Shrini wordt 88!
Schrijven + Blijven
door Thea Doelwijt
Op Curaçao vieren wij dat onze dichter Shrinivási vrijdag 12 december 88 jaar wordt.
Het is woensdag de 10de en in de Openbare bibliotheek Curaçao houdt de neerlandicus Geert Koefoed de lezing ‘Over het transcendente in de poëzie van Shrinivási’, terwijl schrijfster/ dichteres/ mijn nicht Diana Lebacs af en toe een gedicht van Shrini voorleest.
Shrini is blij dat het publiek meer dan 1 aanwezige telt. Daar zijn mijn 6 nichten bij en juf Marijke van Geest, lerares Nederlands, en intussen volgend jaar 50 jaar mijn metgezel.
Shrini wil achter mij plaatsnemen, maar ik vraag hem naast mij te zitten, op de eerste rij.
Het is zo prettig toevallig op Curaçao te zijn, om 2 weken uit te rusten voor wij zondag 14 december voor langere tijd naar Sranan komen.
Shrini fluistert af en toe in mijn oor zijn reacties op de voordracht. Wij kennen elkaar sinds 1963, waren actief in de schrijversgroep Moetete, maakten samen een bloemlezing met gedichten van jongeren, voor Carifesta in… Tyek Facebook!
Het mooiste van de friyari-bijeenkomst vond ik toen Shrini fluisterde dat ik belangrijk was geweest, naast Dobru en Slory, met het gedicht ‘Zwarte regen’.
En het belangrijkste: dat hij voor het eerst in het Sarnámi een gedicht schreef, dat hij heeft vertaald in het Nederlands:
‘De dichter en het woord (Kavi aur shabd)…’ Wat zijn woorden eigenlijk? Een land. Het vaderland van de dichters. De woonplaats van de dichters.
Ik fluister terug: ‘Dat moet je presenteren.’ Hij zucht: ‘Ik heb de tekst niet bij mij…’.
Als Diana mij aan het publiek voorstelt, zeg ik dat Shrini voor Suriname het eerste gedicht in het Surinaams-Hindostaans schreef. Ik wil het horen. Geert Koefoed graait direct in zijn tas en haalt er een boek uit waarin het gedicht staat.
Shrini leest het zeer ritmisch voor.
De avond kan niet meer stuk. Wat zou hij zijn Surinaamse lezers willen zeggen?
‘Mi e winsi yu wan switi kresneti nanga wan bun nyunyari. God’s blessings te wi miti èn si makandra! Yu mati Shrini.’
Shrinivasi en Karin Lachmising op Curaçao
zwarte regen
(bij de dood van Martin Luther King)
dit is de dag van zwarte regen
bomen huiverend in de lucht
duister neerkijkend op de mensen
zwarte druppels op hun gezicht
dit is de dag van zwarte wegen
dood-lopend op dezelfde muur
van kleurloze, afwerende handen
neem zijn leven, raak hem heer
dit is de dag van zwarte negers
trappend tegen elke steen
van de zwart-behuilde aarde
neem hun leven, sla ze neer
dit is de dag van zwarte regen
rode wolken in de lucht
reclame-makend voor de vrijheid
vogels huiveren in hun vlucht
(dit is de dag van een kleine neger
biddend tot de zwarte lucht
gelovend in zijn god en vader
zwarte tranen op zijn gezicht
Thea Doelwijt in: Spiegel van de Surinaamse poëzie, p. 407
Carel de Haseth, Shrinivasi en Diana Lebacs, Curaçao, april 2014. Foto © Michiel van Kempen
De dichter en het woord
Wat zijn woorden eigenlijk?
Een land.
Het vaderland van de dichters.
De woonplaats van de dichters.
Wat zijn woorden eigenlijk?
Een mond.
Zij schenken troost
en scheppen geluk.
Vrucht van de gedachten
en uiting van het hart zijn zij.
Wat zijn woorden eigenlijk?
Een ploeg.
De menselijke gemeenschap is de grond.
De dichter de ploeger ervan.
Wat zijn woorden eigenlijk?
Een krans.
Van dankbaarheid de toetssteen.
Het kenmerk van ’s dichters geheim.
Teken en schepping van zijn mond.
Wat zijn woorden eigenlijk?
Een land.
Het dierbare vaderland van de dichters.
Zij vormen de grootheid van de dichters.
Shrinivási in: Spiegel van de Surinaamse poëzie, p. 227
Voor nog beschikbaar werk van Shrinivasí klik hier door of zoek tweedehands op boekwinkeltjes.
RSS
Facebook
Twitter
