Proficiat 145 jaar Hindostani’s
door Maltie Jagnanan
Felicitaties en stevige brasas aan elkaar zonder meer, temeer onze Hindostani’s ondanks veel ongeoorloofde externe druk hun moedertaal en cultuur en zelfs eigen religie te verloochenen, zich redelijk goed hebben weten te handhaven als etnische groep. Daar is er niks verkeerds mee, want van de Chinees e.a. en hun groepsbeveiliging heeft men alle begrip, maar van de Hindostaan werd dat als hokjespolitiek bestempeld. De film Wan Pipel moest eens gemaakt worden om aan de rest van het volk en de wereld te laten zien dat Hindostanen etnisch en hokjesgebonden zijn en hun kinderen niet geheel vrij zijn in hun keuze. Een ongegrond verwijt als de oogkleppen worden afgedaan en naar de keuze, tradities en waarden van de Chinezen en andere volkeren zoals Turken wordt gekeken. Ouders mogen zeker hun bezwaar aantekenen op basis van ervaringen en wijsheid.
Surender Kisoentewari, Mercurius. (Digitale foto 2018.)
Onze Hindostanen hebben het heel zwaar te verduren gehad in het integratietraject, dus ook na de periode van contractarbeid. Zij die het Nederlands minder goed beheersten werden gauw als achterlijk bestempeld. En later na 1980 als een Hindostaan zich uitdrukt in het Sranan Tongo, vindt men dat ook zo laag en achterlijk. Nederlands spreken geeft kennelijk meer aanzien en een betere pers, een betere toegang tot de burgerrechten. Kijk waarover sommigen uit onze samenleving zo struikelen. Het principe van ‘eenheid in verscheidenheid’ werd verfoeid, want dat zou de ontwikkeling van Suriname en de natievorming tegenhouden. Niets is minder waar ! Ook werd constant politiek geschermd met de vermeende etnische politiek van de VHP, al was de NPS met bakkeljauw en bokking verdeling meer en niet minder. Hindostani’s in de diaspora hebben het in vele landen over de gehele wereld erg goed gedaan en helpen opbouwen, zie de Verenigde Staten, Engeland, Frankrijk, Duitsland enz. Waaraan kan dat gelegen zijn? Aan het hokjesdenken?
Allemaal valse beschuldigingen om te kunnen polariseren en om kiezers te beangstigen en een racistisch stempel te kunnen opplakken. Dit kwam voornamelijk uit de nationalistisch-racistische partij van Bruma en later overgenomen door de latere halve of hele pseudo-
communistische partijen. Fred Derby was een discipel die het evangelie van Bruma moest verkondigen en latere jaren volgens en namens Bouterse de rol van politieke spion (mol) zou hebben vervuld. Juist deze evangelisten en hun discipelen maakten er hun levenswerk van om constant te polariseren, want anders hadden ze niks te doen en trokken ze anders geen aandacht. Terecht is gesteld dat de ondergang van Suriname door de linkse (zogenaamde communistische ) bewegingen is ingeluid, die het etnische polarisatie als wapen in de politiek hebben gegooid om kiezers te beangstigen dat men een zonde aan het begaan was. De politiek-racistische aanvallen waren vooral op de VHP en de Hindostanen gericht en opvallend genoeg niet op de etnische achterban van Pengel die ook wel 10-12 volkswoningwijken bouwde voor de zwarte achterban.
Hetgeen de Hindostani’ s hebben bereikt, laten we aannemen vanaf 1940 tot 1980 is vooral op eigen kracht en zeker niet door toedoen van de VHP die draaide om enkele politieke families na en ook nog een aantal van hun eigen politieke toppers en sponsors.
Bekend is dat de toenmalige VHP graag stemvee wilde en vrijwel niks deed voor sociale verheffing van hun achterban. De huidige VHP is dezelfde maar in ander jasje, doet ook helemaal niets voor hun achterban in – of niet in enige regering, want dat mag niet, want sommigen gaan boos worden dat de Hindostanen anders een te grote voorsprong zouden maken.
De huidige VHP onder leiding van Santokhi zelfs aan de regeermacht zal niet eens een toiletgroep durven maken of een soepgroentetuintje of voetbalveldje aanleggen voor de achterban, terwijl meneer Somohardjo wel 3-4 gemeenschapshuizen of multifunctionele centra met succes realiseerde. VHP heeft andere doelen en heeft geen tijd om het verval onder de achterban te helpen keren voor de nijpende noden van het heel arm deel van de achterban, waardoor die door de heer Vismale ‘1 voor 12’ en in zijn netwerk belanden. De Hindostani’s hebben heel zwaar op de plantages en in de velden geploeterd , of na de contractarbeidperiode hun eigen grond van bos en zwamp tot landbouwareaal gemaakt, om vooruitgang van hun gezin te bereiken. De huismoeder tevens veldwerker moest vaak de koe ook nog melken in de vroege ochtend alvorens de kinderen gereed te maken om naar school te gaan. Ze kon waarlijk toveren met slechts een handjevol geld om gemiddeld grote gezinnen 7-8, niet zonder moeite het beste te kunnen geven aan hun kinderen plus stimuleren tot scholing en opleiding. Ode en grootste hulde aan die vaak weinig geschoolde moeders van toen! We herinneren ons ook dat er kritiek was dat de Hindostanen veel kinderen maakten per gezin, want dat was een doorn in het oog van de mensen die steeds over de schutting keken. Dat horen we nu niet meer, zelfs ook niet bij de zogenaamde Marrons die gemiddeld veel meer kinderen per vader hebben. (Waar zijn de kinderrijke buurten en ghetto’s?)
Hindostani’s van toen hadden spaarzaamheid wat helaas als gierigheid werd uitgelegd door anderen. De Hindostani’s van toen tot 1975 hadden geen ‘njang dringi prisiri’ of parasieten-mentaliteit. Maar wie weerspreekt gegrond tegen dat de Hindostanen de meest gastvrije bevolkingsgroep in Suriname zijn die vaak niet-Hindostanen op hun feesten en zelfs voor bijwoning van hun huis-kerkdiensten en huwelijken uitnodigen? Maar waar zagen/zien we wederkerigheid? Wat was er zo fout aan om je gezin en kinderen te bewaken, opdat die niet met pek besmeurd raken en de focus te leggen op goede persoonlijke ontwikkeling door scholing en hardwerken, op basis van normen/waarden afgeleid uit de religie? Want dat verwijt werd gemaakt aan het adres van Hindostanen dat ze hun kinderen afzijdig hielden. Maar in plaats van het sportveld moesten kinderen na schooltijd helpen op de akkers. Jonge kinderen nemen slechte invloeden van elkaar en van andere groepen heel snel over. Vandaag de dag zijn er tientallen conferenties en cursussen maar ook in columns te lezen hoe je het kind moet opvoeden en een nodig tikje geven aan een brutaal kind of weerspannig wordt gelijk als kindermishandeling bestempeld. De vroegere oude, bezadigde maar zich opofferende weinig geschoolde moeders, zelfs bij niet-Hindostani’s hebben een hele grote bijdrage geleverd aan goede opvoeding van hun kinderen, zulke moederschapsscholingen niet gehad maar waren toch uitstekende moeders!
En er was toen vreedzame co-existentie (samenleven) en meer respect voor elkaar in Suriname en goed nabuurschap en meer sociale controle.
Zo begon Suriname. (Anno heden zeg maar sinds 1980, dreigt de natie uit elkaar te vallen door allerlei bedreigingen, aantastingen en slecht bestuur, gedoogd door de machthebbers en malafide politici). De Hindostanen waren aanvankelijk een landbouwersgemeenschap maar met ingebedde creatie voor ondernemerschap. Als het werkelijk zo was dat traditionele landbouw zoveel geld opleverde dan zou bijvoorbeeld de Creool of Chinees toen ook kiezen voor landbouw. Maar aan landbouw doen vereist veel geduld, opoffering en doorzetting. Wie dat niet kan moet maar wegblijven en niet verwijten dat landbouw een klaaglied zonder einde is.
Toen het minder goed ging met Suriname en de landbouw niet veel perspectieven bood, gingen vele Hindostani’s in de handel. En 20 jaren er na hoorden we een afgedankte uitspuwen dat Hindostanen de handelssector beheersten. Dat sloeg aan bij boze Ba Ronald (uit de leerschool van Bruma) die kennelijk zwoor dat hij de economische macht van de Hindostaan zou breken, al zou hij duizenden nieuwe Chinezen moeten laten invliegen. Zo groot was de bekrompenheid, zo groot was de etnische haat. Een historisch gegeven voor geschiedschrijvers en sociologen. En wie waren de critici die vonden dat de rechterlijke macht en het Openbaar Ministerie die vrijwel volledig uit Hindostanen bestond, want dat mocht niet? Machthebbers gaven de marrons/ boslandcreolen de kans om met de goudwinning forse economische inhaalslagen te maken. Iamgold, Newmont, Grassalco, Telesur enz. richten zich op directe veelsoortige hulp aan lokale dorpsbewoners en die groepen worden in hun integratie en ontwikkeling heel sterk gestuwd, wat Hindostanen (en Javanen) van toen, enorm hebben ontbeerd. Laten we nu eens eerlijk toegeven dat het onrechtvaardig bestuur jegens de Hindostanen op ondergrondse wijze werd gevoerd, en wel tot op heden! De schatrijke Brunswijk mocht zich de Bosnegerleider noemen en zijn achterban vrijelijk optrekken. De Chinezen mochten hun vrij besloten Chinese verenigingen in vrijheid opzetten. Maar zodra een aantal Hindostani’s bijeen kwam, werd dat door de buitenwacht als etnische bundeling uitgelegd. Bij elkaar opgeteld is dàt juist het sinds decennia voortdurende onderhuidse racisme in Suriname dat de natievorming doorkruist. Zelfs is door een bekrompen jonge NDP’er een klacht ingediend in de media dat Afrikaanse Surinamers gediscrimineerd worden en niet toegelaten worden in dienst te treden in de huishouding. Want zei hij, er wordt voor dat werk naar een Hindostaanse of Javaanse schoonmaakster gevraagd. Wel nu lezers, elke huiseigenares is geheel vrij om daarin een keuze te maken. Wat of wie u niet wil, komt uw huis niet binnen ! In uw huis hebt u uw cultuur, eigen normen en waarden. Van buiten moet niemand bepalen wie in uw huis wel of niet mag bewegen. Dus dat werd door de NDP als discriminatie uitgelegd naar de zwarten toe en dat is ten ene male niet waar! Moeten alle warungs en rotishops onder hitserige bedreiging, bijvoorbeeld ook marrrons in dienst nemen? Laten we niet die weg opgaan. Is het niet mooi dat een warung door hun eigen mensen wordt gedraaid?
Als een Hindostaanse jongedame met een groot Christuskruis op haar borst zo zichtbaar heeft hangen, krijgt ze sneller of gemakkelijker een baan. Hoe moeten we dat vertalen ?! Is dat een verwelkoming om te verloochenen en willekeurige discriminatie? Welke media hebben decennialang de Hindostani’s gemarginaliseerd?
Wereldleider Mahatma Gandhi zei zo terecht ‘Laat alle culturen door mijn huis waaien, maar ik weiger van mijn voeten geblazen te worden door welke dan ook’. Dus bedoeldend, ik ga mijn afkomst en cultuur niet verloochenen ( = achterstellen om anderen te behagen). Dan wordt men heel boos op Mahatma Gandhi en reageert men steeds af op het standbeeld van dat niemand kwaad doet of bedreigt. Het leed van wijlen dominee Martin Luther King schijnen we wel te begrijpen maar discrimineren zelf tot aan racistisch gedoe. Kijk maar Overzee wat discriminatie en racisme in die landen is of sluiten we dan wel de ogen? Hier is aldus geheel ten onrechte racistisch en polariserend gebeukt op de Hindostani’s en zijn alle overige groepen vrij om onderwijs te genieten en het hebben van toegang tot hun rechten en zijn nergens gehinderd En toch wordt er gejankt over discriminatie (o.a. in de monoloog van de President Bouterse kort voor aanvang STVS journaal) ‘Suriname het mooiste land’. Zeer belachelijk is dat te meer ‘discriminatie’ deze president kennelijk meer dwars zit dan de toenemende roof en drugscriminaliteit, en de heel erg toegenomen corruptie en verarming in Suriname. Maar voor hem geldt kennelijk ‘neks no fout’/ niks aan de hand . Onze Hindostani’s moeten zich daardoor beslist niet laten afschrikken door beschuldigingen/verwijten en gaan dansen op de voorgedicteerde tonen van anderen. Onze Hindostani’s moeten ook bezinning plegen op hun eigen tekortkomingen en prettiger, behulpzamer met elkaar omgaan , domme conflicten onderling niet uitlokken en elkaar om macht bestrijden maar meer onderlinge solidariteit tonen en naar meer eenheid streven. De koopzucht moet verminderen en de toegenomen hebzucht van de jonge huidige generatie ook. De werkloosheid neemt toe omdat baantjes sneller door opdringerige anderen worden ingepikt en dat gaat ten koste van het welzijn en welvaart in vele gezinnen. Kwetsbaren gaan de criminaliteit op. Heeft de VHP, de partij die meer zou zijn dan een politieke partij, daar een goede oplossing voor? Tot zover is dat niet gebleken! De NDP heeft de Hindostani’s slechts nodig om de machtsverwerving. Ook door de Bouta en NDP is de Hindostani’s heel veel onrecht aangedaan in tegenstelling tot de zwaar bevoordeelde Chinese groep. Ondanks het onweerlegbare feit dat Hindostanen een veel grotere en productieve bijdrage hebben geleverd aan geheel Suriname dan Chinezen en ook Hindostaans bloed overvloedig gevloeid heeft op Surinaams grondgebied voor recht en waarheid in Suriname. Maar openlijke en onderhuidse racisten en tegenstanders van Hindostanis sluiten de ogen daarvoor. Prettig of respectvol samenleven kunnen sommigen niet.
Monument voor Baba en Mai, Paramaribo, van Krishnapersad Khedoe. Foto © Michiel van Kempen
Onze Helden en het verval
Nog even voortbordurend op de tegen Hindostani’s voorkomende discriminatie moge gesteld worden dat ook in de verpleging al 15 jaren opvallend weinig verpleegsters van Hindostaanse afkomst zijn in tegenstelling tot vroeger. Wordt er gediscrimineerd bij de toelating tot de Covab- opleiding of is er geen prettige samenwerkingsklimaat mogelijk waardoor sommige heel goede verpleegsters al gauw weggepest worden? Ziekenhuisdirecties zullen moeten opletten dat sommige dorpsverpleegsters, hoezeer een gediplomeerd toch onvoldoende gevoel
en discipline hebben om de zieke goed en liefdevol te verzorgen, te bewaken en plichten niet te verzaken, schuilend in de verpleegsterskamer. Dat soort verpleegsters zijn er omdat ze een baan in de verpleging wilden hebben zonder persoonlijke toegevoegde waarde. Laat de samenleving haar ervaringen vertellen en richt klachtenbureaus in met de sanctie van schorsing van minstens een maand. Op de Vice-President en de ministers Volksgezondheid, van Arbeid, en van Binnenlandse zaken wordt extra aandacht gevraagd opdat gelijke kansen op een overheidsbaan of in de ziekenzorg mogelijk wordt.
Kennis van onze wordingsgeschiedenis en van onze helden is zo bedroevend laag bij onze jongeren Niet alleen de contractarbeiders hebben ontzettend hard gewerkt in die periode op de plantages, maar het grotere werk kwam daarna om eigen grond plantklaar te maken, grenzen met de hand te graven enz. Uit India werden heel veel fruitsoorten, medicinale planten, kruiden en specerijen meegenomen in de periode 1873 tot 1916. Een ware verrijking van Suriname. En wie het Nederlands niet beheerste, kon toch wel een geleerde wijze man zijn, met veel toegevoegde waarde voor de groep en voor Suriname. Het schijnt onze jongeren anno heden bijna niet te interesseren wie zo belangrijk waren en kunnen zich niet voorstellen hoeveel baanbrekend werk toen verzet is door de immigranten, hun eerste nazaten tot en met de derde generatie. Onze jongeren willen in het heden leven maar vergeten dat de oude generaties een geweldige basis legden voor de nieuwe generaties. Zijn we ons bewust daarvan en dankbaar genoeg? Als de Hindostaanse culturele organisaties niet constant werken aan bewustwording van het eigene, dan gaat een stuk geschiedenis en cultuur verloren.
Hadden de Hindostani’s vroeger zeg maar 30-35 jaar geleden kampioenen in de denksporten als dammen en schaken, dat is allemaal helaas voorbij. Evenzeer in worstelen en cricket. De traditie van organiseren van knockout-voetbalwedstrijden op de zondag is helaas voorbij. Er is nu heel weinig kans op sport en plezier meer, omdat er luiheid en andere persoonlijke prioriteiten zijn ontstaan. Trekkers om het verval te keren en de belangstelling voor diverse sport op te voeren dus jongeren te motiveren zijn er nagenoeg niet meer. Veel van onze jongeren zijn overwegend druk met andere zaken waarvan sommige dingen het moreel verval onderstrepen! Onze geweldige ambachtsmensen en vakmannen in de bouw en constructies zoals zelfs lassers zijn zeer schaars, dito zwaarmaterieel operators. De terugval is enorm.
Behalve de helden en heldinnen uit de groep gebleven Immigranten waarvan de namen bekend zijn en filmdocumentaires zijn gemaakt, moeten we maar niet aannemen dat wij Hindostani’s heel weinig helden, en prominente sociaal culturele trekkers en grote ondernemers hebben gehad. Die raakten in het vergeetboek omdat later de namen Jagernath Lachmon en Hindorie steeds werd aangediend. Cultuurtrekkers als Bies Abhelak ,Eugene Ramdien, Rashid Pierkhan , Henry Shayadsingh , Soekhram Akkal, Albert Ramdatmisier, Shew Radhakishun, en nog enkele, ook uit Nickerie, zijn er helaas niet meer. Onder de worstelaars hebben we geweldige personen gehad, met hoogwaardig karakter zoals Ambikapersad Jhinkoerai. Die zijn ook onze helden.
Wie kent nog de superchirurg Harry Sukul? En de welbekende grootondernemer wijlen Jainarain Sohansingh met grote naam, faam en nationale, sociaal bewogen uitstraling ook naar diverse etnische groepen, die tevens een grote bijdrage leverde aan de emancipatorische overschakeling en integratie van aftaaiende landbouwers naar bus en vrachttransport, grondverzet en industrie, enz. tot 1980.
Al enkele decennia na 1980 kennen we andere hele grote ondernemers als Manglie, Baitali, Kuldipsingh, en Shyam Guptar die op zijn persconferentie zei, 40 bedrijven te hebben gehad. Ook is er de succesvolle heer Dilip Sardjoe die 28 bedrijven zou hebben. Deze ondernemers hebben de partijpolitiek gediend en waren prominente sponsors van hun politieke partij en daardoor beschermd en bevoorrecht. Niet te ontkennen! Maar welke ondernemers daaruit zijn discutabel, bevlekt en niet integer? Het Volk moet maar zelf vertellen. Eddy Jharap was geen particuliere ondernemer met eigen bedrijf en eigen kapitaal. Aardolie was en is nog steeds het meest verhandelde product ter wereld. Met de enorme opbrengsten koop je alle soorten management en technologie. Toen een interviewer deze Jharap eens in een documentaire “vlag en rimpel” vroeg of hij zich trots voelde om Staatsolie mede van de grond te helpen brengen als Hindostaan, zei Jharap : “nou nee, ik ben trots als Surinamer” (niet alleen Jharap was de grondlegger maar ook wijlen de heer Ir. R.Van Romondt, een andere Surinamer. Die naam wordt helaas nooit genoemd. Heel vreemd.)
Laten we kijken naar de vele jonge ondernemers onder onze Hindostani’s in Suriname. Dan zien we een zeer bedroevend beeld van vele jonge hit en run- figuren, voorts ook matige tot heel slechte dienstverleners, en zelfs sommige oplichters. De klant is al lang niet meer koning en vele jonge ondernemers en andere dienstverleners houden zich zo vaak niet aan gemaakte afspraken in zaken doen, of het is in dienstverlening of aftersale. Je wordt grandioos belazerd en men is niet attent om verhindering op tijd te melden. En ze schamen zich ook niet meer om “drei ai” te liegen. We kijken naar de vele cellshops, en securitycamerabedrijfjes en installateurs. Veel gaat met misleiding of zonder enig geduld en gepast respect gepaard.
En opvallend is dat onze jongedames in particuliere bedrijven ongeduldig tot grof kunnen zijn. Want men heeft zoveel andere prive afspraken en spring aan het hoofd. Dus lijden ze vrij snel aan concentratieverlies en willen nauwelijks een beetje verantwoordelijkheid dragen. Hindostani’s , wat gaan we daar tegen doen? Laten we alvast hopen dat de hindostani radio en tv-station directies vrijwel dagelijks 5 minuten in de vooravond de vinger op de wonde leggen en zaken corrigeren. Want we zijn bezig de goede naam in keurig en ethisch en correct zakendoen snel te verliezen. Het ligt aan de onzen. Sommige jonge ondernemers zijn dol op entertainment en showbizz en de vele “Promotions” en hebben elke maand shows en dancings. Massagesalons nemen toe. Maar wat kopen we daar uiteindelijk mee?
De heren bouwen hun netwerken op of breiden het uit. Drugs en alcoholgebruik nemen ook toe. Jammer. Maar wie gaan helpen het verval dat met de tijd groter wordt, te keren, want het goede imago van werkzaamheid, discipline en betrouwbaarheid van onze Hindostani’s wordt door een kwaadaardig deel ernstig geschaad. Dat is ons aller verantwoordelijkheid. Hopelijk helpen de VHP en de Priesterraden mee. Een Shubh Apravasi Divas toegewenst aan allen.
Albert Roessingh – Dageraad
Oproep tot onderlinge solidariteit en eenheid
Nogmaals terugkomend op de discriminatie tegen de Hindostani’s moet verwezen worden naar het feit dat de lichtgekleurde of zelfs de Redi Nengre of de bonkoro Nengre de donkere of zwarte man min of meer discrimineert want men voelt zich verheven omdat ook de Nederlandse cultuur invloed op hem heeft. Hoeveel Creolen ,Chinezen , of Libanezen zijn er die hun dochter graag aan bijv. een Rastaman of aan een Boslander afstaan? Als dat wel begrepen word twat was er zo fout gezien bij de Hindostanen om die te kijk te zetten in de achterhaalde film Wan Pipel? In Nederland is na recent onderzoek gebleken volgens een bericht in de Nederlandse kranten dat Blanke Amerikanen en Britten liever niet met een Moslim of Jood willen trouwen. Zie daar wat er elders in de wereld afspeelt. In Suriname wordt nu de liefdesrelatie van een Hindostaans meisje met een Bosneger-jongeman vaker via diverse videoclips aangemoedigd, (zie Suri-Tunes op ATV ) naar het model van de film Wan Pipel. Soortgelijke Videoclips met andere rassen zoals Indianen met Creolen en Bosnegers met Javanen of Chinezen of onze Blanke Boeroes, zien we niet. Dat geeft wel te denken. Wat willen we daarmee bereiken? Belachelijk ten top! Ook nog ongecorrigeerd door de machthebbers die denken daarmee natievorming te bewerkstelligen. Fout -fout -fout! Zo gaat dat niet. De bijdrage aan Natievorming door de Hindostani’s ( veel meer dan de chinezen of anderen ooit kunnen claimen) is al heel groot geweest anders was er geen sprake van vreedzaamheid in de bromtjie djari. Het blijkt ook dat Hindostani’s guller / geefser zijn in doneren aan niet- Hindostani groepen en hun activiteiten dan aan het eigene. Ook in de collectebussen van de christelijke gemeenten of Leger des Heils doen Hindostani’s hun bijdrage. Hoe komt dat? En toch wordt etnisch gebeukt op de Hindostaan en niet op andere groepen. Hoe vaak doen anderen wat geld in collecte bussen van Hindostaanse sociale organisaties? Komt er containerhulp vanuit Nederland met verbruiksartikelen of zal bijv Bank of een goudbedrijf uit Sarakreek donatie doen, of zal een Chinese onderneming donaties doen, dan blijkt dat Hindostaanse kindertehuizen of bejaardentehuizen meestal genegeerd worden. Want de donateur is etnisch sterk bevooroordeeld dat de Hindostani’s rijk genoeg zijn en geen hulp behoeven, dat hij groepsleiders voor hun eigen mensen moet zorgen. Zie daar dat dan wel de etnische groepsleider er moet zijn en anders niet. Laten we kijken hoe geefs de heer Brunswijk of Bouterse naar arme meer noodlijdende Hindostani’s zal doen of heeft ook hij alleen hun stem nodig bij de verkiezingen? Intussen zien velen de werkloosheid onder de jongeren heel snel toenemen. Want de Districtscommissaris Yvonne Pinas claimt bij de regering om aan de Matawai- jongeren kleine goudconcessies en houtconcessie te geven om een goed bestaan te kunnen opbouwen. Hiertoe heeft zij zelfs bij de President Bouterse en Minister Roline Samsoedin aangeklopt. Want andere mogelijkheden om uit arbeid een toekomst op te bouwen zien zij en de jongeren kennelijk niet. NDP en PALU hebben veel te veel goud -en houtconcessies uitgegeven om het Binnenland uiteindelijk te verwoesten. Na hen de zondvloed. Bestaan opbouwen door paar duizend jongeren, land bos en natuur vernietigen en rivierwater vergiftigen. Hindostani jongeren willen een geschikte baan of perspectief tot ontwikkeling. En die kansen worden geringer met de dag. De NDP vindt dat ondanks dat duizenden Hindostani jongeren vol verwachting op de paarse partij hebben gestemd, dit probleen oplossen een hoofdpijn van de VHP is. Dus de Hindostani jongeren zijn grandioos belazerd geworden door de NDP. (Maar welke partij zal geruime aantal nieuwe type banen creeren als de economie vrijwel is vastgelopen en vooral grillig/ instabiel blijft, de NDP- regering met een topzwaar beleidscentrum regeert, met ca. 46.000 ambtenaren en ruim 3000 boslanddignitarissen die ook ruim betaald worden? Alsmaar doordraaien in de vicieuze cirkel maar wijzen naar de nieuwe Horizon, die niet te zien is. Ontmoedigend, zeer frustrerend en apathie onder het volk creërend. De vlucht naar de informele en of criminele sector zal dan toenemen. Het resultaat van aanhoudend en arrogant wanbestuur. Slecht leiderschap binnen het gezin of in het Land leidt naar verval. De NDP ontkent dat.
Onze Hindostani’s moeten nu eens ophouden met onderling gekibbel en elkaar bestrijden. Laten we elkaar alvast op prettige of respectabele wijze begroeten en met elkaar omgaan zoals dat 40-45 jaar geleden wel kon. Laten we elkaar helpen en aanmoedigen tot klein ondernemerschap (technische eenmansbedrijfjes, meer tuinbouw- en kassenteelt,) om het welvaartspeil / welzijn binnen gezinnen te herstellen of te vergroten Maar ook door de politieke verdeel- en heers politiek is de sociale cohesie binnen onze groep bijna helemaal weggevallen. Overal horen we het geklaag over terugval en gebrek aan eenheid. Hoe bereiken we dan verbetering? Ga maar ook na hoe we nu in elkaar zitten? Lange tenen? Machtswellust? Hardnekkig ontkennen van fouten? En waarom vrij jong getrouwde Hindostani’s al binnen 3-5 jaar de echtscheiding aanvragen. Op elkaar uitgekeken, cultuurbotsingen of overspel. Op iedere Hindostani rust de dure plicht om volgens de Dharma te leven die zowel heilige Boeken van Hindoes en Moslims voorschrijven maar bewust te zijn van de keiharde Karma-wet die afrekent met slechte daden maar ook met slechte gedachten! Opgepast ook voor alcohol- drugsverslaving, seks- en gokverslaving. De zichtbare feiten van het verval binnen vele gezinnen zijn er. Ga niet mee met de slechte heersende mentaliteit in het Land maar vertoon groot karakter en moed. Laat u zich door niemand kisten. Stap snel naar de advocaat zodra iemand probeert aan uw rechten te komen of u in de hoek te drukken. U hebt gelijke rechten als alle anderen.
Tot slot: wees trots to be born as a Hindostani. Dat is een Karmische verdienste en of uw diepgewortelde keus. Wees geen halve of kwart-Hindostaan en verloochen of beledig je afkomst niet/ nooit want dat willen vele anderen die zelf op zoek zijn naar roots en cultuur, zo graag. Onze advocaten moeten meer voorlichting geven via radio en TV opdat vele agenten en majoors van Politie niet de advocaat gaan spelen en hulpzoekenden van totaal onzinnige of onjuiste adviezen voorzien en ook nog lekkers willen.
Eens dronken onze ouders, grootouders en overgrootouders uit betonnen waterputten die regenwater opvingen. De wegen waren zo slecht of vaak niet eens aanwezig. Koken op koolpotten en kinderen studeren bij een “kokolampoe”. Die ouders verdroegen zo erg veel en klaagden niet. Ze pakten aan. We leerden te bidden en in God te geloven. Die ouders hebben heel veel geofferd om de latere generaties gelukkiger te laten zijn. Hulde 1000 x aan de vroegere ouders. Maar hoe gelukkig zijn we nu in 2018, vooral de jonge ouders met zoveel gemak en afnemende, bereidheid om te offeren en kinderen goed en breed op te voeden, omdat deze jonge ouders te druk zijn met “andere dingen” en minder binding hebben met religie? Jonge moeders van de afgelopen 25 jaren die 2 maanden na geboorte van de baby, uit huis willen “want het huis bijt” en ze missen het ander leven buitenshuis. Wie betaalt dan de prijs van (on)geluk?!
Felicitaties / Badhai hai, aan onze Hindostani’s bij 145 jaar Apravasi Divas en zeggen we hartgrondige dank, Salaam en Pranaam aan de oudere vroegere generaties ouders voor hun enorme opofferingen , enorme doorzetting en wijsheid.
Mevr. drs. Maltie Jagnanan is cultureel antropoloog.
[uit Dagblad Suriname, 31-05-2018, 2 juni 2018 en 4 juni 2018]
RSS
Facebook
Twitter
Geweldig mevrouw Jagnanan, dat u o.a. een foto van mij heb gebruikt om uw artikel te larderen. Echter, mij lukt het niet een verband te leggen tussen de inhoud uw artikel en de foto met de titel Mercurius. Tenzij u de god van de handel ook verantwoordelijk acht voor of associeert met mensenhandel. Ik wens u succes met uw missie.