Marius Atmoredjo – Djati kast
De deur van mijn
seniore onderbuurvrouw
staat al op een kier
als ik arriveer
Zij zit naast haar djati kast
waarvan de kleine lades openstaan
alsof er vlinders in zaten
die ze de vrijheid gaf
en in de onderste gesloten grote lade
de cocons nog zijn bewaard
Ze strijkt richting de nerf
alsof ze langzaam
een viool bestrijkt
Op een zachte toon
bedankt ze voor
al het vertrouwen
Vervolgens drukt ze
met haar warme hand
de sleutels in mijn handpalm
Eind van de middag
begeleid ik haar
naar de wachtende taxi
Terwijl de chauffeur
het portier langzaam sluit
blijft ze maar staren
naar de etage
die ze als een lege lade
achterlaat
In mijn woonkamer
staar ik een tijd lang
naar de djati kast
tot ik overmand word
door nieuwsgierigheid
en de onderste lade openmaak
Een klein gedichtje ontvouwt zich
met een gedroogd takje erop
en bloempje nog in de knop
versierd met een prachtig krullend handschrift:
Op een hete zomerse dag
kwam een jongeman
met zwarte twinkelende ogen
boven mij wonen
Ik dacht dat jij het was
in de gedaante
van ons pril begin
Hoewel ik elke keer hoopte
je onrust te kunnen
bezweren
bleef de stille kracht
van het land
van duizenden stukken
aan je trekken
*Djati: hout van de Indische teakboom
Uit de dichtbundel Loslaten zullen ze nooit meer van Marius Atmoredjo. Verschijnt met illustraties van Robert Bosari op 16 maart 2022 bij In de Knipscheer, Haarlem. Klik hier voor informatie over de presentatie van de bundel.
RSS
Facebook
Twitter
