Oda Blinder, uit de schaduw
door Klaas de Groot
Een paar weken geleden stond er op de internetveiling Catawiki een aanbieding van materiaal van de Curaçaose dichteres Oda Blinder. Onder dat pseudoniem schreef Yolanda Maria Corsen (Curaçao, 10-11-1918 – aldaar, 30-07-1969) gedichten die gepubliceerd werden in de bundels Brieven van een curaçaose blinde, Heerlen 1968, Incognito, Rotterdam 1973 en Verzamelde stilte, Amsterdam 1981.
Dik zijn de bundels het niet, maar de bijzondere kwaliteit van deze poëzie was veel lezers direct duidelijk.
Om het materiaal uit de onbekendheid te halen ben ik zo vrij geweest een en ander te kopen. Het gaat om een mapje met daarin het typoscript van het gedicht ‘Wazig landschap’, dat ook in de bundel Verzamelde stilte staat. In het typoscript wordt de tekst drie keer onderbroken door geheimzinnige afbeeldingen van een mistige wirwar van getypte letters. Die voorstellingen passen goed bij de surrealistische sfeer die haar poëzie geregeld beheerst. In dat mapje zitten ook vier foto’s met de dichteres, gedateerd 22 april 1957. De vraag hierbij is: wie weet de naam van degene die rechts op bijgaande foto staat. Oda Blinder staat op alle vier de foto’s links.
Een eerste druk van Brieven van een curaçaose blinde zit ook in deze kleine verzameling. Die druk ziet er een stuk beter uit dan de tweede druk van 1970. Op de voorflap van de eerste druk staat een gedicht in handschrift en op de achterflap een opdracht. Die luidt: “Aan Chris + [onleesbaar] met veel liefs van oda Januari 1969.” De vraag is dan natuurlijk, gaat het hier om de man die de poëzie van Blinder altijd zo krachtig gepropageerd heeft: Chris Engels?
Misschien is er iemand bezig met een studie van het werk van Blinder die baat heeft bij wat er nu tevoorschijn is gekomen, vandaar dit bericht. Het werk van Blinder verdient aandacht, haar poëzie is sterk en indringend. Het is een belangrijk onderdeel van de Curaçaos-Antilliaanse literatuur. De Curaçaose dichter Walter Palm plaatste niet voor niets het volgende gedicht in zijn bundel Met lege handen ging ik slapen, met een gedicht werd ik wakker :
Oda Blinder
Sombere, geknakte orchideeën
in haar kanten hart.
Tortelduiven en dromen
In haar wuivende ogen.
Wassende, zwangere maan
spiegel van haar poëzie
Klik hier voor het vervolg, deel 2.
RSS
Facebook
Twitter
