Nadine Robertus, de slavernij en de gezondheidszorg
‘Deze trommel is speciaal voor mij gemaakt, zegt Nadine Robertus. ‘Het spelen is een manier om de verbinding met mijn voorouders te maken. Op 30 juni gebruik ik hem tijdens de eerste officiële Nijmeegse herdenking van het slavernijverleden, de dag voor Keti Koti (verbroken ketenen) of Kadena kibrá, zoals het op Aruba, Bonaire en Curaçao heet. Ik speel een eerbetoon aan alle mensen die aan slavernij zijn overleden.
Ik werk aan de Health Academy van het Radboubumc. Studenten die coschappen of stage gaan lopen op de ABC-eilanden, kunnen lessen Papiamentu volgen vanuit mijn stichting saam.live. Tijdens die lessen leren ze niet alleen de taal, maar hebben we het ook over de cultuur. Zo is kanker bijvoorbeeld een taboe op de eilanden en dokters vertellen nooit via de telefoon aan de familie dat een patiënt is overleden. Het is goed als studenten zich bewust zijn van dit soort gevoeligheden.
Ook het slavernijverleden komt tijdens die lessen aan de orde. Ik vertel over het eerste Nederlandse schip dat op de eilanden aankwam, de Bontekoe, met 191 Afrikanen aan boord. Onderweg stierf 10 tot 12 procent van hen.
De slavernij is wel afgeschaft, maar de gevolgen van dat verleden zijn nog steeds te herkennen in het heden. Helaas is dat te zien aan bepaalde vormen van (institutioneel) racisme, discriminatie en micro-agressie. Na de afschaffing van de slavernij kregen voormalige slavenhouders een flink bedrag ter compensatie, terwijl de mensen die tot slaaf gemaakt waren zelf niets kregen. Op de eilanden is bijvoorbeeld de volksdans de Tambú pas sinds 2012 officieel legaal en het Nederlands was er nog heel lang de officiële taal: pas in 2007 werd het Papiamentu erkend.
Het herdenken van het slavernijverleden gaat er ook om elkaar als mens te zien en niet als groep. We kunnen leren van het verleden als we naast elkaar gaan staan.’
– Nadine Robertus, projectmedewerker Radboudumc Health Academy
RSS
Facebook
Twitter
