abhelakh, De Formule van de Surinaamse Identiteit: Toescheidingsovereenkomst, dubbele nationaliteit, PSO-kaart of dual burgerschap. Paramaribo, 2010.
In Nederland is het boek verkrijgbaar in: The miracle shop Osdorpplein 691 1068 TC Amsterdam Tel.: 020-610 5843
Jennifer Simons, voorzitter van de Surinaamse Nationale Assemblée, heeft gisteren het eerste exemplaar van het boek De formule van de Surinaamse identiteit ontvangen van freelancejournalist Ranu Abhelakh. In het boek beschrijft de journalist het ontstaan en de werking van de Toescheidingsovereenkomst (TO).
Deze website beoogt geen enkel winstoogmerk. Door middel van de website wil de Werkgroep het publiek kennis laten maken met nieuws uit en over de Caraïbische regio. De Werkgroep neemt daartoe onder meer berichten over van andere sites, zonder dat het ons altijd mogelijk is rechthebbenden vooraf te attenderen op de overname. Mocht iemand bezwaar hebben tegen overname van tekst- of beeldmateriaal, laat ons dit weten, dan verwijderen wij het materiaal.
Reacties op berichten worden alleen geplaatst indien voorzien van voor- en achternaam. Opinies op deze website komen voor rekening van de auteur(s) en zijn niet altijd de opinies van de Werkgroep.
RSS
Facebook
Twitter
