Suriname ruilt de oude Nederlandse kolonisator in voor suikeroom China
Srefidensi Dey Suriname, deze maandag 44 jaar onafhankelijk, neemt onder Bouterse afstand van Nederland. De band met China bloeit juist op.
door Nina Jurna
Het is nog vroeg als de eerste spelertjes het veld van het Owru Cul sportcomplex in Paramaribo oplopen. Voetbalschoenen zakken weg in het gras dat drassig is van de sibi busi, de tropische regenbui, van de avond ervoor. Trainers sjokken met grote koelboxen achter hun teams aan. Ouders zoeken haastig, nog voor de zon doorbreekt, een schaduwplaats onder het afdak met een beperkt aantal zitplaatsen. ‘Chinese Ambassador’s Football cup’ staat er op een groot groen spandoek bij de ingang van het complex.
„We organiseren dit toernooi, omdat we de vriendschap tussen onze landen willen vieren en versterken”, zegt Lui Quan, de Chinese ambassadeur in Paramaribo in zijn toespraak. Hij trapt vervolgens een balletje met twee jonge spelers. Het voetbaltoernooi is geopend.
Het uitdelen van dit soort ‘verrassingen’ aan de samenleving is typerend voor de rol van China in de hedendaagse Surinaamse samenleving.
Lees hier verder in NRC, 25 november 2019; zie ook de column ‘Chinezen doen aan kralen rijgen: geen landje is ze te min’ van Sheila Sitalsing in de Volkskrant, 27 november 2019.
RSS
Facebook
Twitter
