blog | werkgroep caraïbische letteren

Nederlandse media beïnvloedden beeldvorming over Suriname

door Stuart Rahan

AMSTERDAM – Nederlandse journalisten hebben niet bijgedragen aan een ontspanning tussen hun land en Suriname.” Deze constatering deed toenmalig legerbevelhebber Desi Bouterse in de Ware Tijd van 22 september 1987. Zijn uitspraak en de pogingen van Nederlandse journalisten om het regiem van Bouterse in de jaren tachtig te destabiliseren zijn opgetekend door publicist en onderzoeker Ellen de Vries.

 

V.l.n.r. Patrick Meershoek, Roy Khemradj, Marie-Annet van Grunsven. Alle foto’s © Peter Sanches

Dat doet ze in het boek Mediastrijd om Suriname met als ondertitel Van mythemakers tot nieuwsverduisteraars. Het boek is vrijdag gepresenteerd en tegelijk onder de loep genomen door enkele kritische journalisten die werken of gewerkt hebben in Suriname voor Nederlandse media. Zij waren het over het algemeen met elkaar eens dat de Nederlandse berichtgeving over Suriname toen eenzijdig en meer op sensatie gericht was. “Ik vind het boek goed, zeker voor de zelfreflectie van Nederlandse journalisten”, steekt journalist Hans Buddingh’, die zich meer richtte op de drugsgerelateerde zaken rond Bouterse, de hand in eigen boezem.

 

Hans Buddingh’

De Nederlandse verslaggeving over bijvoorbeeld de Binnenlandse Oorlog (1986-1992) had duidelijk partij gekozen voor Jungle Commandoleider Ronnie Brunswijk. Hij werd steevast als held en Surinaamse Robin Hood, die van de rijken stal en zijn buit verdeelde onder de arme Surinamers, neergezet. Het regiem van Bouterse werd op allerlei fronten en met alle ten dienste staande middelen door Nederlandse media tegengewerkt.

 

Roy Khemradj

Oud-eindredacteur Roy Khemradj van het Nederlandse radioprogramma ‘Zorg en Hoop’, die ook tot het journalistenpanel hoorde, wist zich nog te herinneren dat zijn medium ervoor gezorgd heeft dat Bouterse de tegencoup van Surendre Rambocus in maart 1982 kon overleven. Een enkele telefoonlijn waar Bouterse nog contact had met de buitenwereld zorgde ervoor dat de aanhang van couppleger Rambocus hem massaal de rug toekeerde. “Rambocus is nog onder mijn gezag”, is een cruciale uitspraak van Bouterse geweest om de strijd in zijn voordeel te beslechten. “Anders hadden wij vandaag de dag Surendre Rambocus als politiek leider van Suriname”, aldus Roy Khemradj.

 

Ellen de Vries

Volgens Ellen de Vries had de Nederlandse pers iets kritischer mogen zijn en niet zo’n vasthoudende antipathie moeten hebben naar Bouterse. En dat terwijl Ronnie Brunswijk niet gezien werd als onderdeel van het conflict dat gaande was gedurende de Binnenlandse Oorlog. Integendeel werd Brunswijk met alle egards ontvangen in Nederland door plaatselijke media en werden bijvoorbeeld ontwikkelingsgelden gebruikt om zijn strijd tegen Bouterse te financieren. De Vries zag ook dat de censuur en zelfcensuur van Surinaamse media sinds 1980 na 1992 zich geleidelijk aan ging herstellen. De paneljournalisten waren het daarmee eens en zagen het maandblad Parbode en kritische columnisten van onder andere de Ware Tijd als een teken van herstel.

[uit de Ware Tijd, 10/06/2017]

 

V.l.n.r. Patrick Meershoek, Roy Khemradj, Marie-Annet van Grunsven, Rudie Kagie, Hans Buddingh’

Reactie van Ellen de Vries:

Geachte redactie van de Ware Tijd,

De weergave van de inleiding en discussie bij de boekpresentatie Mediastrijd om Suriname afgelopen vrijdag in Amsterdam in de krant van zaterdag komt uiteraard voor rekening van de Ware Tijd.

Om misverstanden te voorkomen, wil ik in elk geval één punt nader toelichten. Dat de ontwikkelingsgelden gebruikt zouden zijn om Brunswijks ‘strijd tegen Bouterse te financieren’, zoals uw verslaggever meent, is zíjn interpretatie. Niet de mijne.

Vriendelijke groet, de auteur: Ellen de Vries

 

Ellen de Vries

 

Rudie Kagie

Patrick Meershoek

V.l.n.r. Rudie Kagie, Hans Buddingh’, Ellen de Vries

Eva Essed-Fruin

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter