OW knikkert Paramaribo van de Werelderfgoedlijst
(zoals Oranjetuin Hotel & Casino eruit zou moeten gaan zien, ware het dat de Chinees op die hoek zijn pand zou verkopen)
Opnieuw wordt een aanslag gepleegd op het historisch erfgoed van Paramaribo. Opnieuw, want nauwelijks langer dan een jaar geleden lanceerde een Nederlands consortium haar project River Harbour Village (RHV). Aan de Waterkant, naast de SMS-pier, zou een jachthaven moeten verrijzen met alle denkbare toeters en bellen, zoals apartementen, restaurants, hotel, casino, shopping mall, etcetera. Daarmee zou de Waterkant zoals wij die tot op heden kennen volledig geramponeerd worden, het zou een barrière vormen tussen de rivier en de stad, het zou het zicht op Paramaribo vanaf het water volledig teniet doen en ‘last but not least’, het zou hebben geleid tot verwijdering van Paramaribo van de Wereld Erfgoedlijst van de United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO).
Het was zelfs al zover dat de toenmalige minister van Ruimtelijke Ordening Grond en Bosbeheer (RGB), Michael Jong Tjien Fa, een Memorandum of Understanding (MOU) had getekend met genoemd consortium en gepland was om in het voorjaar 2010 met de werkzaamheden aan te vangen. Niet alleen schreeuwden alle organisaties die er toe doen moord en brand, maar ook in de media kwam een breed gedragen protestactie op gang, welke protesten er uiteindelijk in hebben geresulteerd dat toenmalig President Ronald Venetiaan een streep door de rekening heeft gehaald en het project heeft afgeblazen.
Behalve dat de stad onherstelbaar zou zijn verminkt, was er de wetenschap dat de UNESCO Paramaribo zou hebben verwijderd van de Werelderfgoedlijst, omdat realisatie van RHV volledig in strijd was met alle richtlijnen en voorschriften die zij hanteert om de instandhouding van dit unieke stuk werelderfgoed zeker te stellen. Tenslotte is ons erfgoed van Paramaribo een ‘unique selling point’ (usp) voor stad en land, dat als geen ander een magneet vormt voor toerisme, dat gezien moet worden als een van de speerpunten van beleid.
Alsof wij onze les nog steeds niet hebben geleerd, ligt er alweer een plan op tafel dat bij realisatie hetzelfde desastreuse gevolg zal hebben, namelijk dat Paramaribo wordt afgevoerd van de Werelderfgoedlijst. En ook nu weer verkeert het plan in een vergevorderd stadium, zo ver zelfs dat de Bouwcommissie van het Ministerie van Openbare Werken (OW) het ontwerp heeft goedgekeurd. Bij monde van voorzitter Stephen Fokké heeft de Stichting Gebouwd Erfgoed Suriname (SGES) ernstig bezwaar aagetekend, omdat het de betreffende nieuwbouw valt binnen het geselecteerde deel van de stad, de zogenaamde bufferzone, waar de strenge richtlijnen en voorschriften van de UNESCO gelden. Helaas ontbeert de stichting echter elke mogelijkheid tot het opleggen van sancties en is zij ambtelijk te laag ingeschaald om effectief te kunnen opereren.
Ook nu is het weer een Nederlandse groep, de EMB-groep, die in dit geval de bouw voorbereidt van Oranjetuin Hotel & Casino (alsof wij er daarvan al niet genoeg hebben) op de hoek van de Zwartenhovenbrugstraat en de Nassylaan, tegenover het pand van Mets en tegenover Casino Princess, het voormalig Star Theater. Hiertoe moeten echter eerst twee historische panden worden gesloopt om plaats te maken voor een gebouw dat qua schaal, hoogte, breedte en massiviteit vloekt met alles wat daar niet mag.
Toen ik bijgaande afbeelding zag, dacht ik even dat Krasnapolsky was ‘gepimpt’ met ballustrades en balkons om een beetje ‘koloniale’ sfeer op te roepen. Maar nee, het is nog erger, het is een nieuw maar quasi koloniaal gebouw, waaraan alleen de geldschieters een boodschap hebben. Het maakt de volstrekt verkeerde want valse indruk: het is geen nieuwbouw en het is geen oudbouw, het is smakeloos: vlees noch vis!
Het is tekenend voor het langs elkaar heen werken van mensen en instaties in dit land, zoals dat ook bij RHV het geval was. Nu is echter OW de grote boosdoener, waar men volledig op de hoogte is van de eisen die aan de bouw in de bufferzone worden gesteld en die desalniettemin het ontwerp heeft goedgekeurd. Ongetwijfeld met een beroep op het economisch belang en zonder twijfel ook op de werkgelegenheid wordt ons erfgoed met droge ogen verkwanseld. Wie wil er nog een bordje linzensoep?
Het gaat maar door, misselijk makend! In de Heerenstraat t.o. het Minov staat een walgelijk glimmend-poepbruin-betegeld gebouw, waar ik zo een bom onder zou willen plaatsen. Ik kreeg acuut een hartverlamming! Een oud pand naast het afgebrande hoofdbureau van politie (het zogenaamde monument van de revolutie) aan het begin van de Watermolenstraat werd onlangs in een weekend zonder toestemming gesloopt.
En dan die plastic palmboompjes met nepkokosnoten en fel knipperende discolichten in de voortuin van het paleis tijdens srefidensidey en die paarse schijnwerpers (groen onder de vorige regering was al erg)…. die maken van die omgeving een ware kermisattractie, een paleis onwaardig. Stelletje cultuurbarbaren! “Ach”, zeggen sommige vrienden, die van mijn gezeur af willen zijn: “Over smaak valt niet te twisten”. Leve vooruitgang, weg met de achteruitkijkspiegel…..!
Zo’n 20 jaar geleden hoorde ik de toenmalige minister van BUZA (nee, nee, nee…nee, we noemen geen namen) na een bezoek aan Brasilia zeggen dat al die ouwe troep in Par’bo maar tegen de vlakte moest en dan op de puinhopen zo’n prachtige stad bouwen als de hoofdstad van ons zuiderbuurland. Syène! De man woont al jaren niet meer in ons land dat hij toen vertegenwoordigde, waarschijnlijk in het penthouse van een wolkenkrabber, waar er 13 van in een dozijn zijn. Geef mij maar mijn unieke Paramaribo! Meneer Fokké, zullen we vóór de panden hoek Zwartenhovenbrugstraat en Nassylaan gaan zitten, als het zover is? En zullen we het dan samen met omu restaureren tot ouderwetse Chinese winkel? Weg met de linzensoep!
Christine, dank voor je morele ondersteuning. Die ondersteuning heeft Paramaribo hard nodig, want zoals het er nu uitziet zijn we overgeleverd aan de cultuurbarbaren zoals die voormalige minister van BuZa.
Helaas is onze minister van OW de grootste cultuurbarbaar & proleet die er hier rond loopt, dus van hem hebben we niets te verwachten. Van wie wel? Ik weet het zo langzamerhand niet meer! Het is om moedeloos van te worden.