Robby Choenni, een kleur overstijgende denker en doener
door Garry Louz
Als de Saron-school van de Evangelische Broedergemeente (EBG) is afgelopen beent de 8-jarige Robby naar huis. Rond een uur ’s middags breekt de siëstatijd, of breakfast aan in de zonovergoten wijk Abra Broki (over de brug) in Paramaribo-Oost. Deze wijk, als volks aangemerkt, is een smeltkroes van allerlei bevolkingsgroepen die Suriname kent, vredig naast en met elkaar levend, waarbij etniciteit geen rol speelt.
Het dagelijkse nieuws via radio Apintie is net afgesloten, en een andere openingstune Bachs “Jesu joy of man’s desiring”, begint. Dat betekent dat de traditionele familie- en overlijdensberichten steevast om twee uur ‘s middags worden omgeroepen. Vader en moeder Choenni zijn aan rust toe na een lange dag werken, die overigens al om half zes in de ochtend begon. Maar de kleine Robby is geenszins van plan het hoofd ter ruste te leggen. Immers hij blaakt van de energie, en kijkt verlekkerd naar het slaginstrument, de Apintie-drum. Deze is neergelegd door meneer Jubitana, een inheemse, die een onderkomen heeft op het erf van huize Choenni aan de Calcuttastraat. Nieuwsgierig kijkt Robby naar de drum, hij kan zich nauwelijks beheersen. Meneer Jubitana slaat het tafereel gade, en spoort hem aan zijn eerste slagen op de trommel te laten klinken. Dit is de opmaat voor het leven van een sociaal bewogen en ondernemende jongeman. Ma en Pa vergeven hem de verstoorde middagrust, want al gauw hebben ze in de gaten dat Robby één en al muziek ademt. Deze hobby krijgt in de jaren zeventig en tachtig in Den Haag vaste vormen.
Indian Diamonds & Rhythm Construction
Robby formeert de eerste muziekorkesten midden jaren zeventig, totdat hij familieleden verzamelt om met de muziekgroep Indian Diamonds te beginnen. Hij neemt de vocalen voor zijn rekening, speelt drums, en behartigt tevens de zaken. Obligaties worden uitgegeven om gelden binnen te halen, naast de financiële bijdragen van zijn ouders, want ondernemen zit de familie in het bloed. De Indian Diamonds hebben van 1976 tot en met 1978 bestaan. “We speelden in die tijd nummers van Santana, en geen Hindi-nummers, omdat we geen zanger voor dat repertoire hadden. Met de Rhythm Construction speelden we van 1979 tot en met 1985 ongeveer 70% Kaseko en 30% Hindoestaans. We oefenden tweemnaal per week in Den Haag op de zolder van de ouderlijke woning in de wijk Transvaal.
Ik kan terug kijken op een leuke, plezierige periode. Beide bands traden vaak samen op met grootheden in de Kaseko, zoals: Mighty Botai, Ewald Krolis & Caribbean Combo, Sukru Sani en Sabakoe. Het waren de hoogtijdagen in de feestzalen Amiticia en Houtrusthallen. Van oudsher heb ik respect voor de winti-cultuur, Kawina- en kaseko-muziek. Deze stroming en genres hebben mij respectievelijk mentaal en muzikaal gevormd.
Boek
In zijn onlangs verschenen biografie Paramariboi, een jongen uit Paramaribo, vertelt Robby Choenni (4 november 1958) over zijn jeugd, en belevenissen in het dagelijks leven. “Het boek is onder andere door mijn oom Chan Choenni gerecenseerd, die mij labelt als zijnde ‘vercreoliseerd’. Een uitspraak waarin ik me niet kan vinden, omdat ik geen onderscheid maak naar afkomst. En niet langs etnische lijnen denk. Welke kleur je huid ook is, welk type haar je draagt maakt voor mij niets uit.
We zijn allemaal Surinamers, en moeten het met elkaar doen.
Gun je medemens succes en deel daarin mee, is het adagium volgens Robby.”
Robby Choenni, Paramariboi, een jongen uit Paramaribo, is verkrijgbaar bij de bekende boekhandels in Ned en Su. ISBN: 978-94-638-9579-8
[Tekst overgenomen uit Tienermagazine]
RSS
Facebook
Twitter
Geachte heer en mevrouw,
Hartelijk dank voor het aanpassen van de juiste naam van de auteur mbt mijn boek, “Paramariboi, een jongen uit Paramaribo.
Met vriendelijke groet,
Robby Ch. Choenni
Auteur “Paramariboi”
een jongen uit Paramaribo