Perdu, deBuren en Poëziecentrum gaan samenwerken
Sinds 2003 nodigt Perdu (bekroond met de G.H. ‘s-Gravesande-prijs 2011) in hun poëziereeks Vers van het Mes jonge dichters uit om voor te dragen en na te denken over hun dichterschap. Samen met deBuren en het Poëziecentrum (met steun van de Nederlandse Taalunie) wordt deze succesvolle serie in een nieuw jasje gestoken.
Vers van het Mes wordt vanaf de vijfentwintigste editie een internationale reeks met afleveringen in Amsterdam (bij Perdu) en Gent (Poëziecentrum). In samenwerking met deBuren gaan deze partners in poetry op zoek naar de dichterlijke talenten van de toekomst.
Nieuwe, nog niet gedebuteerde Nederlandstalige dichters staan centraal. Vers van het Mes is geen poetry slam, geen open podium, geen wedstrijd. De deelnemers krijgen de tijd en de gelegenheid zich uitgebreid te presenteren. Dit doen ze middels poëzievoordrachten en het uitspreken van een kleine poëtica over hun werk, het poëzielandschap en hoe ze zichzelf daarin zien.
We nodigen voor elke editie onontdekte Vlaamse en Nederlandse dichters uit. Daarnaast is er vanaf de vijfentwintigste editie ook telkens een dichter te gast die schitterde in een van de vorige edities en inmiddels een indrukwekkend oeuvre heeft opgebouwd.
Voor de eerste aflevering zijn dat Onno Kosters, Frank Keizer en Leen Verheyen.
Frank Keizer (1987) is dichter, vertaler, redacteur en criticus. Hij studeerde Nederlandse taal en cultuur en literatuurwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij nu de onderzoeksmaster Nederlandse letterkunde volgt. In zijn chapbook Dear world, fuck off, ik ga golfen neemt hij met harde gedichten onze maatschappij de maat. Samen met Maarten van der Graaff en Daniël Labruyère stond hij aan de wieg van literair platform Samplekanon. Hij was vaste medewerker van het onvolprezen liteaire tijdschrift Parmentier en schrijft regelmatig voor De Reactor.
Theaterschrijfster en dichteres Leen Verheyen (1984) studeerde drama aan het conservatorium te Gent en behaalde een bachelor in de wijsbegeerte (UA). Verschillende toneelstukken van haar hand werden opgevoerd (onder andere Zotteke koppeke in 2004, Parkeerterreinenblues in 2007, Human Interestin 2009). Ze schrijft theaterteksten, proza en poëzie. In haar indrukwekkende tekstSmallfilm (Braakland/ZheBilding) vinden deze drie genres elkaar terug in een beklemmende atmosfeer waarin de verantwoordelijkheid van de voyeur in vraag wordt gesteld.
RSS
Facebook
Twitter
