Politieke geboorte
door Giwani Zeggen
Met het stopzetten van het Jeugdjournaal is het weer eens duidelijk geworden. Persvrijheid is in Suriname geen vanzelfsprekendheid. Alleen jammer dat Shirley de zwarte piet in de handen duwt van de ‘arme’ heren van de uitzending. Sowieso niet chic om je als leidinggevende te verschuilen achter je personeel. Maar iedereen die ooit bij de televisie heeft gewerkt, weet dat geen enkele uitzendregisseur op eigen houtje ertoe overgaat een programma, en vooral niet een nieuwsprogramma, stop te zetten.
Nog erger dan de censuur zelf, vond ik de selectieve verontwaardiging van het Nieuw Front. Ze waren er als de kippen bij om in een persbericht hun afkeuring over de zaak uit te spreken. Maar van censuur is er niet alleen sprake als een item over de decembermoorden uit de ether wordt gehaald NPS, VHP, SPA en DA91. Dat is, Chan, Greg, Guno en Winston, wat we noemen: politiek bedrijven met persvrijheid, het leed van de natie in het algemeen en de nabestaanden in het bijzonder. Veel erger dan de censuur zelf. Het is misselijkmakend! ‘Hypocriet’ is het juiste woord in deze.
Of zijn jullie het vergeten? Toen onder president Venetiaan een uitzending van Suriname Vandaagover Taiwan niet door mocht gaan. Eigenhandig door de ex-president de nek omgedraaid. Of toen Henry Strijk, de censor van het Nieuw Front bij de STVS, een uitzending van Suriname Vandaagover de interne perikelen bij de VHP dwarsboomde. In beide gevallen keken jullie de andere kant op en deden alsof er niks was gebeurd. Was dat geen censuur? Stonden toen het recht op persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting niet op het spel?
Bij het Nieuw Front hebben ze waarschijnlijk twee maatlinten. Een voor het Front en een maatlint voor de rest. Toen Dino werd aangehouden in de Verenigde Staten was er nog diezelfde avond een verklaring. Men sprak er schande van, en terecht! President Bouterse moest naar het parlement komen en er gingen zelfs stemmen op dat hij moest aftreden. Ook daar is iets voor te zeggen. Suriname is immers internationaal te schande gezet. Maar nu de zoon van NPS-parlementariër Hesdy Pigot is gearresteerd bleef het weer stil. Geen verklaring. Geen oproep aan Hesdy om af te treden.
Volgens Shailendra Girjasingh heeft de vader nu niets te maken met de handelingen van zijn zoon. Gelukkig dat Hesdy dat zelf toch iets anders ziet en zijn excuses heeft aangeboden voor het handelen van zijn nageslacht. Diep respect daarvoor. Zoals het een vader betaamt. We krijgen ook nog een verontschuldiging van Diguan zelf. Dat heeft Hesdy ons beloofd. Graag! Want Diguan liet zich alle lof toezwaaien toen het goed ging, dus we verdienen nu op z’n minst ook een welgemeend ‘sorry’. Chinyere, ach, ik neem het haar niet kwalijk dat ze heeft gereageerd zoals ze heeft gedaan. Het is haar broer.
Ik heb me overigens altijd gevraagd waarom Hesdy coûte que coûte parlementariër wilde worden. Het had hem en zijn familie een hoop leed bespaard. Het maakt natuurlijk een verschil uit dat Diguan nu zoon is van een volksvertegenwoordiger. De fraude had ook makkelijk vorig jaar, toen Diguan gegrepen werd door bigi ai, aan het licht kunnen komen. Dan had Hesdy het DNA-stokje waarschijnlijk doorgegeven aan Ruth Renfrum. Maar toeval bestaat niet. Het heeft zo moeten zijn. Dat Hesdy lid zou worden van het hoogste college van Staat en dat zijn zoon, topzwemmer in de VS, opgepakt zou worden.
Maar nu ligt daar een unieke kans voor Hesdy. Indachtig zijn maidenspeech over “normen en waarden”. Om af te treden en zijn zetel terug te geven aan het volk. Daarmee stelt hij een voorbeeld voor alle politici die in een zelfde positie verkeren, zoals de president, of ooit daarin terechtkomen. Met de ‘dood’ van de politicus Pigot zal in dat geval de nieuwe Surinaamse politicus geboren worden. Een politicus met normen en waarden. In amper één maand zal parlementariër Pigot dan hebben bewerkstelligd wat collega’s in geen zestig jaar is gelukt. Diguan zullen we in dat geval eeuwig dankbaar zijn dat hij ooit heeft gestolen.
giwani@hotmail.com
[uit de Ware Tijd, 16/12/2013]