Skrati uit ouma’s tijd
door Carry-Ann Tjong-Ayong
Mijn ouma had in de Keizerstraat een diep erf met o.a. cacaobomen. Van de vruchten maakte ze heerlijke skrati. Ik herinner mij dat we de pitten mochten afzuigen, die zij vervolgens droogde en dopte. Vervolgens maalde zij de cacaomassa in een vleesmolen en maakte er reepjes van, die zij met een vork platdrukte en van streepjes voorzag. Deze reepjes werden op het zinken dak in de zon te drogen gelegd. Wij kregen de skrati in stukjes gebroken, opgelost in warme melk te drinken. Er bestond niets heerlijkers dan de geurige skrati met grote vetogen, die er op dreven, in een emaille kroesje, voor het slapen gaan, met een stukje broodbeschuit met boter.
Kunstenares Ellen Ligteringen heeft dit ritueel weer ontdekt. Samen met haar vriend Rutger oogst zij cacao van oude tuinen in en rond Paramaribo om haar skrati en andere producten te maken. Zij nodigde ons uit voor een skrati-brunch. De heerlijke geurige skrati uit ouma’s tijd met chocolade cupcake-jes, truffels gevuld met slagroom in rum gedoopt. Soms heeft ze ook heerlijke bonbons.
Het viel ons op hoezeer zij zich in de materie heeft verdiept. Wij leerden van haar over de verschillende variëteiten cacao, waar zij oorspronkelijk vandaan kwamen, wat voor kleuren de cacao kan hebben, hoe het eindproduct er uit kan zien: de bekende gestreepte reepjes, brokjes uit de Carribbean, de stervormige “taartjes” uit Peru, de geuren, hoe je de cacaoboter van de poeder scheidt en nog veel meer. Over de krullotenziekte, waarover ik nog op school leerde.
Overal op het erf zagen wij stapels vruchten of lege doppen, ontdaan van de pitten die zij invriest. Zij heeft zelfs een paar boompjes geplant. Nu is zij bezig haar huis aan te passen voor de productie van de skrati.
Een excursie naar Ellen’s bedrijfje is warm aan te bevelen. Niet in het minst voor de heerlijke skratibrunch en het nostalgische gevoel dat zij weet op te roepen.
Cat 16/4 2012
RSS
Facebook
Twitter
