Open brief aan Sunil door Jean van de Velde
Beste Sunil Girdhari,
Mijn naam is Jean van de Velde, scenarioschrijver, regisseur en mede-producent van Hoe Duur Was De Suiker. In een artikel in De Ware Tijd, dat me vandaag werd toegezonden las ik over de “schaamteloze piraterij” van onze film, die zelfs via tv-reclames illegaal wordt aangeboden voor SRD 10.
Begrijpt u me goed, als maker wil ik niets liever dan dat iedereen de film gratis en voor niks overal kan zien! Op de (kwalitatieve) manier zoals de film bedoeld is. Tegelijkertijd wil ik als maker meer films maken dan één. Een film maken kost geld, veel geld.
Hoe Duur Was De Suiker heeft ruim twintig miljoen Surinaamse dollar gekost. Ik wilde een film maken die kon concurreren met dure buitenlandse films en de rijke en pijnlijke geschiedenis van Suriname en het boek dat Cynthia Mc Leod daarover heeft geschreven recht zou doen. Ik zelf heb op het laatste moment SRD 125.000 van mijn privégeld in de film gestopt, evenals mijn collega producenten. Waarom? Omdat we nog betere (dus duurdere) visual effects wilden en extra draaidagen.
Het is gelukt. Ik ben blij met de premières in Utrecht en later in Paramaribo, met de ontvangst van de film door het publiek in Nederland en natuurlijk helemaal met de reacties van het publiek in Suriname. Tot zover is alles goed.
Nu komt de moraal van het verhaal. Er is nog een boek van Cynthia Mc Leod dat mij ter verfilming is aangeboden. Er is een heel leuk comedy-script dat ik via een Surinaams-Nederlandse kennis in handen heb gekregen. Ik heb oriënterende gesprekken gevoerd om eens echt in Suriname een hele film te draaien. Wat denkt U? Welke financier gaat mij nog het (vele) geld geven om een Surinaamse film te maken, als er zo massaal illegale kopieën op de Surinaamse markt gedumpt worden, waaraan alleen u, die niets maar dan ook helemaal niets voor deze film betekend heeft, SRD’s verdient?
Let op, rijk worden word je niet van een Nederlandse noch een Surinaamse film, hoogstens kun je met een succesvolle bioscoopuitbreng en dvd-verkoop, het eerste startgeld verdienen voor een volgende film. Uw piraterij ontneemt mij en mijn collega’s die mogelijkheid. Waardoor het tot mijn grote spijt haast onmogelijk wordt voor mij om nog een film in Suriname te maken. Dat vind ik heel erg.
En wat ik tot slot ook erg vind, is dat ik op Twitter regelmatig moet lezen dat mensen klagen over de inferieure kwaliteit van onze film op de dvd’s: úw inferieure dvd’s! Niet de onze, want die zijn tiptop gemaakt en opgeleverd.
Mochten gewone, fatsoenlijke mensen deze brief lezen: er is geen mooiere en betere manier om Hoe Duur Was De Suiker te gaan zien dan in de bioscoopzaal, temidden van landgenoten die allemaal op de een of andere manier met dezelfde gruwelijke geschiedenis van de slavernij te maken hebben gehad.
Tot slot, meneer Sunil Girdhari, als u zo technisch onderlegd bent om dvd’s illegaal te kopiëren en op de markt te brengen, dan moet het toch een fluitje van een cent zijn om het contactadres van de rechthebbenden van Hoe Duur Was De Suikerte traceren: het staat op de legale dvd-hoes onder het kopje ‘Waarschuwing – Het is verboden illegale kopieën te verspreiden…’
Met vriendelijke groet,
Jean van de Velde
[uit de Ware Tijd, 21 januari 2014]
RSS
Facebook
Twitter
