Mijn hele leven ben ik tegengewerkt door witte progressieve Nederlanders
Jonge allochtonen in Nederland moeten zich bevrijden van de giftige wurggreep van wit progressief Nederland, betoogt Zihni Özdil.
‘Op papier is het inderdaad vwo-advies. Maar uw zoon is een allochtoon, meneer Özdil, hij gaat het moeilijk krijgen. Laten we rustig beginnen met havo.’ Dat gesprek met mijn PvdA-stemmende Rotterdamse schoolhoofd in groep 8 zal ik nooit vergeten. Gelukkig was mijn pa mondig. En na heel wat geruzie liepen we alsnog weg met vwo-advies.
Deze vormende episode uit mijn leven kwam als een flashback voorbij toen ik het opiniestuk van Hilde Roothart in deze krant [de Volkskrant, agb] las. ‘De taal wordt gekoloniseerd door een homogene groep Noord-Europese, witte, mannelijke en elitaire mensen’, schrijft ze naar aanleiding van de ophef over de plannen van Hull University om geen foutloze taal meer te eisen. Omdat dat studenten van kleur zou belemmeren.
Correcte grammatica en juiste spelling zijn discriminerend, is de strekking van het verhaal van de witte, progressieve Roothart. Om haar argument kracht bij te zetten verwijst ze instemmend naar de witte mannelijke filosofen Ludwig Wittgenstein en Ferdinand de Saussure.
Het wereldbeeld van Roothart staat niet op zichzelf, maar illustreert een breder probleem. Dankzij haar opiniestuk heb ik eindelijk de moed om daar open kaart over te spelen: als ik het allemaal op een rijtje zet, is de enige eerlijke conclusie dat ik mijn hele leven ben tegengewerkt door witte progressieve Nederlanders. Toen ik geschiedenis doceerde aan de universiteit werd ik door mijn progressieve, linkse leidinggevende gevraagd om mee te gaan naar een moskee voor een iftar-diner. Dat ik beleefd weigerde, was een grote shock die ervoor zorgde dat de onderlinge relatie permanent bekoeld bleef. Ik kan nog vele voorbeelden geven van deze progressieve kwezelarij der lage verwachtingen. Die ik tot in het absurde heb meegemaakt in de top van de Nederlandse academia, massamedia en politiek.
Ondertussen was het dankzij mijn christelijke, conservatieve leraar Nederlands op het Erasmiaans Gymnasium, die mij langs een net zo hoge meetlat als de rest legde, dat ik als kleinzoon van een geitenhoeder gespeend ben van taalfouten. Ook was het dankzij de rechtsige liberaal Prof. Henri Beunders, die mij beoordeelde op wat ik kon in plaats van op mijn afkomst, dat ik voor het eerst in mijn leven een baan kreeg die meer denkwerk vereiste dan vakkenvullen.
Zielig en dankbaar / Ik kan nog pagina’s lang doorgaan met voorbeelden van hoe ‘rechts’ Nederland mij wel als mens respecteerde. Zelfs wanneer zij tegen mij zijn, zeggen rechtse mensen het in mijn gezicht. Wat een contrast met wit progressief Nederland. Voor hen is, enigszins maar niet heel erg gechargeerd geformuleerd, de enige goede allochtoon de allochtoon die zielig en dankbaar is. Want die kunnen zij niet alleen beschermen, maar ook gebruiken.
Zo afficheert Roothart zich in deze krant als ‘masterstudent crossover-creativity’. Ondertussen suggereert ze in de Volkskrant dat jongeren van kleur geen goed Nederlands hoeven te spreken en te spellen. Lekker progressief: allochtonen weg houden van de emancipatie die je jezelf wel gunt.
In 2021 is het leven in Nederland precair voor iedereen die geen vanzelfsprekende achtergrond heeft. Onder het juk van het leenstelsel en de doorgedraaide flexibilisering van de arbeidsmarkt zijn het vooral jongeren die aan het kortste eind trekken. Jongeren van kleur, zo laten de statistieken zien, zelfs nog meer.
Ik doe daarom een oproep aan alle jonge allochtonen in Nederland: wrik jezelf compleet los van de giftige wurggreep van wit progressief Nederland. Bevrijd jezelf van hun kwezelarij der lage verwachtingen. Ga desnoods in Leiden rechten studeren. Word lid van het studentencorps. Verbreed je horizon en bouw karakter op. Ga voor echte emancipatie.
Keer je rug naar types zoals Roothart die jou zó graag klein willen houden dat ze je niet eens meer de Nederlandse taal gunnen.
Zihni Özdil is historicus en oud-kamerlid voor GroenLinks.
Ontleend aan de Volkskrant, 23 april 2021.
RSS
Facebook
Twitter
