blog | werkgroep caraïbische letteren

Ontploffingsgevaar

door Kevin Headley

Havana Lounge, bovenverdieping, donderdagavond. Eerste helft van de avond wordt merengue, salsa en bachata gedraaid. Tweede helft is het vrij spel voor de dj Kronto. De massa zwelt aan. Binnen voelt aan als een sauna.

Drank wordt grof besteld. Uit de boxen is ‘Gimme the light’ van Sean Paul te horen. De bas raakt je in je ruggenmerg. Vanaf het moment dat zij Havana Lounge binnenstapt is hij geboeid door haar verschijning. Ze heeft een korte zwarte jurk aan, skintight, hoge hakken, haar gebonden in een bolletje en een handtas. Ze loopt lachend met drie vriendinnen naar de bar. Ze bestelt een Borgoe cola en gaat daarna met haar vriendinnen langs de dansvloer staan. Nauwelijks merkbaar beweegt ze haar heupen op de tonen van de muziek die de dj voorschotelt. Hij bevochtigt zijn lippen terwijl hij zijn ogen niet van haar afwendt. Een aantal durfals waagt een kans om een dansje te vragen, maar allemaal druipen met hun staart tussen hun benen af. Hij sluipt als een hongerige jaguar steeds dichter naar haar toe. Ze hebben oogcontact. Ze glimlacht. Hij glimlacht. Wanneer hij achter haar staat neemt hij zijn kans waar. Heel voorzichtig plaatst hij zijn handen op haar heupen en trekt haar naar zich toe. Ze kijkt eventjes om. Ze heeft bruine ogen en dunne rode lippen. Enkele sproeten op haar nek en hals. Ze glimlacht en kijkt daarna weer naar de dansvloer. ‘Rustig schatje,’ fluistert hij in haar oor. Haar stevige zitvlak voelt aan als thuiskomen. Ze schudt haar heupen zachtjes van links naar rechts en geeft zich over aan zijn paringsdans. Hij ademt haar zoete aroma in. Met zijn vingers voelt hij dat ze een string met touwtjes aan heeft. Het zijn net teugels waaraan hij kan vastgrijpen. Ze plaatst een hand op de zijne en verhoogd het tempo van haar bewegingen. Hij probeert zoveel mogelijk met haar tempo mee te gaan. Hij kijkt om zich heen. De dansvloer is propvol. Aan de kant volgt de massa het tafereel nauwlettend terwijl ze ook op de plek bewegen. Terwijl ze zijn hand streelt, kijkt ze lachend naar haar vriendinnen. Een knikt goedkeurend. Ze neemt een slok van haar drankje. Uit de boxen blaast de dj ‘Murder She Wrote’ van Chaka Demus and Pliers. Ze kronkelt haar onderlichaam als een slang terwijl de bovenkant kaarsrecht blijft. Hij weet niet wat er gebeurt met hem. Hij houdt haar heupen stevig vast. Alle bloed in zijn lichaam begint te borrelen en zich te verzamelen op een centrale plek bij zijn bekken. Daar wordt een bom geactiveerd. Hij probeert het tempo bij te houden dat plotseling versnelt. Murder she wrote’ van Chaka Demus & the pliers.  ‘Kill The Bitch’ van Sasha wordt nu afgedraaid. Haar ritme wordt heftiger. Hij voelt hoe zijn armen zwakker worden. Zijn knieën beginnen te trillen. Zijn enkels verliezen houvast.  Zijn handen zijn vochtig. Zijn haren over zijn hele lichaam staan. Een verkeerde beweging en hij explodeert. Hij moet zijn explosief zien te neutraliseren. Het lijkt alsof ze het doorheeft, ze gebruikt alle bewegingen in haar arsenaal om ervoor te zorgen dat er vanavond, in Havana Lounge een ontploffing plaatsvindt. Het voelt aan alsof hij in een storm is terechtgekomen. Hij wordt verschillende kanten opgetrokken en kan nergens houvast vinden. Hij kijkt omhoog naar het lichtspel dat boven hen plaatsvindt. Hij maakt zijn ogen dicht en begint God te vragen, smeken om hulp. Hij is in de Hervormde Kerk aan het Kerkplein die tjokvol is. Hij zit netjes gekleed in een hemd en pantalon met bruine schoenen samen met zijn moeder op een van de houten banken te luisteren naar de preek van de dominee. Deze is gekleed in een toga, heeft een kale plek midden op zijn hoofd en een stoppelbaard. De dienaar van God kijkt naar de gemeente en zegt heel rustig ‘zelfbeheersing onderscheidt ons van de dieren. Die zelfbeheersing komt niet vanzelfsprekend. We moeten veel ervoor doen. Maar soms schieten we ook tekort. Dan hebben de hulp van de heer nodig. Die kan ons die extra kracht geven om onszelf in toom te houden. We moeten hem  wel aanroepen.’ Zijn moeder drukt zijn hand. De dominee heft het lied ‘Welke vriend is onze Jezus’ aan. De gemeente staat massaal op en begint volmondig mee te zingen. Hij is weer in Havana Lounge terwijl hij het lied neuriet in zijn hoofd krijgt hij weer vat op zijn lichaam. Zijn armen hebben weer kracht, zijn benen zijn stabiel,  het explosiegevaar neemt af. Een glimlach kan hij niet onderdrukken. Hij had echter niet gerekend op de dj die blijkbaar in het complot zit. Die gooit ‘Boeke’ van Aptijt in het spel. Haar lichaam begint te sidderen. Oh shit. Ze begint heen en weer tegen hem aan te stoten. Hij probeert zijn ademhaling te kalmeren. Maar het lijkt alsof hij nog genoeg lucht binnen krijgt. Vijf. Zijn handen die haar heupen vasthouden beven alsof hij een trilplaat vasthoudt. Vier. Zijn schouders geven het op. Drie. Zijn shirt is helemaal doordrenkt in zweet. Twee. Hij kan zijn benen niet meer voelen. Een. De ontsteking. Boem. Zijn ziel verlaat zijn lichaam en laat hem alleen achter in Havana Lounge.

[Eerder verschenen in de Ware Tijd van 9 mei 2022; herziene versie.]

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter