Pssst: Een gebakken visje met een béétje nassi
door Nellie Bakboord
“Een gebakken visje met een béétje nassi.” Zo luidde Ramon Beuk zijn bestelling op het vroege uur op de Centrale Markt in Paramaribo. “Doet u ook maar een stukje kip erbij en een beetje kousenband. Niet te veel. Gewoon van alles een beetje.” Als men in Suriname ‘een beetje’ zegt dan bedoelt men niet ‘weinig’.
Ramon Beuk moest die ochtend toen driekwart van Paramaribo nog in diepe rust was de goedlachse Javaanse kokkin echt remmen. Ik hield het bij een drooggebakken wetiweti met een beetje kousenband maar wel met een beetje gestoofde bokking. Géén peper! Nergens op de menukaart kwamen onze gerechten voor, maar mijn samengesteld menu kreeg die ochtend van Ramon een keurmerk. Voor de verkoopster geen punt van discussie.
Je moet echt mazzel hebben als je Ramon Beuk in hoogst eigen persoon in switi Sranan tegenkomt. Die mazzel had ik! In Nederland een bekende Nederlander, in Suriname roept iedereen hem zeer vriendelijk na. Hij krijgt nog net geen dikke brasa’s. Heel Suriname kent de kookprogramma’s van Beuk. Op straat op de markt waar hij ook komt, ‘bruine bonen met garnalen’ een gerecht wat kennelijk diepe indruk heeft achtergelaten wordt hem nageroepen. Een ongetwijfeld heerlijk gerecht, maar niet alledaags. Typisch Beuk.
Brainstormen
Meer dan genoeg tijd ruimde Ramon in om te brainstormen over de Surinaamse keuken. Een ‘live voetbaluitzending’ zorgde die zondagmorgen ervoor dat aan het smakelijk gepraat een eind kwam. Wij hadden anders de rest van de zondag nog veel meer weetjes uitgewisseld over over allerlei gerechten en waar je in Suriname het lekkerste van het lekkerste kan halen.
Met Ramon raak ik niet uitgepraat. Hij vertelt me terwijl wij likkebaardend nagenieten van een echt Surinaams ontbijt, dat hij de jongste is uit een gezin van zeven kinderen. Net als ik heeft hij drie broers en drie zusters. Zijn passie voor het bereiden van gerechten heeft hij sinds zijn vijfde jaar. Hij mocht zijn moeder altijd bijstaan in de keuken. Zij liet hem heel jong zelfstandig allerlei klusjes doen. Noodzakelijk voor het goed voorbereiden van gerechten.
Toch heeft hij eerst nog gestudeerd aan de pedagogische academie. Het lijkt alsof ik Ramon al honderd jaar ken. Zonder dat ik echt hoef te dieken naar zijn verleden, privéleven, hobby’s en zijn ambities legt hij een stuk van zijn leven bloot. Ik voel me meer dan bevoorrecht. Wanneer hij een foto laat zien van zijn dochter zie ik een glimlach zoals alleen trotse vaders dat laten zien. Hij praat met liefde over de rijkdom aan diverse gerechten van onze verschillende bevolkingsgroepen, onze diverse groenten- en fruitsoorten en vindt bij mij meer dan een luisterend oor.
Torarica 50
Misschien mocht ik het nog niet verklappen, maar in juli wanneer Torarica 50 jaar bestaat is onze Surinaamse topkok van de partij. Suriname wordt dan opnieuw verwend met diverse verrassende cullinaire hoogstandjes. Ik denk terug aan het 30-jarig feestje van Torarica. De meest waanzinnige lekkere hapjes streelden onze tongen.
Precies dat overkwam ons die vroege ochtend in het piepklein Javaans visrestaurantje. Toen ik Ramon vertelde over de vele kleine restaurantjes op de Centrale Markt kreeg ik hem binnen no time enthousiast om die markt, ver voor de zon haar tanden piert, te bezoeken. Je kan er je maag vroeg verwennen met vers bereide gerechten. Of Beuk het spinaziegerecht van Lilian gaat uitproberen is de vraag maar haar liefdevolle uiteenzetting trok die ochtend wel zijn aandacht.
RSS
Facebook
Twitter
