No naki ma taki – Niet slaan maar praten
Vijf samenwerkende organisaties in Suriname spannen zich in om de veiligheid in Surinaamse schoolklassen te bevorderen. Zij doen dat met een audiovisuele productie getiteld No naki ma taki [Niet slaan maar praten].
RSS
Facebook
Twitter
Geweld een stille epidemie
Stichting Zorgvol en Nobel, het Cultureel Centrum Suriname, Stichting Surinaams Centrum voor Educatie en Training, Stichting Pro humaniteit en het Tori Collectief hebben op maandag 30 september de veiligheidscampagne “No Naki MaTaki – alternatieve discipline op school” gepresenteerd in het cultureel centrum aan de Henck Arronstraat.
Bestraffing
Uit onderzoek van De Nationale Assemblee en het Institute for Graduate Studies (IGSR) van de Anton de Kom universiteit, ondersteund door het Kinderfonds van de Verenigde Naties (UNICEF) is gebleken, dat geweld tegen kinderen een stille epidemie is. 86% van de kinderen in de leeftijd van 2 tot 14 jaar zijn slachtoffer geworden van tenminste één vorm van gewelddadige mentale of fysieke bestraffing door een lid van het huishouden. 6 op de 10 kinderen zijn slachtoffer van enige vorm van lijfstraffen.
NO NAKI MA TAKI
De samenwerkenden: Stichting Zorgvol en Nobel, het Cultureel Centrum Suriname, Stichting Surinaams Centrum voor Educatie en Training, Stichting Pro humaniteit en het Tori Collectief, beschouwen het begin van het schooljaar 2019-2020 als een uitgelezen moment om, in het kader van alternatieve discipline op school, levensvreugde onder de schoolbevolking te bevorderen. Dit door het standpunt no naki, ma taki te benadrukken.
Veiligheidscultuur
Met de preventieve veiligheidscampagne “No Naki Ma Taki’’ worden de negatieve- en schadelijke gevolgen, de trauma’s, veroorzaakt door geweld binnen de samenleving, met nadruk op de schoolbevolking, aangekaart. Suriname wordt gemotiveerd om kind vriendelijkheid binnen het onderwijs en de samenleving te bevorderen en samen te werken aan een veiligheidscultuur die Suriname siert.
Welzijn
De samenleving wordt voorgehouden om welzijn als een belangrijke sleutel tot vooruitgang te zien en het tot duurzaam ontwikkel doel te maken. De verwachting is, dat zodoende wordt bijgedragen aan een geweldloze, kindvriendelijke leeromgeving, waarin kinderen zich ten volle kunnen ontplooien.
Vorming en educatie
Middels voorlichting, vorming en educatie wordt preventief tewerk gegaan. Deze voorzorg draagt bij aan het weerbaar maken van kinderen, zorgt ervoor, dat kinderen beschermd worden tegen gevaar van beschadiging. No Naki Ma Taki wordt gedurende het schooljaar 2019-2020 op pedagogische, didactische, artistieke en creatieve wijze, via verschillende kanalen en expressievormen geëtaleerd.
Meerdere onderdelen
De campagne bestaat uit verschillende onderdelen. Te beginnen met de Audiovisuele productie No Naki Ma Taki (7 minuten) die via meerdere televisiekanalen, You Tube en andere media te zien is. Posters, landelijk te distribueren onder scholen en andere onderwijsinstellingen. Er zijn posters voor scholieren en volwassenen ontworpen. Met de gewaardeerde medewerking van de dagbladen wordt gedurende de maand oktober een serie krantenartikelen gepubliceerd, die het onderwerp belichten.
Julia Terborg: “Kinderen ondergaan verschillende schrikbarende vormen van geweld”
Dr. Julia Terborg Julia Terborg heeft in 2018 in opdracht van De Nationale Assemblee, met de ondersteuning van UNICEF Suriname en het Institute for Graduate Studies van de Anton de Kom Universiteit van Suriname, onderzoek gedaan naar ‘‘Geweld tegen Kinderen in Suriname.” Tijdens de presentatie van de veiligheidscampagne “No Naki Ma Taki – alternatieve discipline op school”, een initiatief van de stichtingen Zorgvol en Nobel en Pro humaniteit voerde zij het woord. Het Tori Collectief, het CCS en Stichting Sucet ondersteunen de campagne die gedurende het schooljaar 2019 – 2020, meerdere onderdelen kent.’’
Verschrikkelijke verhalen
Socioloog Terborg: “Ik doe al heel lang onderzoek naar sociale vraagstukken van vrouwen, jongeren, kinderen, ook veel kwalitatief onderzoek, dus veel interviews, en ik hoor veel verhalen van hele gewone mensen, over hoe ze hun leven dag in, dag uit ervaren. En omdat het vaak om problematische situaties gaat, zijn veel van die verhalen niet mooi. Maar er is weinig dat mij zo geraakt en zo gechoqueerd heeft als de verhalen die we hebben gehoord van kinderen tijdens het landelijk onderzoek, dat wij in 2018 hebben uitgevoerd in opdracht van de Nationale Assemblee. Kinderen die wij hebben gesproken op scholen, in buurten, die nooit bij de spoedeisende hulp of bij de huisarts, of bij de politie zijn aangemeld, maar wel de verschrikkelijkste verhalen hadden over het geweld dat hun was aangedaan, in huis, waar ze wonen met moeder, vader, andere familie, mensen die ze zouden moeten beschermen. Dit geweld varieerde van klappen en schoppen tot zweepslagen met waterslangen, stalen kettingen, kerse-boomtakken, geen eten geven, in het donker opsluiten, maar ook beledigingen, gebruik van krachttermen, doodverwensingen, en helaas ook veel seksueel geweld.”
Duizenden kinderen ervaren dagelijks geweld
“Kinderen, hun ouders, met name de moeders, en ook met dienstverleners zijn gehoord. We hebben harde cijfers kunnen verzamelen over de omvang van het geweld op school en in de familie. Het gaat om verschillende vormen van geweld die we hebben bestudeerd. Lichamelijk geweld, mentaal geweld, het getuige zijn van geweld in huis, en seksueel geweld. De cijfers zijn alarmerend hoog, het gaat om duizenden kinderen die dagelijks geweld ervaren, vaak ook combinaties van verschillende vormen van geweld.”
Het geweld blijft onzichtbaar
“Wat zich manifesteert op de SEH of bij de politie blijkt helaas slechts het tipje van de ijsberg. Het meeste geweld dat kinderen ervaren vindt plaats in gezin, in families, door personen die het kind juist zouden moeten beschermen. Dat is ook een van de reden waarom veel geweld onzichtbaar blijft, omdat het gebeurt onder het mom van ‘ ik hou van je, daarom sla ik je’. Vooral ouders, families zijn geneigd om dit geweld met de mantel der liefde te bedekken en de vuile was niet buiten te hangen.”
Kinderen ontwikkelen angsten
“Er is intussen een zee aan studies die bewijzen dat geweld niets met liefde te maken heeft. Geweld dat op vroege leeftijd begint, kan ingrijpende schade aanrichten aan de hersenen van kleine kinderen, en ook de intelligentie van zo’n kind schaden. Kinderen ontwikkelen angsten, faal angsten, hun zelfvertrouwen is laag, en agressiviteit wordt bevorderd. Het risico is groot dat ze in hun later leven zelf ook geweld gebruiken. We kunnen dus stellen dat geweld tegen kinderen bijdraagt aan een vicieuze cirkel van geweld die funest is voor de ontwikkeling van onze totale samenleving. Aan ons de plicht om dit geweld niet alleen zichtbaar te maken, maar er ook voor te zorgen dat het ophoudt, dat deze cirkel van geweld wordt doorbroken.”
Wettelijke en morele plicht
“Geweld tegen kinderen is voorkom baar. We hebben niet alleen een morele plicht, maar ook een wettelijke plicht. De staat Suriname heeft in 1993 het Kinderverdrag geratificeerd, waarin duidelijk is aangegeven dat de Staat het kind zal beschermen tegen elke vorm van geweld. Juist omdat kinderen vooral in de eigen familie geweld ervaren, gaat deze wet expliciet over geweld in de familie, dus geweld dat ouders en/of verzorgers het kind aandoen. Sinds 2007 heeft de VN zelf een extra afspraak toegevoegd, namelijk dat elke vorm van lichamelijke straf tegen kinderen , hoe mild ook, moet worden opgeheven. In meer dan 50 landen is nu ook een wettelijk verbod op lichamelijke straffen, niet alleen op school, maar in alle instellingen en ook in het gezin.”
Met liefde en respect
“Niet alleen in het gezin maar ook op school is er veel geweld. Gelukkig wordt er op school veel minder geslagen dan vroeger, maar er is nog steeds veel verbaal geweld, schelden, schreeuwen, beledigen van leerlingen. Dus als we op de school de poster hebben ‘No naki ma taki’, dan is belangrijk dat we ook weten hoe we praten, dat we begrijpen dat we met liefde en respect praten.”
Ouders willen het beste van hun kinderen
“Ouders willen het beste voor hun kinderen en het is goed om te zien, dat veel ouders behalve gewelddadig opvoeden ook niet gewelddadige discipline hanteren. Maar van geweldloos opvoeden op grote schaal is er nog lang geen sprake. De meeste ouders zeggen ‘ik heb vroeger ook veel pakslaag gehad van mijn ouders, en het heeft mij goed gedaan, want ik ben goed terecht gekomen’. Maar wat about de anderen die niet goed zijn terechtgekomen, en hoe zou u zijn geweest als u geen pakslaag had gehad? Er is genoeg bewijs dat opvoeden zonder geweld mogelijk is. Ook in Suriname zijn er genoeg gezinnen die dat doen, en wiens kinderen heel goed terecht komen.”
Nul tolerantie
“Als we zeggen dat alle geweld tegen kinderen voorkom baar is, wat kunnen we als samenleving doen? Mijn antwoord is preventie, preventie, preventie. Als er eenmaal mentale schade is, als er eenmaal trauma is, is dat heel moelijk te herstellen. Ik ben het dan ook helemaal eens met jullie slogan ‘voorkom trauma’!. We moeten als samenleving gaan naar een situatie van nultolerantie voor elke vorm van geweld tegen kinderen.”
Respectvol omgaan met elkaar
De overheid heeft een belangrijke taak in het maken van wetgeving en beleid, in het leveren van ondersteuning aan gezinnen en scholen om de veiligheid voor kinderen te vergroten. We hoeven evenwel niet op een overheid te wachten. Dat bewijst het initiatief van de Stichtingen Zorgvol en Nobel en Pro humaniteit, die bewust hebben gekozen om met elkaar samen te werken en bij te dragen aan het voorkomen en terugdringen van het geweld. We kunnen beginnen in onze gezinnen, in onze families, in onze dagelijkse sociale omgeving. Kinderen van jongs af leren om respectvol om te gaan met zichzelf en met anderen, kinderen leren dat er grenzen zijn en ze mondig en vaardig maken om deze grenzen duidelijk aan te geven en ook de grenzen van anderen te respecteren. We moeten er zijn voor onze kinderen. En ook als ze fouten maken, moeten we met ze praten, dat ze hieruit leren en met onze steun herstellen en hun weg sterker voort te zetten. Laten we nog meer de handen in elkaar slaan en gaan naar geweldloze opvoeding, op school, in gezinnen, overal en altijd’, als de wetenschapper Terborg tijdens de presentatie van de veiligheidscampagne “No Naki Ma Taki – alternatieve discipline op school.’