Marius Atmoredjo – Avondstilte
Avondstilte
Met de stilte van de avond was ik bevriend
Daarin kon ik de owrukuku*
de boodschapper van onheil horen
met zijn schel geschreeuw
alsof hij een lijkwade scheurde
Ik keek opzij naar mijn zielsverwanten
bang voor het onheil dat ons kon overvallen
Hun magere beentjes die naast mij lagen op de klosso*
staken uit de kunstig gemaakte dekens
van stukken overgebleven stof
en meelzakken van De Molen*
Alle botten van mijn verwanten staken uit
door de slijtgaten van de dekens
als kijkramen
waar doorheen ik kon piepen*
en het geknor van hun magen
dat ritmisch klonk als tromgeroffel
Nog steeds ben ik
met de stilte van de avond bevriend
maar waarin niet langer knorrende magen te horen zijn
de ziel echter nog steeds honger lijdt
owrukuku: uil
klosso: mat
De Molen: naam van een meelfabriek
piepen: stiekem te kijken
RSS
Facebook
Twitter
