blog | werkgroep caraïbische letteren

Shrinivási 90 jaar

door Roy Khemradj

Gelukkig is PARBODE, het maandelijkse Surinaams Magazine, dat ook in Nederland verkrijgbaar is, de 90ste verjaardag van Shrinivasi niet vergeten. Het blad publiceert in de decembereditie een interview met Shrini die de volgende vragen op zijn bord krijgt:

 

shrinivasi-2014

Shrinivási, Curaçao, 2014. Foto © Michiel van Kempen

* Wat kunt u zeggen over de ontwikkelingen in de schrijverswereld in Suriname en in het algemeen?
* Hoe ziet u de opmars van online lezen en de terugval van gedrukte media?
* Wat vindt u van de leescultuur van Surinamers?
* Zijn er Surinaamse talenten die u goed vindt?
* Wat vindt u van de ( economische) situatie in Suriname?

En hierop aansluitend de laatste vraag:

* Heeft u tips of een boodschap met betrekking tot de crisis?

Tje poti Shrini… .Hij woont al jaren niet meer in Suriname, hij is er ook lang niet meer geweest, hij is op weg naar zijn 90ste levensjaar, hij is ook niet een man van de digitale wereld en sociale media, dus… vooral bij de vraag over ‘online lezen’ dokt Shrini weg met een antwoord dat vooral geen antwoord is.
Of misschien wel?
Want Shrini kan ook op nette wijze niet-dokken! Hij doet dat volgens de regels van de Hindostaanse bescheidenheid: shanti, shanti, shanti, make love not war!
Zo antwoordt Shrini op de vraag wat hij van de leescultuur van Surinamers vindt:

In general leest men meer dingen die overeenkomen met de smaak van elke persoon zelf. De een zoekt naar de uitslag van de loterij, de ander naar zijn sterrenbeeld. Ik vroeg laatst aan iemand: San ye lesi? Hij zei: ibri mamanten me luku mi ster efu mi o wini a loterij. Ik heb dan lol, want hoe dan ook, hij doet iets. En iets is altijd meer dan niets…ha ha ha ha… . Grote schaterlach van Shrini.
En de leescultuur op Curaçao?, is de volgende vraag… . “De leescultuur op Curaçao is ongeveer hetzelfde.”

Mijn eigen Surinaamse leescultuur kwam pas op de Algemene Middelbare School, de AMS, tussen 1973 en 1975 tot wasdom, misschien geïnspireerd door de naderende onafhankelijkheid, met voor het eerst aandacht voor wat onze eigen Surinamers aan proza en poëzie hadden voortgebracht. Op de lagere school las ik Loes en Mamma en Wij en de Wereld, op de mulo haalde ik in de bibliotheek van de Paulusschool Arendsoog en pas op de AMS maakte ik kennis met het werk van Shrinivasi – Dit land heb ik gekozen -, Dobru – Wan bon – , Michael Slory – mi sa singi a son op kon – en was de door Thea Doelwijt samengestelde bloemlezing van de Surinaamse literatuur Kri, Kra! verplichte leerstof.

Ondertussen hebben de Boutisten in Suriname een staatsgreep op het auteursrecht van Shrini gepleegd. ‘Dit land heb ik gekozen’ is sinds jaar en dag ‘Voor dit land heb ik gekozen’ in een filmpje bij de STVS met mooie beelden van de Surinaamse natuur, zogenaamd om liefde voor je land te stimuleren. Waarom hebben ze dit niet met Wan Bon geflikt? Of met Slory’s Mi sa singi a sun opo kon? Ach ja, de Hindostanen zijn toch van shanti, shanti, shanti. Dus laat dat ding.
Ik weet zeker dat zij die na 1980 in Suriname geboren zijn niet eens weten dat deze misbruikte openingszin van het gedicht ‘Suriname’, van Shrinivási is. Laat staan dat ze weten WIE Shrinivási is.

En ik dan?
Ik ken Shrinivási al vanaf ik naar de lagere school ging.
Hij woonde aan de Mahonielaan, tegen over de Rajpur-kerk en ik om de hoek aan de Tourtonnelaan. Ik was misdienaar en zag Shrini altijd bij het ochtendgloren in de kerk bij de heilige mis van 6 uur ‘s morgens.
Wist ik veel dat deze allervriendelijkste bescheiden Hindostaan gedichten schreef?

Shrinivási is opgegroeid in het Rajpur internaat met pater Moesai. Ik als misdienaar met pater Aalders en later met de uit Goa afkomstige Hindostaanse pater Purcy Quiterio, die mij bijna het seminarie in had gepraat.
Wij – dus Shrini en ik – zijn exponenten van de kleine groep gekerstende Hindostanen die allemaal in de buurt van de kerk woonden. Vishnudatt, Panday, Lutchman, Moeniralam, Hardidath, dat zijn namen die mij nu te binnen schieten.

Aan de vooravond van zijn 90ste verjaardag wil ik daarom ter afronding van mijn bijdrage aan deze mooie avond, de verbondenheid van mij en Shrinivasi met de Rajpur-kerk, als Hindostanen van het Katholieke geloof, uitdragen met zijn gedicht ‘Kathedraal’.

[uitgesproken in Theater De Vaillant- Den Haag, 10 december 2016]

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter