Pleidooi om het woord ‘holocaust’ te vervangen door ‘shoah’
Auschwitz, still uit de film Shoah van Claude Lanzmann
door Rolf van der Marck
Toegegeven, het is slechts een cosmetische ingreep, maar wel een noodzakelijke ingreep om ons van het dikwijls kwalijke gebruik van het woord holocaust als synoniem voor andere gelijksoortige misdaden tegen de menselijkheid te ontdoen. De term holocaust voor de systemtische Jodenvervolging door de Duitse nazi’s en hun bondgenoten in de aanloop naar en tijdens de Tweede Wereldoorlog is eerst aan het eind van de jaren ’80 van de vorige eeuw in zwang geraakt. Het woord holocaust is afgeleid van het oud-Griekse woord ὁλόκαυστον (holokauston), dat ‘geheel verbrand’ betekent. Dit was de aanduiding voor een brandoffer aan een godheid. De term holocaust als synoniem voor shoah, het Hebreeuwse שואה (ha-shoah), dat ‘vernietiging’betekent, is in zwang geraakt sinds in 1978 de spraakmakende vierdelige televisierie Holocaust door het Amerikaanse netwerk NBC is uitgezonden.
De aanleiding tot dit pleidooi is de column 2013 een jaar vol emotie van Sandew Hira op StarNieuws van gister, en meer speciaal diens kwalijke gebruik van het woord holocaust, naar het zich laat aanzien opzettelijk om de Shoah te bagatelliseren. Hij gaat nog net niet zo ver om die te ontkennen, zoals andere ‘diehards’ regelmatig doen. Desalniettemin zaagt Hira hier hout van dikke planken:
Er zijn vier grote misdaden tegen de menselijkheid (je hoeft heen historicus te zijn om te weten dat het er veel en veel meer zijn geweest, RvdM). In volgorde van de omvang van het aantal slachtoffers en de duur van de misdaad gaat het om:
Er zijn vier grote misdaden tegen de menselijkheid (je hoeft heen historicus te zijn om te weten dat het er veel en veel meer zijn geweest, RvdM). In volgorde van de omvang van het aantal slachtoffers en de duur van de misdaad gaat het om:
1) De Zwarte Holocaust: 400 miljoen slachtoffers gedurende 350 jaar slavernij.
2) De Inheemse Holocaust: 75-100 miljoen gedurende 100-200 jaar; het uitmoorden van de Inheemse beschaving in Noord- en Zuid-Amerika en het Caraïbisch gebied.
3) De Victoriaanse Holocaust: 30-60 miljoen in 50 jaar. De term is van de auteur Mike Davis die onderzocht hoe hongersnoden in Azië zijn ontstaan als gevolg van het koloniale beleid om de Aziatische landbouw in te voegen in het kapitalistische wereldsysteem.
4) De Joodse Holocaust: 6 miljoen mensen in 5 jaar.
2) De Inheemse Holocaust: 75-100 miljoen gedurende 100-200 jaar; het uitmoorden van de Inheemse beschaving in Noord- en Zuid-Amerika en het Caraïbisch gebied.
3) De Victoriaanse Holocaust: 30-60 miljoen in 50 jaar. De term is van de auteur Mike Davis die onderzocht hoe hongersnoden in Azië zijn ontstaan als gevolg van het koloniale beleid om de Aziatische landbouw in te voegen in het kapitalistische wereldsysteem.
4) De Joodse Holocaust: 6 miljoen mensen in 5 jaar.
 |
| Still uit de film Shoah van Claude Lanzmann |
Alsof dit nog niet genoeg is, voegt Hira er aan toe:
Het is opvallend dat de misdaad die op de vierde plaats staat de meeste erkenning heeft gehad in films, schoolboeken, documentaires en zelfs in geld. Er is € 200 miljard betaald door de Duitsers aan herstelbetalingen aan de staat Israël en dat gaat ieder jaar nog door. Vorig jaar was het € 180 miljoen.
Deze rabiate heksenjacht tegen het zionisme en deze onverbloemde jodenhaat, in dienst van Hira’s heilige roeping om de geest van alle onderdrukten ter wereld ‘endgültig’ te dekoloniseren, maken steeds duidelijker dat de historicus en wetenschapper Sandew Hira is verworden tot een roepende in de woestijn, die als hij niet uitkijkt een dezer dagen in een dwangbuis moet worden afgevoerd naar een soort Wolfenbuttel als dat van de Surinaamse vakbondsleider Louis Doedel, om er – in tegenstelling tot Doedel – met recht en reden voor de rest van zijn leven ter observatie te blijven.
Daarom pleit ik ervoor om aan de ‘Ausradierung aller Juden’ alleen nog maar als shoah te refereren.
RSS
Facebook
Twitter
Ik ben het met dit betoog in algemene zin oneens. Het lijkt wat doorgeslagen, wellicht voort komend uit irritatie over Hira. Holocaust is maar een term voor een realiteit erachter: Zwarte Shoah kan immers ook gebruikt worden.
Kwalijk vind ik ook het beschuldigen van Hira van “rabiate heksenjacht tegen het zionisme en onverbloemde Jodenhaat”. Niet om Hira te verdedigen, maar dit verwijt gaat naar mijn mening wat te ver gezien wat echt gezegd is door Hira in de column.
Meer aandacht vragen voor de Zwarte Holocaust/slavernij en dit afzetten tegen aandacht voor andere historische episoden is op zichzelf legitiem. Ook moreel goed omdat het ene onschuldige slachtoffer niet meer waard is dan het andere.
Generaliserende, simplistische en te persoonlijke aanvallen zijn Hira daarentegen soms wel te verwijten, denk ik.
Waarde Michel Conci, het is uiteraard jouw goed recht om het oneens te zijn met mijn betoog, ik respecteer dat ten volle. Evenzeer erken en respecteer ik Hira’s recht op diens meningen en opvattingen over de noodzaak van dekolonisatie in de meest ruime zin en de strijd die hij daartoe voert. En dat niet alleen. Het is voor mij duidelijk dat Hira in de voetsporen van onder vele anderen, zoals Aimé Césaire, Anton de Kom, Franz Fanon, et cetera, de laatste fase in de strijd tegen het kolonialisme, de mentale dekolonisatie, heeft ingezet. Daarover niets dan lof. Alleen de strijdmethoden die hij daartoe hanteert stuiten mij, en niet alleen mij, tegen de borst. Zoals je zelf ook al zegt dat “generaliserende, simplistische en persoonlijke aanvallen” hem zijn te verwijten.
En dat is nu juist mijn punt, de niets en niemand ontziende benaderingswijze van Hira wekt niet alleen irritatie op, maar sterker nog, wekt zoveel weerzin op bij iedereen met kennis van zaken die ermee wordt geconfronteerd, dat zijn zinnige argumenten nauwelijks of niet meer worden gehoord en dat er zelfs geen discussie meer mogelijk is. Hira mag gelijk hebben op heel veel punten, zijn werkwijze is volledig contraproductief, zodat zijn boodschap eronder bezwijkt en hij zijn gelijk niet kan halen.
Mijn irritatie, en de aanleiding om dit artikel te schrijven, is de kwalijke manier waarop hij in zijn door mij gewraakte column de term holocaust misbruikt om aan te tonen dat zijn strijd voor mentale dekolonisatie veel belangrijker is dan de Joodse holocaust, die slechts 6 miljoen mensen heeft gekost en slechts 5 jaar zou hebben geduurd. Het is op zich een misselijk makende vergelijking, waar bovendien niet eens wat te vergelijken valt, en dat maakt het alleen nog maar erger. Waarom heeft Hira het nodig de holocaust te bagtelliseren om zijn eigen gelijk te halen? Ik kan het op een groot aantal punten met Hira eens zijn, maar dit soort methoden – die hij tot zijn handelsmerk heeft gemaakt – vind ik weerzinwekkend, vandaat dat ik het nodig vond hiertegen te ageren.