Marroncultuur kent traditioneel monogaam huwelijk
door Audry Wajwakana
Paramaribo – Jarenlang wordt de samenlevingsvorm tussen mannen en vrouwen in de marroncultuur als polygaam bestempeld. Een onjuiste stelling, meent antropoloog Salomon Emanuels. Want, net als andere culturele groepen kent ook deze groep het traditioneel monogame huwelijk.
Bij een traditioneel huwelijk nemen ooms en andere familieleden van de jongeman drie flessen rum mee naar de familie van het meisje. Dit wordt de aksioemangien genoemd. De oom vraagt om de hand van het meisje en als haar familie goedkeuring geeft wordt er een plengoffer gebracht aan de vooroudergeesten om erop toe te zien dat het huwelijk goed verloopt. De vrouw gaat met de man naar zijn dorp, waarbij de man toch verplicht is om in haar ouderlijk dorp een hut te bouwen. Dit om ervoor te zorgen dat bij een eventuele scheiding de vrouw een huis heeft om in te trekken. Meestal beginnen de jonge echtelieden met monogamie. Mocht het zover komen dat de man meerdere vrouwen neemt, zijn er duidelijke regels. De eerste vrouw moet altijd de goedkeuring hiervoor geven.
Discussie
De discussie over het wettelijk erkennen van concubinaat in het concept Burgerlijk Wetboek van 2009 werd eind februari van dit jaar door assembleelid Ronny Asabina aangegrepen om te pleiten, het traditioneel marronhuwelijk te erkennen. Dit zal volgens Asabina met zich meebrengen dat slechts één gezin door de overheid wordt erkend. “De polygame relaties die in de marroncultuur oogluikend worden toegelaten, zullen hierdoor onder druk komen te staan en niet meer door families worden geaccepteerd”, legt hij uit.
De erkenning vindt Emanuels belangrijk om de positie van de marronvrouw sterk te verbeteren. “Net als het westerse huwelijk schept een traditioneel huwelijk bepaalde zekerheden”, meent de antropoloog. “Enkel om die reden vind ik dat het erkend moet worden.” Bij eventuele scheiding wordt de vrouw uit huis geplaatst. Dat een marronman meerdere vrouwen kan hebben is volgens Emanuels enkel een opportunistische trek van mannen die in alle bevolkingsgroepen voorkomt. “Het is geen typisch marronding!” Om de een of andere reden is het door de binnenlandbewoners geaccepteerd. “Maar, de norm is nog steeds monogaam”, stelt hij fel.
Scriptie
Martina Amoksi die in 2007 een onderzoek deed over de ontwikkeling van de Ndyuka vrouw voor de afronding van haar masterscriptie aan de Universiteit van Amsterdam bevestigt dat het trouwen op een traditionele manier in het binnenland nog plaatsvindt, maar dat polygamie is toegestaan. “In de stad komt het echter minder voor, doordat jonge vrouwen er moeite mee hebben”, zegt ze. Economisch gezien vereist het ook veel van de man om alle vrouwen tegelijk dezelfde goede verzorging te geven. Die zal volgens Emanuels tien keer nadenken voordat hij nog een vrouw neemt. “Want, door de marrongemeenschap wordt je al gauw voor lafaard uitgemaakt als je de vrouwen niet goed verzorgt”, zegt Emanuels.
[uit de Ware Tijd, 25/05/2013]
RSS
Facebook
Twitter
