blog | werkgroep caraïbische letteren

Nieuwe bundel van Michael Slory in aantocht

In het voorjaar van 2018 zal een nieuwe bundel van Michael Slory uitkomen onder de titel Alsof men alles loslaat. De omvangrijke bundel zal niet, zoals gebruikelijk, alleen gedichten bevatten, maar ook proza. Uitgeverij In de Knipscheer brengt de bundel – de derde bij deze uitgeverij – op de markt.

 

Michael Slory met redacteur/vertaler Michiel van Kempen in Paramaribo, 10 mei 2017. Foto © Aafke Huizinga.

De 82-jarige Slory is de meest gelauwerde, levende dichter van Suriname. Hij schreef meer dan dertig bundels, in het Sranantongo, Nederlands en Spaans. Ook de nieuwe bundel zal poëzie in deze talen brengen, naast een gedicht in het Engels. De samenstelling van de bundel is in handen van Michiel van Kempen, die samen met Ed Hart ook tekent voor de vertalingen uit het Sranantongo. In Slory’s vorige Knipscheer-bundel, Torent een man hoog met zijn poëzie, werden de vertalingen uit het Sranantongo verzorgd door John Leefmans. Zijn overlijden in 2012 maakte het onmogelijk voor deze bundel opnieuw een beroep op zijn vertaaltalent te doen. Het vertalen van de Sranan verzen van Slory is berucht moeilijk, omdat de dichter beschikt over een onwaarschijnlijk uitgebreide woordenschat met veel woorden uit het oude, diepe Sranantongo. Hieronder, bij wijze van voorpublicatie, een van de gedichten uit de bundel met Nederlandse vertaling.
Pe man nanga uma e meki lobi na sey Spanuku

Den sidon e meki lobi.
Na dáti na a sani
pe a fonteyn e sori, e prati
en dyompowatra, en spoytiwatra,
pe a patyapatya e bradi e gwe
a heri ten, e broko dyenti
leki sososani doronomo.

Atilobi yu sa gi a switi wortu
na sey dáti krin bradi peti
pe a watra e dray nomo,
so krin nomo, e seki
dati toku yu kan si go te na a stongren?

Iya, na so den sa e syusyu go kon, go kon
go te na ini den yesi,
man nanga uma, e wegi so, e wegi kon.
Na nowan tra sani den e denki,
aladi a blaw loktu de te hey na den ede.
Krin a son e brenki
fu meki sani lon doro bun.

Den sidon e meki lobi.

Na nowan tra sani
den e poti ede go efu poti ay
(kande a watra na den baka sa e lafu
fu alamala san a e yere: someni
gowtu pramisi fu teygoteygo. A no so?)

Den sidon e meki lobi.
Neleki den wani go na ini makandra,
so ppètpèt den sidon?
Neleki den wani gi densrefi abra
na makanda, so den e poti atènsi.

Sma e kroysi pasi go,
e kroysi pasi kon,
ma den no abi nowan trobi nanga dati.

Soso lobi
drape na a seykanti
fu a brenki watra, a peti, a fonteyn
pe krin dropu e spoyti fu sori
dati sikriti
kan kibri dyaso ete, reti na fesi fu yu ay,
reti na fesi fu yu noso, yu futumarki.
Ma tru lobi no abi bisi.
Na so yu si den tu tan fromu nanga makandra,
fromu nanga makandra tron wan.

 

Waar man en vrouw elkaar beminnen bij Spanhoek

Ze zitten te kroelen.
Dát is het
waar de fontein ons toont, naar alle zijden
opspattend, rondspuitend water
waar ’t gespetter zich almaar wijder
verspreidt, kringen maakt
zoals nietige dingen altijd verspringen.

De hartstocht zal je het fijne woord ingeven
naast dat heldere, brede bassin
waar het water almaar ronddraait,
o zo helder borrelt en kringelt
dat je toch de stenen bodem kunt zien?

Jawel, zo lispelfluisteren ze elkaar
in de oren,
man en vrouw, over en weer taxerend
Aan niets anders denken ze,
trots de blauwe lucht daar hoog boven hun hoofd.
Helder schittert de zon
om alles gladjes te laten verlopen.

Ze zitten te vrijen.

Aan niets anders denkend
en geen oog voor wat dan ook
(wellicht zal het water achter hen lachen
om alles wat het hoort; zoveel
gouden beloftes om te vervullen. Nietwaar?)

Ze zitten te minnekozen.
Alsof ze op willen gaan in elkaar,
geplakt aan elkaar zoals ze zitten?
Alsof ze zichzelf willen overgeven
aan mekaar, zo toegewijd.

Mensen kruisen hun pad,
vervolgen hun weg,
maar daar storen ze zich niet aan.
Een en al liefde daar
bij dat blinkende water, het bassin, de fontein
die heldere waterspetters spuit om te tonen
dat geheimenis zich hier
nog kan verschuilen, vlak voor je ogen,
vlak voor je neus, je voetsporen.
Maar ware liefde stoort zich aan niets.
Zo zag je die twee elkaar blijven strelen,
ze strelen elkaar ineen.

2 comments to “Nieuwe bundel van Michael Slory in aantocht”

  • Ik vind het nogal simpele poëzie die nauwelijks uitstijgt boven de observatie.

  • Van de poëzie van Hans Faverey is ooit exact hetzelfde opgemerkt. Als je in poëzie de klank en beeldspraak m.a.w. de beeldende vorm niet waarneemt, kun je evengoed recepten uit een kookboek gaan lezen.

1 Trackback/Ping

Your response at Fred de Haas

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter