Sohana
door Carry-Ann Tjong-Ayong
Zij werd dertien op 21 augustus, dezelfde dag als mijn zuster. Het kleine meisje uit Masiakriki, dat huilend op handen en voeten door het bos kroop is nu een zelfbewuste tiener, die volgend jaar examen doet en dan naar de middelbare school kan gaan. De achterstand die zij had op haar leeftijdgenootjes heeft zij al lang ingelopen en zij streeft hen nu in haar rolstoel voorbij.
Sommige meisjes zitten op de basisschool, waar zij zo nu en dan een klas overdoen. Anderen passen thuis op de jongere broertjes en zusjes. Zij krijgen niet de kansen die Sohana zo gemotiveerd aan grijpt, of zij doen liever wat anders, willen snel volwassen worden, kinderen krijgen, een eigen hut bewonen.Niet Sohana. Zij benut haar kansen, doorloopt de school, ontwikkelt zich. Het studiefonds, dat ik met ZZG voor haar heb opgezet, werpt nu al vruchten af.
In het binnenland zagen wij norse, ontevreden, slome, lethargische leeftijdgenootjes. Zij ziet er leuk gekleed, intelligent en gelukkig uit. Sohana, mijn pupil is een succes story van de Boven- Suriname.
RSS
Facebook
Twitter
