Nieuw boek Irene Welles
door Ismene Krishnadath
Een ontroerend verhaal, waarvan de lange titel Mildred Vlaming vertelt: Xiao Wen en Xiao Li, mijn chineesjes al veel weggeeft. Op de omslag zijn de chinese namen ook in chinese karakters gedrukt over een roodglimmende chinese lamp op een gele achtergrond, helaas minder goed leesbaar. Maatschappelijk werkster Mildred Vlaming had drie jaar lang de zorg over twee verwaarloosde Chinese kinderen. Dit deed zij met veel liefde, tot de kinderen door hun opa werden teruggehaald naar China. Centraal in het boekje is de liefdevolle relatie tussen het gezin van Mildred en de kinderen. Ook over cultuurbotsingen lezen we veel. Minder leuk vond ik dat Mildred de jongens onmiddellijk Surinaams/westerse namen gaf. Het deed me denken aan de slaventijd, toen de slaven door hun meesters nieuwe namen kregen om hun eigen identiteit te vergeten. Gelukkig heeft Irene wel de chinese namen in de titel opgenomen en we leren in het boek dat ‘xiao’ de betekenis heeft van ‘kleine’. Dit herkende ik terug in de namen van sommige chinese winkels. Het verhaal van de jongens is een prachtig gegeven dat uitgewerkt kan worden tot een volwaardige roman. Dan zouden ook de voorgeschiedenis van de jongens en de zoektocht van de chinese opa moeten worden uitgewerkt.
RSS
Facebook
Twitter
