Michiel van Kempen sprak voor de Rotary
Op maandag 8 juni j.l. sprak Michiel van Kempen in de PC Hooft-zaal van het College Hotel voor de Rotary Club Amsterdam-Zuid over Caraïbische literatuur. Een verslag door Trudy Elsenaar.
Michiel van Kempen
Janni Dekker leidt de spreker, prof. dr. M. van Kempen, schrijver van o.a. Vluchtwegen en Welcome to the Caribbean, darling! in; hij zal in het kader van het jaarthema “verbinding” spreken over Surinaamse en Caribische letteren. Hieronder volgt het verslag van zijn verhaal.
Kort verslag van de lezing van Prof.Dr. M. van Kempen over Surinaamse letteren.
Na een introductie door Janni Dekker gaf de heer van Kempen aan vooral de nadruk te leggen op de Surinaamse letteren gezien de beperkte hem toebemeten tijd.
De beeldvorming van de Antillen en Suriname bestaat uit twee uitersten: vakantieresort met palmbomen en zwembaden en een foto van vervallen huizen. Het beeld is echter gevarieerder.
De geschiedenis van Suriname begint voor het westen bij de landing van Columbus; de indianen waren er echter al veel eerder. Rotstekeningen in het zuiden (Werehpai) zijn daarvan het bewijs.
De dia van de migrantenstromen geeft een beeld van de samenstelling van de bevolking en de 22 talen die daardoor in Suriname gesproken worden, w.o. de marrontalen, een veelheid van indianentalen, Hindoestaans, Javaans, Sranantongo, Nederlands, Braziliaans.
De orale literatuur bestaat speelt nog een rol en bestaat naast verhalenvertellers o.a. uit zangers, dansers en toneelspelers.
Grote rol in de orale vertelkunst is er voor de verhalen van de spin Anansi, een verhaal dat uit West-Afrika afkomstig is.
Geschreven literatuur dateert uit de 18e eeuw en is vooral koloniale literatuur, waarbij de Schot John Gabriel Stedman in feite de trend heeft gezet die het beeld heeft bepaald in het westen van de slavernij in de Nederlandse kolonie.
Chr. Salzmann
Daarnaast zijn Alphra Behn met Oroonoko (1688) Voltaire met zijn Candide (1759) en Chr. Salzmann (1813) belangrijke auteurs.
Beelden van de slechte behandeling en marteling van slaven worden getoond evenals het fronton van het presidentiële paleis, waarop koloniale afbeeldingen staan en waarover discussie is of dat nu weggehaald dient te worden. Het koloniaal theater Thalia heeft een lange geschiedenis in Suriname; alle 19de-eeuwse opera’s werden daar opgevoerd.
Bekende auteur is ook Albert Helman, foto’s van auteurs worden getoond, schrijvers van proza en poëzie. Ook Anton de Kom , Bea Vianen en Edgar Cairo zijn belangrijk voor de literatuur van Suriname.
Na de onafhankelijkheid komen de volkstalen weer sterker naar voren, bijv. de auteur Rappa die in het Surinaams-Nederlands schrijft.
Belangrijk is het aandeel van de in ons land wonende Hindoestanen (vooral in Den Haag), waar de literatuur en de taal – het Sarnami – als het ware geconserveerd worden.
Tegenwoordig is er ook veel jeugdliteratuur in Suriname, vooral door vrouwelijke auteurs. De opkomst van vrouwelijke auteurs is bijzonder opmerkelijk, afgezet tegen de periode vóór de onafhankelijkheid.
Nieuwe vrouwelijke auteurs: Ruth San A Jong
De historische romans zijn ook in ons land populair, zoals Hoe duur was de suiker!? van Cynthia Mc Leod en De Koningin van Paramaribo van Clark Accord.
Vragen waren van Wim Bosselaar, Minchenu en Jan Willem.
Ite bedankte de spreker en bood een boek over Amsterdam aan van Russell Shorto.
[uit Weekbericht Rotary Club Amsterdam-Zuid, jrg. 64, nr. 42]
RSS
Facebook
Twitter
Beste Trudy,
een leuk artikel,
maar om misverstanden te voorkomen:
in 1499 ontdekten de in Suriname aanwezige inheemsen Alonso de Ojeda (ipv Columbus)