Première Sonny Boy
In een bomvol Circustheater in Den Haag is de film Sonny Boy, naar het gelijknamige boek van Annejet van der Zijl, maandag in première gegaan. Het publiek keek ademloos naar de ruim twee uur durende film.
Het waargebeurde verhaal is door het boek bekend geworden in bijna heel Nederland. De onmogelijke liefde tussen de getrouwde Nederlandse vrouw Rika van der Lans en de jonge Surinaamse man Waldemar Nods speelt zich af voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. “Ze schelen zeventien jaar en je denkt: het kan nooit goed gaan”, zegt regisseur Maria Peters (van o.a. Kruimeltje), “maar het blijft goed gaan.” Uit hun relatie wordt Sonny Boy (Waldy Nods) geboren.
Discriminatie
Discriminatie en tegenwerking achtervolgen het stel. De oorlog komt daar nog bij. De film volgt het boek vrij nauwkeurig, zegt Peters. “Soms moesten we wat personages schrappen en we hebben een kortere periode genomen.” In een boek is nu eenmaal meer mogelijk.
De hoofdrolspelers Ricky Koole en Sergio Hasselbaink en de meeste andere acteurs ( Marcel Hensema, Katja Herbers, Manoushka Zeegelaar-Breeveld, Joy Wielkens en Monic Hendrickx) woonden de première bij; alleen Frits Lambrechts, die een prachtige rol speelt als de joodse man die het gekleurde echtpaar helpt, was er niet. Voor Hasselbaink was de film zijn debuut: “Hopelijk niet mijn laatste.” Hij voelde zich gesteund door geroutineerde collega’s, zoals Koole.
Suriname
Manoushka Zeegelaar speelt de moeder van Waldemar Nods. “Het is goed gelukt”, zegt ze over de film. “Het boek vond ik al prachtig. Het is ontzettend mooi geworden.” Ze heeft vooral het filmen in Suriname als bijzonder ervaren, omdat ze daar iedereen kent. “Er worden daar niet veel van deze grote films gemaakt.”
Peters wil nog niet afgaan op de reacties bij de première: “Premièrepubliek zijn mensen die allemaal mee hebben gedaan.” Schrijfster Van der Zijl vindt de verfilming van haar boek in ieder geval geslaagd. “Heel integer.” Zij vindt het belangrijk dat het verhaal wordt doorverteld.
Waldy Nods
Waldy Nods (nu 81), de zoon van Rika en Waldemar, zag de film al voor de tweede keer. Hij is enthousiast: “Het is fantastisch.” Voor Zeegelaar is de film nog steeds actueel: “We zijn in Suriname niet zo van ‘de mengafdeling’. En ook in Nederland is het niet hiep hiep hoera als je als blank meisje met een zwarte man thuiskomt. Of omgekeerd.” De film moet daarom ook in Suriname worden vertoond, vindt ze: “Ik ga als eerste kijken.”
[bewerkte tekst van Radio Nederland Wereldomroep]
RSS
Facebook
Twitter
