Mensen als zonnen en mensen als manen – Xillan Macrooy
Een zintuiglijke roman over identiteit, mannelijkheid en de kracht van kwetsbaarheid
Met *Mensen als zonnen en mensen als manen* levert singer-songwriter Xillan Macrooy een indrukwekkend literair debuut af. In deze coming-of-age roman volgen we Lanny, een jonge Zwarte queer jongen die opgroeit in Paramaribo, Suriname. Samen met zijn tweelingbroer vormt hij een muzikaal duo, maar naarmate hij ouder wordt, trekt hij zich terug in de “maankant” van het leven. Zijn zoektocht naar identiteit, liefde en zelfacceptatie vormt de kern van dit rijke, gelaagde verhaal.
Stijl en vorm
Macrooy’s stijl is poëtisch, fragmentarisch en zintuiglijk. De roman bestaat uit een stroom van proza, poëzie, dagboekfragmenten, dialogen en tekstberichten, waarin de lezer wordt ondergedompeld in Lanny’s innerlijke wereld. De taal is een mengvorm van Surinaams-Nederlands en Sranantongo, wat het verhaal een unieke klank en ritme geeft. Voor Surinaamse lezers is deze taal heerlijk herkenbaar – vol uitdrukkingen, zinswendingen en gevoelslagen die resoneren met het dagelijks leven en de culturele context van Suriname. Tegelijkertijd nodigt het niet-Surinaamse lezers uit om zich open te stellen voor een andere taalrealiteit, waarin emotie en betekenis vaak tussen de regels door voelbaar zijn.
Thematiek
De roman biedt een indringende inkijk in hoe het is om queer op te groeien in Suriname – een ervaring die vaak gepaard gaat met een diep gevoel van isolement, verwarring en het verbergen van jezelf. Macrooy laat zien hoe religie, culturele normen en sociale verwachtingen een verstikkende werking kunnen hebben op jongeren die afwijken van de heteronormatieve standaard. In veel Surinaamse gemeenschappen spelen christelijke en andere religieuze overtuigingen een dominante rol, waarbij homoseksualiteit en genderdiversiteit vaak worden afgewezen of genegeerd. Dit maakt het voor queer jongeren bijzonder moeilijk om openlijk zichzelf te zijn, laat staan om steun te vinden in hun directe omgeving. Lanny’s verhaal is er een van innerlijke strijd en stille rebellie. Zijn gevoelens voor zijn beste vriend, zijn groeiende bewustzijn van zijn seksualiteit, en zijn verlangen naar vrijheid botsen voortdurend met de verwachtingen van zijn familie, school en samenleving. Macrooy beschrijft deze worsteling met grote gevoeligheid en nuance, zonder te vervallen in clichés of slachtofferschap. In plaats daarvan toont hij hoe kwetsbaarheid een bron van kracht kan worden, en hoe kunst – in Lanny’s geval muziek en schrijven – een uitweg biedt uit de beklemming.
Literaire kracht
Wat deze roman bijzonder maakt, is de intimiteit en kwetsbaarheid waarmee Macrooy zijn hoofdpersoon tot leven brengt. De tekst is doordrenkt van emotie, verlangen en verwarring, maar ook van schoonheid en hoop. De muzikale achtergrond van de auteur is voelbaar in het ritme en de cadans van de zinnen, en in de manier waarop stilte en klank elkaar afwisselen.
Conclusie
Mensen als zonnen en mensen als manen is een krachtige, vernieuwende roman die de Nederlandse literatuur verrijkt met een perspectief dat openhartig en kunstzinnig is verwoord. Het boek draagt bij aan een broodnodige verbreding van het literaire landschap, waarin ook verhalen over queer-zijn in postkoloniale, religieus gekleurde samenlevingen een plek krijgen. Macrooy bewijst dat hij niet alleen een begenadigd muzikant is, maar ook een literaire stem van formaat. Zijn debuut is een ode aan kwetsbaarheid, aan het anders-zijn, en aan de schoonheid van het zoeken – in een taal die voor velen vertrouwd voelt, en voor anderen een ontdekking is.
RSS
Facebook
Twitter
Het boek is een meesterwerk, zo duidde Raoul de Jong het ook bij de lancering. Je volgt het complexe leven van Lanny, maar je geniet van de Surinaams Nederlandse pen van Macrooy
Een rollercoaster. Waar je niet uit kan en deadlines voor mist en afspraken afzegt en waarbij je aan het eind een beetje ademloos zoekt naar of er nog ergens een epiloog is misschien.