Stille tocht
door Carry-Ann Tjong-Ayong
Wie op dinsdag 10 april de straat op ging om mee te lopen in de Stille Tocht toonde hiermee het niet eens te zijn met de aangenomen amnestiewet. Veel Surinamers maakten dit gebaar, niet bevreesd voor de bedreigingen van de voorstanders van de wet. In grote getale kwamen ze naar het Kerkplein, gekleed in wit of zwart of beide kleuren. Niet alleen “bakra’s”, zoals Melvin Bouva smalend beweerde, kleurenblind als hij is. Ook niet alleen de rijken, de ouderen. We zagen de eenvoudige Surinamer, veel jongeren en opvallend weinig blanken. Het was een echte Surinaamse aangelegenheid.
Bij het naderen van het Kerkplein stonden overal groepjes mensen te wachten. Ik liet me onder de grote boom rijden. Al gauw kwamen er familieleden en vrienden naar ons toe. “Wat goed dat je er bent!” Het plein stroomde voller en de organisatie kondigde de sprekers aan, waaronder pater Choenni, die bemoedigende woorden sprak. T-shirts met “Recht en Waarheid maken vrij” omringden ons.
Tijdens de loop waren er kleine relletjes bij de markt en de Jodenbreestraat, die snel de kop werden ingedrukt door de politie. Een tegendemonstratie was door de president afgeraden. Na een waardige vreedzame tocht werden we begroet met applaus.
Cat 11/4 2012
RSS
Facebook
Twitter
