Promovendus moet God uit dankwoord van proefschrift scheuren
door Maud Effting
Het waren slechts een paar korte zinnetjes over God die promovendus Jerke de Vries opnam in het dankwoord van zijn proefschrift. Maar de Wageningen Universiteit maakte daar vlak voor zijn promotie korte metten mee: God moest uit het proefschrift. Anders kon hij zijn promotie op zijn buik schrijven.
Tot begin januari dacht agrotechnoloog De Vries nog rustig te kunnen promoveren op zijn onderzoek naar mest. Omdat hij veel aan zijn geloof had gehad, wilde hij God in zijn proefschrift bedanken. Maar daarbij had hij buiten de decaan gerekend. Die had vorig jaar september de regels aangescherpt: geen enkele religieuze of politieke uiting meer in proefschriften. En dus ook niet in het dankwoord, waarin promovendi traditiegetrouw op zeer persoonlijke wijze iedereen bedanken.De Vries hield voet bij stuk. Hij zette de zin ‘My Father God, thank You, it’s the most wonderful thing to be loved and honoured by You’ in zijn dankwoord. Ook gebruikte hij een citaat van Augustinus.
Alles of niets
Het College voor Promoties zette hem daarop voor het blok: hij moest alles afplakken. ‘En als hij dat niet wilde, dan zouden ze het proefschrift terugtrekken’, vertelt zijn promotor, hoogleraar Peter Groot Koerkamp, desgevraagd. ‘Het boekje was inmiddels met honderden tegelijk gedrukt. Maar Jerke wilde niets afplakken. Het was alles of niets voor hem. Hij zei: ‘Ik ga mezelf niet censureren, dan gaat mijn hele dankwoord er maar uit.’ Uiteindelijk heeft hij toen de bladzijden uit de boekjes gescheurd.’
Daarnaast zei hij in het universiteitsblad: ‘Als een promovendus in zijn dankwoord drie pagina’s over zijn paard schrijft alsof het God de Heer is, mag dat wel.’
In een reactie zegt de universiteit dat De Vries van tevoren wist dat het niet mocht. ‘Hij heeft het ons gevraagd en we hebben nee gezegd.’
Sterker nog: ‘Wij gaan alle andere dankwoorden nu ook onder de loep nemen’, aldus de Wageningen Universiteit. ‘Er is de laatste jaren een wildgroei aan dankwoorden ontstaan. Mensen bedanken de voetbalclub, hun opa hun oma, of hun vrienden in het café die hen er doorheen sleepten toen ze het niet meer zagen zitten. Wat we precies gaan doen, is nog niet duidelijk, maar de rector vindt dat de dankwoorden geserreerder moeten zijn dan nu.’
Eerder speelde ook bij de Universiteit Leiden een dergelijke kwestie. Toen mocht het citaat wel blijven staan.
De promovendus zelf wil niet reageren.
[uit de Volkskrant, 1 maart 2014]
In haar proefschrift over Sophie Redmond schreef Sylvia Kortram in haar dankwoord onder meer:
Hoe belangrijk het voltooien van deze studie voor mij is geweest besefte ik vooral tijdens de meest angstige momenten in mijn leven: op Antarctica, op de onstuimige oceaan met zijn vijftien meter hoge golven. Toen het schip naar rechts helde, alle lichten uitvielen, de motoren afsloegen, en het ‘dood’stil werd. Het was in die enkele seconden dat ik mijn leven voorbij zag gaan en mijn laatste gedachten bij mijn familie, mijn kind en dit door de Almachtige geleid onderzoeksproject waren.
RSS
Facebook
Twitter
