Ruim 17.000 zwarte bladzijden online
NIJMEGEN – Voor veel nakomelingen van slaven is het een emotionele gebeurtenis: de namen van je voorouders online zien in het slavenregister van Suriname. Een deel van de familiegeschiedenis ziet het licht, waar veel taboe en schaamte op rust.
door Rob Haverkamp
De meer dan 17.000 pagina’s van het unieke slavenregister uit het nationaal archief in Paramaribo zijn nu te raadplegen voor wetenschap en publiek. Een samenwerking tussen de Surinaamse Anton de Kom universiteit en de Radboud Universiteit Nijmegen.
Lees en kijk verder op de website van Omroep Gelderland, 10 november 2019.
RSS
Facebook
Twitter
Voor de geïnteresseerden. Verwacht niet te veel van de slavenregisters om teleurstellingen te voorkomen. Men geeft pas bij de slaven vanaf 1848 de namen van de moeders. Daarvoor werd het niet bijgehouden. Conclusies, ook door wetenschappers uit Nijmegen, dat wanneer de moedersnaam onbekend is de slaaf dan een geboren Afrikaan was slaat nergens op. Weliswaar was bij iedere Afrikaan de naam van de moeder onbekend maar om dan gelijk de stelling te huldigen dat wanneer de naam van de moeder onbekend is men dan een geboren Afrikaan is…Omdat pas sinds 1848 de namen van de moeders werden geregistreerd is moeilijk en welhaast onmogelijk de vruchtbaarheidscijfers van de slavinnen vast te stellen.
Achternamen van de in 1863 geëmancipeerde slaven staan niet in de slavenregisters. Die staan in de database “Emancipatie” van Okke ten Hove en Heinrich Helstone. Wel staan de namen van de gemanumitteerden (vrijlating slaven tijdens de slavernij) maar incompleet. Deels omdat al veel (een kwart) van de slavenregisters verloren ging maar anderzijds nam men niet altijd de moeite om de in de slavenregisters de toegekende familienaam te noteren.
Journaliste Nina Jurna was zo enthousiast dat ze haar voorouders in de slavenregisters had gevonden maar bijna alles kwam uit de database ‘Emancipatie’ . Maar goed… er wordt veel beloofd maar weinig waargemaakt want de slavenregisters bevatten geen informatie om een sociaal plaatje te kunnen maken (beroepen en dergelijke) ontbreken. Ook de waarde van een slaaf staan er niet in.
Het enige wat het geeft is een eigendomsgeschiedenis waaruit zo nu en dan wat te analyseren valt maar dan wel in combinatie met de bestaande databases Emancipatie en Manumissies 1832-1863.
Maar de afdeling voorlichting of in dit geval eerder de afdeling ‘Propaganda’van de Katholieke Universiteit Nijmegen blaast de dingen op.