Nina Jurna in Brazilië
Journaliste, programmamaakster en schrijfster Nina Jurna, maakte begin van dit jaar de overstap van het zonnige Paramaribo naar het levendige Rio de Janeiro. In een vogelvlucht beschrijft ze waarom Brazilië haar grote passie is en wat haar toekomstdromen nog zijn.
Nina je hebt ruim tien jaar in Suriname gewoond, waarom wilde je perse de overstap naar Brazilië maken?
Na tien jaar in Suriname te hebben gewoond wilde ik een verandering. De eerste jaren waren er geweldig, ik bezocht geregeld de omliggende landen, maar omdat de verbindingen zo slecht zijn vanuit Suriname naar de regio werd het steeds moeilijker. Ook vanuit mijn belangrijkste werkgever, RTL nieuws, kwam de wens dat ik meer de regio in zou gaan. Suriname was wat hun betreft over het hoogtepunt van het nieuws heen. Alleen in Suriname blijven werken leverde te weinig items op.
Bovendien was ik inmiddels al een paar keer in Brazilië geweest en dat sprak me enorm aan. Ik wilde er graag langere tijd heen, en toen Brazilië het WK 2014 en de Olympische spelen toegewezen kregen en ook nog eens een enorme groeiende economie begon te krijgen, leek de overstap niet meer dan logisch. Suriname doe ik er nu bij, dus als er belangrijk nieuws is, stap ik in het vliegtuig en reis ik richting Suriname.
Je woont nu in Rio de Janeiro. Hoe is het om daar elke ochtend wakker te worden en aan je werkdag te beginnen?
Dat is heerlijk. De stad is nog nieuw, alles is nieuw en toch voel ik me hier erg ontspannen. Elke ochtend voelt het als wakker worden in een land waar veel uitdagingen liggen en voor mij persoonlijk is dit ook een nieuwe fase in mijn leven.
Ik heb nu, na vier maanden ook de belangrijkste papieren op orde, zoals mijn verblijfsvergunning. We zijn nu volwaardig gesetteld, de kinderen gaan naar school, en ik kan echt aan de slag.
Is het makkelijk om te overleven qua het freelance werk dat jij doet?
De druk is hier erg groot, zeker in Rio waar het leven erg duur is. Toen ik tien jaar geleden naar Suriname vertrok stond de, toen nog Nederlandse gulden, heel sterk ten opzichte van het Surinaamse geld. Ik kon makkelijk rondkomen van een reportage per maand. Dat is nu compleet anders want Rio is momenteel de duurste stad van het continent, zelfs duurder dan New York! Ik ben continu bezig met het bedenken van ideeen, verkopen van verhalen en het zoeken naar onderwerpen. Ik heb wel het vertrouwen dat het gaat lukken omdat ik nu de drive weer helemaal heb gevonden, vanwege de grote veranderingen, maar het is niet altijd even makkelijk.
Hoe ziet een werkdag er uit voor jou?
Ik ben elke dag veel online, lees veel kranten en kijk televisie om onderwerpen te vinden. En mijn eigen waarneming natuurlijk. Dus wat is opmerkelijk, bijzonder en opvallend aan deze plek, de mensen en de cultuur.
Ik probeer zoveel mogelijk ideeen uit te werken en te slijten bij mijn opdrachtgevers. En ik zoek ook nieuwe opdrachtgevers, met name in de schrijvende media. Omdat ik mijn twee kinderen alleen opvoed, is schrijven voor mij makkelijker omdat ik dat s’avonds ook goed kan doen als ze slapen. Televisie verdient meer, en dat is ook mijn hoofdvak, maar het is, zeker in het begin, lastiger om hier allerlei onderwerpen te produceren. Ook omdat ik een heel nieuw netwerk moet opzetten.
Heb je al een hotlist samengesteld van lekkere eetplekken, culturele must see’s en kroegen voor jezelf in Rio?
Nou voorzover je dat binnen vier maanden kan uitvinden,maar ik denk het zo ongeveer wel ja. De culturele attracties in Rio zijn eigenlijk toch wel het beroemde Jezus beeld, oftewel ‘de Corcovado’ en de suikerberg.
Verder natuurlijk de prachtige stranden en het uitgaansgebied Lapa in het centrum van Rio, waar je nog de authentieke samba en bossa nova muziek vindt. Ieder weekend is er daar van alles te beleven. Je hebt heel veel leuke kleine barretjes rondom de stranden en ik heb laatst heerlijk gegeten in een beroemd visrestaurant Marius, in de wijk Leme. Zelf prijs ik me al gelukkig als ik met een caiparinha op het strand zit en lekker naar mensen kan kijken.
Kunnen we binnenkort een vervolg verwachten op je boek Standplaats Paramaribo, dus Standplaats Rio?
Jazeker dat is de bedoeling. Ik schrijf iedere week al columns over mijn belevenissen in Rio in de Surinaamse krant, de Ware Tijd, en ik ben zeker van plan om een vervolg op standplaats Paramaribo te gaan schrijven. Daarvoor is het nu nog te vroeg, maar het boek gaat er komen! Mijn planning is dat het rondom het WK 2014 uitkomt, dat is promotioneel ook goed. Bovendien zijn de wereldkampioenschappen ook voor Brazilie van groot belang en gaat er veel veranderingen rondom die tijd.
Wat betekent de Caribische regio voor jou?
Ik vind het een hele veelzijdige regio. Zowel qua natuur als de verschillende mensen, talen en culturen.
Ik ben gek op de eilanden, zoals Aruba, Curacao, Bonaire maar ook de Dominicaanse Republiek of de meer Engels georienteerde eilanden zoals Barbados. Verder natuurlijk het prachtige vaste land, zoals de jungle van Suriname en Guyana en de naastgelegen grootmacht Brazilië . Wat ik ook bijzonder vind van landen zoals Colombia, Venezuela en met name Brazilië dat er hier ook zoveel Caraibische invloeden te vinden zijn. Niet alleen door de strandcultuur maar ook door de mensen. Het Caraibisch gebied heeft een prachtige mix van mensen met Afrikaanse, Indiaanse, Europese en in een aantal landen ook Indiase roots en je vind die diversiteit ook terug in bijvoorbeeld Brazilië .
Wat mij ook persoonlijk interesseert is hoe de verschillende zwarte culturen, de nazaten van de getransporteerde slaven uit Afrika, zich hebben ontwikkeld. Op religieus–cultureel gebied bijvoorbeeld zie je overeenkomsten maar ook verschillen. Zo is de candomblé-cultuur van de afro-Brazilianen uit Bahia, met de verschillende Afrikaanse goden erg vergelijkbaar met de Santeria uit Cuba. Terwijl de winti cultuur van Suriname, qua het idée van voorouderverering vergelijkingen heeft met alleen hele andere Goden. Dat soort dingen vind ik heel boeiend in het Caraibisch gebied.
Hoe ziet jouw toekomstideaal er uit in de komende 10 jaar?
Mijn plan is om tot 2016 in Brazilië te blijven, dan zijn de Olympische spelen voorbij en is ook het WK voetbal (2014) geweest. Ik heb geen idée hoe mijn leven er dan uitziet, maar ik kan me voorstellen dat ik dan toch na, dan inmiddels zestien jaar Zuid Amerika, weer behoefte heb aan Europa. Ik zou mijn kinderen, die geboren zijn in Suriname, ook iets van de Europese cultuur willen meegeven en ik kan me voorstellen dat we dan of richting Spanje of Portugal gaan. Of misschien belanden we in Nederland als daar het politieke klimaat is veranderd. Hoewel ik me wel afvraag of we qua cultuur nog echt in Nederland zullen passen. Gevoelsmatig vind ik Spanje of Portugal aantrekkelijker. Je bent dan in Europa maar hebt wel nog iets van de latijns-caribische sfeer om je heen.
[van Caribemag.com]
RSS
Facebook
Twitter
