Nederland en de ontkenning van het verleden
door Tjebbe van Tijen
De Duitse regering erkende verleden jaar de massamoord begaan tijdens het koloniale Duitse bewind in Namibië (1884-1919), op “opstandige” Herero’s. Officiële erkenning van een door een voorgaande Duitse staat begane misdaad. Het dodenaantal was in de orde van honderdduizend, een massaslachting. Deze moordpartij en onderdrukking van de opstandige stammen legde ook de grondvesten voor de latere concentratiekampen van de Nazi’s, die in Namibië door de Duitse koloniale macht ingericht werden: het bijeendrijven van potentieel opstandigen. Velen kwamen door de ellendige omstandigheden zo alsnog aan hun einde.
De idee en praktijk was echter niet van Duitse, maar van Britse oorsprong, met concentratiekampen voor opstandige ‘Boeren’ (in oorsprong Hollandse immigranten) in de Anglo-Boer War. Wie de geschiedenis van prikkeldraad kent weet dat de Britten – na het gebruikt te hebben voor ‘grootschalige veeteelt in verre landen’ – het ook toepasten bij de Zuid-Afrikaanse concentratiekampen voor de opstandige Boeren. Zou de huidige Britse regering dan ook haar excuses gaan aanbieden aan de nazaten van deze onderdrukte Boeren? Je hoeft geen ‘white supremacist’ te zijn om die gedachte bij je te laten opkomen. Ikzelf ontken de idee van rassen (waarbij er op basis van huidskleur groepskenmerken toegekend en een onderscheid in bekwaamheid aangemeten worden), maar kan natuurlijk niet het zichtbare verschil van huidskleur tussen mensen ontkennen.
Jawel, degene die in een bepaalde historische situatie onderdrukt wordt, kan in een andere omstandigheid zelf tot onderdrukker worden. Paul Krüger, leider van de blanke Boeren opstand was een held in Nederland iets meer dan een eeuw geleden en werd in 1900 door een Nederlands oorlogsschip gered uit Portugees Oost-Afrika waarheen hij gevlucht was en door de piepjonge koningin Wilhelmina ontvangen. Nederlandse vrijwilligers vochten mee aan de kant van de Boeren tegen de Britten. zo’n tweeduizend man. We zijn bijna een eeuw later als de demissionaire koningin Beatrix de zwarte verzetsheld Mandela mede verwelkomt in Amsterdam (tussendoor heeft haar vader nog goede verhoudingen gehad met hen die juist die beweging van onderdrukte Zuid-Afrikanen waar Mandela het symbool van was, bestreden). Het staatsbezoek van prins Bernhard in 1954 aan Zuid-Afrika (zonder Juliana die ertegen was) was een duidelijk signaal.
Nederland was is en blijft een HuichelStaat die aangedaan leed door voorvaderen niet of nauwelijks weet te erkennen.
Deze foto die vanmorgen in het Duitse dagblad Die Zeit stond deed mij hier aan denken.
RSS
Facebook
Twitter
Vergeet die 150.000 Indonesiers niet die afgeslacht zijn tijdens de zogenaamde politionele acties.