Nieuw boek van Ken Mangroelal
Op 22 juni 2020 verschijnt de eerste dichtbundel van Ken Mangroelal met de titel Ik waan mij hier slechts. Achtenzeventig boeiende gedichten onderverdeeld in zes thema’s: Geliefden, Stad en Buiten, Geloof, Kosmos, Taal en Overschrijding.
Al wat zich aan Ken Mangroelal presenteert kan aanleiding zijn tot een gedicht. Een zwerftocht door de duinen nodigt hem uit heden en verleden in elkaar te laten overvloeien.
Zwerftocht
Ik zwerf van de geestgronden
naar de duinen.
Door een kijkgat van een bunker
loer ik naar de zee.
Ik zie de bevrijders stranden,
jonge mannen,
onervaren in stuurmanskunst en strijd.
Het strand verstuift tot een dichte mist.
Daarachter zullen zij ten hemel varen.
En ook wanneer hij moet uitwijken voor glasscherfjes op ‘t fietspad vraagt om meer dan enkel de vaststelling van deze
gebeurtenis:
Bling bling
Glasscherfjes op het fietspad
fonkelen als gevallen sterren
in hun nieuwe nacht,
het zwarte asfalt.
Een lekke band als hemelsgerecht
zal ik ontwijken.
Eksters langs het pad
wachten geduldig af.
Bling bling schittert in hun spiedende ogen
niet als last maar lust
of opsmuk voor hun nest hierboven.
De gedichten van Ken Mangroelal zijn nooit ééndimensionaal. Met het spel met verwijzingen en meerdere lagen nodigt hij de lezer uit tot een verdiepend lezen. Misschien is het gedicht Nieuwe Toekomst een verwijzing naar de generaties die per schip aan de Wilde Kust belandden en na alle misère erin slaagden daar op eigen kracht een nieuw bestaan opbouwden.
Nieuwe toekomst
Het schip
voer je weg
van je wortels
die in je binnenste
als die van mangroven
dorstig reiken naar het licht.
Vergeefs naar aarde
waarin je je
reizende kon gronden
wat overplanten
zou bespoedigen
bij aankomst aan
de Wilde Kust.
Overleven deed je.
Je wortels schiepen
hun eigen grond
tussen hemel
en aarde.
Ontworteld
een nieuwe toekomst.
De titel van de bundel ontleende hij aan een strofe uit het gedicht: Ik waan mij hier slechts:
Tussen de donkere boomstammen
scheidt de mist mij
van het schrift.
De pen krast met hanenpoten
in de bleke aarde
scharrelend naar zin.
Het bos zinkt weg
in diepe meditatie.
Ik waan mij hier slechts
een geest uit de fles
die zweeft en zich mengt met de mist.
Wij zullen samen over de rivier trekken
en bijtijds de heksen omringen
bij het doen van hun profetieën
en weer verder trekken
ieder zijns weegs.
Goudgele bladeren
zal ik verzamelen en
het logboek van vervlogen tijden
uit het naschrift van jaarringen lezen.
En ook het blad dat zich hier voor mij onzichtbaar
met tekens vult
zal neerdwarrelen
gelig
zich veilig wetend
in de bruinige schoot van kreupelhout.
Geprezen
de wandelaar die het vindt.
Eerder publiceerde Ken Mangroelal de novelle Distance Call; brief aan een Surinaams Antilliaanse moeder (1978) die in de Derde Boekenmaand 1989 herdrukt werd in De oost, de west, de stilte voorbij. In 2019 verscheen zijn bundel met kort proza Caribbean Rhapsody. Zijn bekroonde essay ‘De vloek van Cham voorbij’ verschijnt dit najaar in de bundel Het andere postkoloniale oog (uitgeverij Verloren, Hilversum).
Ken Mangroelal, Ik waan mij hier slechts. Gedichten. Amsterdam: Uitgeverij Lampros. Redactie Michiel van Kempen, omslagontwerp Sylvia Waterloo. 102 pagina’s. ISBN 978 90 83 05640 1. Te bestellen via www.lamprosuitgeverij.nl. Klik op webshop en dan op de bundel. Uiteraard kunt u deze bundel ook via uw boekhandel bestellen.
RSS
Facebook
Twitter
