blog | werkgroep caraïbische letteren

Op Curaçao betekent mijn witte huid nog vaak ‘je hoort er niet bij’

Het is een taboe, maar de tint van je huid doet ertoe op Curaçao. En dat wordt je als witte Nederlander op PVV-achtige wijze ingepeperd, merkt journalist Dick Drayer.

Helmin Wiels - foto Aart G. Broek

Helmin Wiels – foto Aart G. Broek

Komende week is het vijftig jaar geleden dat Willemstad in brand stond. 30 mei 1969 staat in het geheugen gegrift van iedereen op Curaçao. De zwarte arbeidende klasse trok er ten strijde tegen de lichtgekleurde elite en Nederlanders. De dag leidde tot de versnelling van de emancipatie van zwarte Curaçaoënaars. De koloniale kwelgeest kreeg een knauw, want witte Nederlanders moesten nu echt hun plaats kennen.

Gerrit Schotte - foto Aart G. Broek

Gerrit Schotte – foto Aart G. Broek

Een halve eeuw later vinden zwarte Curaçaoënaars dat de makamba’s (Papiaments voor ‘witte Nederlanders’) hun plaats nog steeds niet kennen. In zekere zin hebben ze gelijk: de etnische groep waartoe ik behoor, trekt hier economisch nog steeds stevig aan de touwtjes.

Lees de beschouwing op de website van Trouw, 26 mei 2019.

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter