Ovatie voor Sonny Boy in Suriname
Een beklijvende stilte tijdens de aftiteling, gevolgd door een daverend applaus en een minutenlange staande ovatie. Sonny Boy, de speelfilm van Maria Peters over de verboden liefde tussen Waldemar Nods en Rika van der Lans in het Nederland van de jaren dertig, is tijdens de première woensdagavond in Paramaribo pas echt thuisgekomen. [Alhoewel moet worden toegegeven dat Suriname nooit door de Duitsers bezet is.]
Voor de intussen 81-jarige spilfiguur Waldy Nods, de échte Sonny Boy, was dat trouwens letterlijk het geval. Tijdens de persconferentie in Hotel Torarica, twee dagen voor de première, verklaarde hij al zijn hart verloren te hebben aan de film. “Telkens ik het boek zie of naar de filmposter kijk, krijg ik het gevoel dat ik mijn ouders terug zie. Tijdens de oorlog hebben ze mijn ouders weggevoerd, maar nu zijn ze terug. Ik ben verliefd op de twee jonge mensen die mijn ouders spelen.”
Gróót scherm
Na de film klonk Waldy Nods niet anders. “Om te beginnen had ik de film nog nooit op zo’n gróót scherm gezien. [Hij was blijkbaar de premièrevoorstelling in het reusachtige Circustheater in Scheveningen vergeten.] Ik keek ook op van de vele reacties tijdens de film, ik hoorde zoveel reacties die ik nog niet in Nederland had gehoord”, vertelde Nods, die de cast en filmcrew vervolgens zelf met een applaus bedankte.
De zo goed als volgelopen bioscoopzaal leefde inderdaad zichtbaar – én hoorbaar – mee met het dramatische verhaal van Sonny Boy. Vooral de in Suriname opgenomen scènes, waar de jaren twintig even herleefden, ontlokten kreten van bewondering. “Kijk die kippen daar rennen, wat leuk!” En wanneer Waldemar Nods als universiteitsstudent in Nederland met racisme te maken krijgt – “Kijk, zwarte piet!” – galmen opgewonden tyuri’s door de filmzaal.
Film of boek?
“Het was ontzettend leuk om de film hier te zien, de reacties waren heviger. Het Nederlandse publiek bleef veel stiller en wachtte rustig af tot de film voorbij was. Surinamers zijn heftiger, ze geven hun mening al terwijl de film nog bezig is”, sprak hoofdrolspeler Sergio Hasselbaink na afloop.
Ook het publiek reageerde overwegend positief. Van ‘Heel ontroerend, ik heb gehuild’ tot ‘Eén van de beste Nederlandstalige films in jaren’. Een enkeling vond het boek dan toch weer beter, waarmee de ‘boek-of-film-discussie’ opnieuw kan beginnen.
[bewerkt naar RNW]
RSS
Facebook
Twitter
Stick to the facts please: Het scherm in TBL is/was minstens zo groot als het indertijd ad hoc geplaatste scherm in het Circustheater in Scheveningen.