Shrinivási – Toen realiseerde hij zich
Toen realiseerde hij zich
dat de rivier
toch maar één oever had
waarop hij stond
en naar de verte keek
waarin een beeld
uit vroegere dagen
langzaam maar zeker
was opgelost
zodat er toekomst
noch verleden was
verlangen niet
en eindelijk geen verdriet.
[uit Sangam, 1991]
is het nu
“toch maar een oever had” of wellicht
“toch maar één oever had”
dat leest en begrijpt heel verschillend.
Ik heb het origineel hier niet, maar na een kleine klimpartij in de boekenplanken heb ik “Wortoe d’e ta abra” in de hand en zie op pagina 46 en 47 dat Shrinivasi wel degelijk diakrieten gebruikt in zijn gedichten:
Één
voor
één
de kleinste
de oudste
zegt mijn rug
dan keer ik mij
om
naar de deur
en het witte slutelgat
We hebben het nog even nagekeken in Sangam: inderdaad met diakrieten. Dank voor uw correctie.