Oda Blinder in het Engels
door Klaas de Groot
Meertalig was de Curaçaose dichteres Oda Blinder (Maria Yolanda Corsen, Curaçao 1918-1969) van huis uit en in het dagelijks leven. Haar bekende grootvader Joseph Sickman Corsen publiceerde Spaanse en Papiamentstalige poëzie en vertaalde vanuit het Nederlands naar het Catalaans. En zelf leefde zij immers op een eiland waar een mens die slechts één taal spreekt, zich een vreemde voelt.
Ooit schreef ze aan de Friese dichter Jan Dotinga dat ze haar dagelijkse omgangstaal, het Papiaments, “lief en sympathiek” vond, maar alleen durfde te dichten in het Nederlands. Toch schreef ze ooit drie Spaanse en twee Engelse gedichten. Althans, dat zijn de enige bekende tot nu toe.
De Engelse werden na haar overlijden door Chris Engels in het Antilliaanse, culturele tijdschrift Watapana ondergebracht. Later neemt hij die twee op in Verzamelde stilte, zijn zeer uitgebreide keuze uit haar werk. In Watapana stonden ook de Nederlandse vertalingen door Luc Tournier oftewel Chris Engels. Die vertalingen staan niet in Verzamelde stilte. Er is nog een verschil. Dat is het feit dat beide strofes van het gedicht ‘Architecture’ in Watapana beginnen met de regel ‘Burnings nirds’. Die woorden vertaalde Tournier met ‘Brandende zaden’. In Verzamelde stilte staat echter twee keer ‘Burning birds’. Een toelichting voor die wijziging ontbreekt. Was er een zet- of een leesduivel aan het werk geweest? ‘Birds’ i.p.v. ‘nirds’, zo wordt het gedicht iets makkelijker, ook voor een nieuwe vertaalpoging. Nu is er een Italiaans gezegde dat uitdrukt dat vertalen eigenlijk verraden is, maar ja, van Blinder zijn er twee Spaanse gedichten ook opnieuw vertaald. Ze staan in de in oktober 2024 verschenen bundel Curaçao bij nacht, voorgelezen en andere gedichten (Haarlem, In de Knipscheer).
Dus waarom geen nieuwe vertaling uit het Engels?
Abstract
Paneled dreams
sophisticated residence
of my bleeding heart.
Don’t build me a tomb,
don’t bury my sun
please, give me once more
a chance to start.
Architecture
Burning birds
flaming fugitives
seeking for shelter
in your arms
burning birds
appealing with violence
to dead memories
and living warmth.
Watapana 3 / 4, juli 1971, p. 26 (ook te vinden in DBNL)
Verzamelde stilte, Amsterdam 1981, Meulenhoff, p. 162,163.
Deze gedichten werden geschreven voor de Amerikaanse architect John Rawlings; ze staan hier afgedrukt als in Verzamelde stilte.
Abstract
Beschutte dromen,
verzorgd verblijf
van mijn bloedend hart.
Bouw me geen tombe,
begraaf toch niet mijn zon.
Geef mij een kans weer
te beginnen, alsjeblieft.
Architectuur
Brandende vogels,
vlammende vluchtelingen,
beschutting zoekend
in je armen.
Brandende vogels,
roepend met kracht
naar dode herinneringen
en levende warmte.
Vertaling: Klaas de Groot
RSS
Facebook
Twitter
