Nederlands als prop in onze reet
door Patrick Meershoek
Vanuit zijn nachtclub Tropicana op het Amsterdamse Rembrandtplein veroverde Max Woiski jr. in de jaren zestig muziekminnend Nederland. Nu is er een overzichtsbox. Een tachtigjarige artiest over muziek, Hollanders, zijn vader en prins Bernhard.
Bij de receptie van verzorgingshuis De Vleugels in het Noord-Hollandse Alkmaar doet de naam Max Woiski geen belletje rinkelen. En ook de oude in badjas gestoken man op kamer 325 – het naamplaatje op de deur zegt Mackintosh – houdt zich aanvankelijk voor de domme. ‘Max Woiski? Max Foetsie’. Van het net op cd en dvd verschenen overzichtswerk van zijn muzikale carrière zegt hij niets af te weten en ook de telefonisch gemaakte afspraak lijkt hij vergeten te zijn.
[Lees hier verder in de Parbode]
[Max Woiski jr overleed op 23 maart j.l.; lees hier een In Memoriam]
RSS
Facebook
Twitter
