blog | werkgroep caraïbische letteren

Passie

door Christine Sluisdom

Dit wordt een literaire column, maar dan moet ik natuurlijk eerst weten wat literatuur precies is. U denkt waarschijnlijk dat we dat allemaal wel weten, maar wanneer ik de betekenis van literatuur opzoek, blijkt dat het geen eenduidige betekenis heeft. Er zijn zoveel verschillende definities van ‘literatuur’ dat ik er hier niet aan begin. (Zie maar de dikke van Dale of Wikipedia).

R. Dobru

Eén ding dat wel duidelijk is wat literatuur betreft, is dat het in tegenstelling tot lectuur niet puur tot ontspanning dient, maar om een deel van het gedachtegoed van de schrijver naar voren te brengen.  En nu  schotel ik u dan direct  een deel van onze nationale literatuur voor  en kies daarvoor gedichten van onze ‘nationale’ dichter, Robin ‘Dobru’ Ravales uit. Wat een uitdrukking hé, ‘nationale dichter’.  Dobru wordt als zodanig beschouwd, neen niet omdat hij perse de beste Surinaamse dichter zou zijn geweest, maar omdat zijn passie, zijn liefde voor land en volk van zijn gedichten afspatte. Het gedicht  ‘Wan Bon’ is zowat zijn meest bekende gedicht. Het geeft namelijk de gedachte aan eenheid van dit  uit vele etnische groepen bestaande land zo goed weer. Daar er geen eenduidige betekenis blijkt te zijn voor het begrip ‘literatuur’, zal ik mijn eigen definitie ervan hier lanceren.  Hier komt het: Literatuur is geschreven of gesproken proza of poëzie die passie voor het thema als basis heeft. Klinkt een beetje simpel misschien. Maar desondanks een definitie: de mijne. Probeert u maar, ja u die een literair werk wil produceren, een thema te kiezen uit datgene wat u constant bezighoudt zonder dat daar een dringende noodzaak voor is. Met andere woorden schrijven over wat er in uw hart leeft, neen, brandt; uw passie! Als u enkel maar vol bent van het lekkere eten dat u morgen gaat koken of de buitenlandse reisjes die u zal maken, zult u enkel  recepten en reisverslagen kunnen schrijven. Want waar het hart vol van is daar loopt de mond van over.

Dobru schreef vanuit zijn passie; zijn nationalisme en wist het te verwoorden ook. De passie die  Dobru voor land en volk had en die hij in zijn gedichten tot uiting bracht, hebben tot nu toe invloed op ons. Dat hij alles wat hij deed bewust gepassioneerd wilde doen, blijkt uit het gedicht: ‘Ik wil geen strand zijn’. Hij zegt daarin onder andere: ‘Ik wil geen vlam zijn van een lucifer, die eenmaal gloeit en sterft, maar een brand in een oliemijn……’  Wow, wat een passie spreekt daaruit. Hij wil ook geen bries zijn met een zucht, maar een orkaan met een vlucht om te gieren langs het leven. En dan komt het altijd aanwezige nationalisme ook zeer gepassioneerd om de hoek kijken: ‘ik wil geen druppel zijn, maar een waterval om met geraas te storten in de hersenen van de natie en de bast der blindheid te verscheuren… ’ Wat een hartstocht! Uit dit gedicht blijkt dat passie het verschil uitmaakt tussen blijvend herinnerd worden en te worden vergeten. Wilt u bewijs daarvoor? Onze jeugd kent zijn naam nog.

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter