Schutkleur van Bernadette Heiligers
door Jeroen Heuvel
Bernadette Heiligers (Curaçao 7 november 1952) is een Curaçaose journaliste en schrijfster. Ze werkte bij diverse lokale radiostations als nieuwslezer, verzorgde ook interviews en schreef columns en korte verhalen. Met haar echtgenoot Frans Heiligers werkt ze sinds 1988 als tekstproducent en pr-adviseur bij Intermediate N.V. Bernadette Heiligers publiceerde biografieën van de Curaçaose dichter Pierre Lauffer en de politicus Miguel Pourier. Haar moedertaal was het Papiamentu, maar ze publiceerde twee romans in het Nederlands bij uitgeverij In de Knipscheer: Schutkleur (2015) en Van zo ver gekomen (2021).

Debuut
Haar romandebuut Schutkleur bestaat uit twaalf hoofdstukken, verdeeld over drie delen. Deel één leidt de meeste personages in. Het vertelt de geschiedenis van de Curaçaose familie Serapio, wanneer de ik-persoon Corine gevraagd wordt een vriendenboek voor het tweede hoofdpersonage, Harold, die met pensioen gaat, te schrijven. Dat leidt tot problemen van vaderschap, van kleur en van eurocentrisme versus nationalisme. De tegenstelling tussen Nederlands en Papiaments speelt een belangrijke rol in de uitgebreide familie met haar ingewikkelde relatievormen. Harold, zoon van tante Elba, weet niet wie zijn vader is. Hij woonde eerst met zijn moeder bij zijn grootmoeder in. Toen die haar huis verkocht, kwamen tante Elba en neef Harold bij de Serapio’s inwonen, ook al werd dat huis daardoor te klein. Corine heeft twee zussen, Norma en Renata en twee broers: Roy en Edwin. Mamai en tante Elba zijn schoolvriendinnen geweest. En tenslotte is er Geertruida ‘Gerda’ van Duin, de Nederlandse vrouw van Harold.
Bernadette Heiligers weeft controversiële draden van recente toestanden in de Curaçaose maatschappij tot een kleurig kleed over toestanden die eeuwen geleden zijn ontstaan en die tot op de dag van vandaag hun sporen op het eiland hebben.
Lees hier verder op literatuurgeschiedenis.org