Naks opent documentatiecentrum bij 70e verjaardag
door René Gompers, foto’s Michiel van Kempen
Het gemeenschapscentrum Na Arbeid Komt Sport (Naks) is zeventig jaar geworden. De ‘bigi yari’ is uitbundig gevierd. Op de verjaardag van de culturele organisatie, die ooit begonnen is als een sportcentrum, is ook het Eu-Frie documentatiecentrum voor de Afro-Surinaamse cultuur geopend.
Naks was opgericht om jeugdigen uit vooral Zorg & Hoop op te vangen. Middels sportactiviteiten zijn door de jaren heen een groot aantal jongeren van de straat gehouden en gevormd geworden, deelt Siegmien Staphorst, voorzitter van Naks mee. Later is men zich gaan verdiepen in de ‘afro culturu fu Sranan.’ Naks is vandaag het centrum van cultuureducatie geworden, zegt Staphorst trots. “Alles is er, Naks Volkshogeschool, Naks Theater, Naks Cuisine. Maar gelet op de situatie, staan we voor nog meer uitdagingen tegenwoordig. Heel veel wordt gedaan met vrijwilligers maar zij zijn ook aan het verarmen. Ze kunnen niet meer doen wat ze vroeger konden, ze hebben het geld gewoon niet meer. De overheid heeft ook geen duidelijk cultuurbeleid. Het is een uitdaging.”
Het documentatiecentrum staat op hetzelfde terrein als Naks. Het is vernoemd naar Eugene Drenthe die Naks op 4 mei 1947 heeft opgericht, en Elfriede Dijksteel-Baarn, de eerste vrouwelijke voorzitter. Het doel van het centrum is “het documenteren, beschermen, uitdragen en beschikbaar stellen van het rijke afro-Surinaamse cultureel erfgoed en daardoor bijdragen tot het bewustzijn en de trots van Surinamers in Suriname en in het buitenland.” De rij van sprekers heeft het nut en belang van dit documentatiecentrum op verschillende manieren benadrukt.
Het regent cadeaus. Staphorst heeft geen handen genoeg om al de giften uit binnen- en buitenland in ontvangst te nemen. De ‘kleinigheden’ variëren van tientallen pakken printpapier tot schilderwerken en boeken, literair en wetenschappelijk. Het overgrote deel van de giften is bestemd voor het documentatiecentrum. Daar kan het publiek terecht over alles wat het weten wil over de Afrocultuur in Suriname op het gebied van spiritualiteit, tradities, koken en andere aspecten. In de bibliotheek zijn er ook werken te vinden van internationale ‘black leaders’. Voor de informatie moet men echter fysiek aanwezig zijn. Er komt voorlopig nog geen website. Het grootste deel van de informatie is wel digitaal.
[tekst van Starnieuws, 5 mei 2017]