Shrinivási – Hommage aan Boeli van Leeuwen
door Klaas de Groot
Ik heb u een voorbeeld gegeven: Een gedicht voor Boeli van Leeuwen
In de maanden na het overlijden van Boeli van Leeuwen op 28 november 2007 verschijnen er in de Curaçaose pers diverse in memoriamgedichten. Het schrijven van dit soort gedichten is een treffende traditie op het eiland. En het is ook een gebruik om die gedichten als ingezonden stuk in de krant te zetten.
Elis Juliana is één van de eerste eilandgenoten die zich doet horen. Hij laat een tweeregelig gedicht plaatsen in de Amigoe, met de titel ‘Boonchi Boeli’. Op p 1 december 2007 publiceert het Antilliaans Dagblad het gedicht ‘Hommage aan Boeli van Leeuwen’ van de Surinaamse dichter Shrinivási, die al weer jaren op Curaçao woont.
Uit het gedicht blijkt een diepe bewondering voor de overleden schrijver. Shrinivási ziet de geest van Van Leeuwen opgenomen ‘in een onbegrensd heelal’ en hij noemt hem ‘De Geniale Vlam’, met hoofdletters. Kennis van het wezen van Van Leeuwen blijkt vooral uit de versregels ‘un ehempèl m’a dunabo / een voorbeeld heb ik u gegeven’. Deze wending is ontleend aan Johannes 13 vers 15. En Johannes is nu net de evangelist die door Van Leeuwen het meest bewonderd werd. Dat bleek al in 1947 toen De Mensenzoon verscheen, het eerste prozaboek van Van Leeuwen. In Joh. 13 gaat het om de voetwassing door Jezus. Deze daad van nederigheid wordt uitgevoerd door iemand die aan de andere kant helemaal niet nederig is. ‘Gij noemt mij Meester en Here, en gij zegt dat terecht, want Ik ben het’, zegt Jezus tegen zijn discipelen, van wie met name Simon Petrus zich in eerste instantie verzet tegen de voetwassing. Maar Jezus wijst zijn volgelingen op de plicht dezelfde nederigheid te tonen, het voorbeeld te volgen. Deze twee kanten van Jezus’ zogenaamde ootmoed hebben Van Leeuwen zeer krachtig bezig gehouden. Dat heeft Shrinivási beseft.
In zijn nawoord in Shrinivási’s tweede verzamelbundel Hecht en Sterk(Haarlem 2013, In de Knipscheer) zegt Geert Koefoed over Shrinivási: ‘Hij wordt geraakt door kleine blijken van menselijkheid’. In die aanraking schuilt mijn inziens een duidelijke band tussen beide schrijvers.
Een band die ook zichtbaar wordt in het gedicht Curaçao, 2009 (Hecht en Sterk , pg 39). De tweede strofe van deel (ll) luidt als volgt:
het eiland
eindeloos mooi
dwingt mij het te beschrijven
zoals het is
En de ‘Hommage aan Boeli van Leeuwen’ is daar misschien wel het gevolg van.
De Geniale Vlam
niet uitgeblust
door de passaat
maar aangewakkerd
tot meerdere eer van allen
Kòrsou
De Nederlandse Antillen
Caribië en de wereld
Naar lichaam heengegaan
naar geest aanwezig
in het onbegrensd heelal
hoor ik hem zeggen
un ehempèl m’a dunabo
een voorbeeld heb ik u gegeven
zal de jeugd die stem begrijpen
die oproep diep verstaan
De Geniale Vlam
niet uitgewist
maar ook in mij aanwezig
tot op de jongste dag
[Eerder gepubliceerd in het Antilliaans Dagblad van 1 december 2007]
RSS
Facebook
Twitter
Mooi, heel mooi MR Menke…. liefs .R.D.D
Mooi, zeer mooi MR. Menke, groetjes R.D.D XXXXX