blog | werkgroep caraïbische letteren

Oda Blinder in Rotterdam (vervolg)

door Klaas de Groot

De poëzie van Oda Blinder kwam gelukkig weer tevoorschijn, toen op zondag 12 maart Hans Sibarani van de Stichting Woordnacht tijdens het praatprogramma De Kronieken in de Rotterdamse Doelen een mapje kreeg met een aantal typoscripten met gedichten van Blinder (zie hiervoor ook Caraïbisch Uitzicht,  9 maart 2023).

Een typoscript van Oda Blinder. Foto © Klaas de Groot

Het belangrijkste deel daarvan bestaat uit vijf gele bladen met elk een getypt gedicht. Het bijzondere is vooral dat er ook vier gedichten in goed leesbaar handschrift van een onbekende op die bladen staan. Vergelijking leert dat het schrift niet lijkt op dat van Blinder zelf. Terwijl het typewerk toch doet denken aan dat van het onuitgegeven (getypte) prozagedicht ‘Wazig landschap’ dat drie jaar geleden opdook. Ook te lezen zijn aanwijzingen waardoor de suggestie gewekt wordt dat de gedichten voorgelezen moesten worden. En dat past weer bij het feit dat het materiaal  waarschijnlijk gebruikt moest worden bij een film over Chris Engels. Een project van de documentairemakers Ferri Ronteltap en Jack Fila dat helaas niet doorging. Op de typoscripten staan verwijzingen naar Blinders verzamelbundel Verzamelde stilte.  Nu is er een cassette bekend waarop te horen valt hoe Oda Blinder een flink aantal van haar gedichten op welluidende manier voorleest. Dat gebeurde mogelijk in 1968, dus ver voordat die bundel in 1981 verscheen. De volgorde van de voorgelezen cassettegedichten is ook anders dan van de poëzie op papier.   

De eerste en de tweede druk van de debuutbundel, illustraties Charles Eyck.

Een tweede groep typoscripten bestaat uit elf vellen met elk twee gedichten. Ook deze ‘bundeling’ opent met het vijfregelig gedicht ‘mijn verzen’ en lijkt nog sterker op het bovengenoemde ‘Wazig landschap’, althans wat typewerk betreft. Bij de gedichten staat slechts op één vel een opmerking. Het allergrootste deel is terug te vinden in de debuutbundel van Blinder: “brieven van een curaçaose blinde” en andere gedichten uit 1968. 

De vondst van de totale verzameling zorgt weer wel voor verder zoeken, want varianten zijn er in ruime mate. Neem alleen maar het gedicht  getiteld ‘Tussen de plooien’. Daar staat dan bij dat het niet in Verzamelde stilte opgenomen is. Maar in die bundel heet het ‘Verwachting’. Verder speurwerk zorgt voor de ontdekking dat het gedicht op de cassette ‘Dama di anochi’ heet, net als in de debuutbundel. De Rotterdamse verschijning van deze dichteres is dus nog niet beëindigd en haar stilte kan blijven spreken.         

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter