blog | werkgroep caraïbische letteren

Naks opent documentatiecentrum bij 70e verjaardag

door René Gompers, foto’s Michiel van Kempen

Het gemeenschapscentrum Na Arbeid Komt Sport (Naks) is zeventig jaar geworden. De ‘bigi yari’ is uitbundig gevierd. Op de verjaardag van de culturele organisatie, die ooit begonnen is als een sportcentrum, is ook het Eu-Frie documentatiecentrum voor de Afro-Surinaamse cultuur geopend.

NAKS Voorzitter Siegmien Staphorst vroeg aandacht voor de precaire financiële situatie van veel Naks-leden en hekelde het overheidsbeleid: het hele cultuurbudget voor heel Suriname is gelijk aan wat 1 vereniging nodig heeft.

 

Naks was opgericht om jeugdigen uit vooral Zorg & Hoop op te vangen. Middels sportactiviteiten zijn door de jaren heen een groot aantal jongeren van de straat gehouden en gevormd geworden, deelt Siegmien Staphorst, voorzitter van Naks mee. Later is men zich gaan verdiepen in de ‘afro culturu fu Sranan.’ Naks is vandaag het centrum van cultuureducatie geworden, zegt Staphorst trots. “Alles is er, Naks Volkshogeschool, Naks Theater, Naks Cuisine. Maar gelet op de situatie, staan we voor nog meer uitdagingen tegenwoordig. Heel veel wordt gedaan met vrijwilligers maar zij zijn ook aan het verarmen. Ze kunnen niet meer doen wat ze vroeger konden, ze hebben het geld gewoon niet meer. De overheid heeft ook geen duidelijk cultuurbeleid. Het is een uitdaging.”

 

Hein Eersel (94) gaf mee vorm aan het denken over het documentatiecentrum.

Het documentatiecentrum staat op hetzelfde terrein als Naks. Het is vernoemd naar Eugene Drenthe die Naks op 4 mei 1947 heeft opgericht, en Elfriede Dijksteel-Baarn, de eerste vrouwelijke voorzitter. Het doel van het centrum is “het documenteren, beschermen, uitdragen en beschikbaar stellen van het rijke afro-Surinaamse cultureel erfgoed en daardoor bijdragen tot het bewustzijn en de trots van Surinamers in Suriname en in het buitenland.” De rij van sprekers heeft het nut en belang van dit documentatiecentrum op verschillende manieren benadrukt.

 

Winti-priesteres Kortensia Sumter-Griffith verrichtte het openingsritueel.

 

In het gevolg van de winti-priesteres danste ook deze figuur mee. Uw verslaggever ontging het om wie het ging (excuus).

Het regent cadeaus. Staphorst heeft geen handen genoeg om al de giften uit binnen- en buitenland in ontvangst te nemen. De ‘kleinigheden’ variëren van tientallen pakken printpapier tot schilderwerken en boeken, literair en wetenschappelijk. Het overgrote deel van de giften is bestemd voor het documentatiecentrum. Daar kan het publiek terecht over alles wat het weten wil over de Afrocultuur in Suriname op het gebied van spiritualiteit, tradities, koken en andere aspecten. In de bibliotheek zijn er ook werken te vinden van internationale ‘black leaders’. Voor de informatie moet men echter fysiek aanwezig zijn. Er komt voorlopig nog geen website. Het grootste deel van de informatie is wel digitaal.

 

Romeo Kotzebue hield een zeeeer lange inleiding op een mooi, kort lied op tekst van Johanna Schouten-Elsenhout.

Jane Smith, directeur van de Universiteitsbibliotheek, en haar team zorgde voor de data-invoer.

 

Julien Zaalman, de meest productieve auteur over winti, bood een set van zijn boeken aan.

 

Marcel Accord hield een lange speech over zijn broer, wijlen Clark Accord, en bood vertalingen van diens boeken aan, naar het Duits, Spaans en Fins.

 

Namens het Surinaams Museum bood Hilde Neus de nieuwste uitgave aan: Het vergeten land, van Wim Bos Verschuur

 

Hij hield een lofrede op zijn eigen hardwerkende personeel, maar behalve een 15 minuten durende speech over beleidsdoelen en de samenhang van cultuurbeleid, had Directeur Cultuur Stanley Sidoel geen cadeau meegebracht voor het jarige NAKS.

[tekst van Starnieuws, 5 mei 2017]

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter