blog | werkgroep caraïbische letteren

‘Revolusi!’ in het Rijksmuseum lijkt vooral bezig met het hyperbewust distribueren van sympathie (●●)

In het Rijksmuseum opende vrijdag de beladen tentoonstelling Revolusi! Indonesië Onafhankelijk, over vier jaar vrijheidsstrijd tegen de Nederlandse koloniale bezetter. „Het lukt de tentoonstelling dan ook niet om de balans te behouden.”

Door revolutionair geweld spoelen in september 1947 via een riviertje bij Pelantungan op Java lijken aan, die door Julia Nelisse worden afgelegd met een lijkwade van stof. Textiel is schaars. Om toch ook haar pasgeboren dochter Merapi te kunnen kleden, vermaakt Nelisse linnen boekomslagen uit de koloniebibliotheek tot babykleertjes en een kussentje.

door Gustaaf Peek

De inleidende muurtekst bij de expositie Revolusi! Indonesië Onafhankelijk vat uiterst bondig de historische band tussen Nederland en de Indonesische archipel samen („meer dan drie eeuwen van koloniale bezetting door Nederland”), en omschrijft al even beknopt de inhoud van de tentoonstelling. „Ervaringen en ooggetuigenverslagen” moeten inzicht geven „in deze belangrijke geschiedenis, voor Indonesië, Nederland en de wereld”. Dat is een forse afsluiter, maar niet vreemd voor een tentoonstelling met een uitroepteken in de titel. Het meest bepalend is deze zin: „Revolusi! gaat over mensen in de onafhankelijkheidsstrijd (1945-1949)”. Door de dekolonisatie geen tijd te gunnen vóór die vierjarige periode, bakent het Rijksmuseum zijn schets van het Indonesische streven naar vrijheid en zelfbeschikking rigoureus af.

Lees hier het hele artikel in NRC, 11 februari 2022

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter