Marcel de Kom wint columnwedstrijd
Onlangs organiseerde Schrijversgroep ’77 een wedstrijd voor het schrijven van de beste verkiezingscolumn. Inzendingen waren mogelijk tot 5 februari 2010 en de column mocht maximaal 350 woorden bevatten. De deelnemers hadden ongeveer drie weken tijd om aan hun column te werken. De winnaar mag zijn column voorlezen op een kulturu neti met muziek en literatuur op 16 februari 2010 in Tori Oso en tegelijk zijn prijs in ontangst nemen. De prijs bestaat uit een geldbedrag van 200 srd. Verder wordt de winnende column aangeboden aan de dagbladen.
Er zijn zes columns binnengekomen en een liedtekst. De liedtekst is vanwege de vorm buiten de beoordeling gelaten. Tussen de verschillende inzendingen was er behoorlijk verschil in visie. Het varieerde van een hoezee voor Venetiaan tot Wanneer komt de Surinaamse Obama. Er was scepsis en er was hoop. Vier van de columns zijn te lezen op de website van Schrijversgroep’ ’77. De jury bestaande uit Hilde Neus, Sombra en Alphons Levens heeft de inzendingen anoniem ontvangen. De juryleden hebben onafhankelijk van elkaar de column M.P.P…… van Marcel de Kom als de beste uitgekozen. De literaire creativiteit van de schrijver heeft een belangrijke rol gespeeld bij de beoordeling. Marcel de Kom is lid van Schrijversgroep ’77, student aan de Schrijversvakschool en kleinzoon van de schrijver en verzetsheld Anton de Kom.
M.P.P………..
Alles begint weer op volle toeren te draaien na vijf jaar. De politieke propaganda en de overheids voorlichtingsfilmpjes laten hetzelfde beeld zien. Wat er niet allemaal gedaan is de laatste maanden. En nog gedaan gaat worden tot aan de verkiezingen
van vijfentwintig mei tweeduizend en tien.
Maar er is iets wat steeds maar niet boven water komt drijven. Dat is het
M.P.P.- melken. Hoe je de woorden in correct nieuw Surinaams -Nederlands schrijft weet ik nog niet.
Hoe de afkorting is ontstaan gaat terug naar de tijd van mijn overgrootmoeder.
Ze heeft mijn overgrootvader uitgescholden nadat hij bij de eerste verkiezingen belangenloos zijn hokjes rood gekleurd had.
Mijn grootmoeder had alles meegemaakt en haar decreet werd toen; honderd
dagen voor de verkiezingen: ‘M.P.P.- melken’!
Een aantal keren heeft dat politieke oproer tot gevolg gehad. Want alle bloedverwanten kwamen dan bij elkaar en dat duurde vroeger wel meer dan een week. Dus stel je voor ergens op een plantage zoveel mensen. Dat was een plantage opstand!
De laatste keer dat het uit de hand liep was in de tachtiger jaren van de vorige eeuw. Dat heeft ervoor gezorgd dat men nu alles was stiller doet en ondere een erkende dekmantel. Eerst beleggen de bloedverwanten een structuren vergadering in elk der tien distrikten waar ze wonen. Daar wordt duidelijk inkaart gebracht wat de behoeften zijn van ons. Bij het niet bereiken van overeenstemming is er een besloten bijeenkomst in het N.I.S. met diverse vooraanstaande geestelijke leiders. Want met meer als achthonderd en vijftig stemgerechtigde bloedverwanten en aanhang heb je zo een ruimte wel nodig. Mijn moeder legt tegenwoordig het zo genoemde melk advies voor aan de vergadering. Na een hele ceremonie is er dan een geheime stemming. Het advies is aangenomen bij een tweederde meerderheid van voor stemmers. Dan kan iedereen weer blij naar huis met een melk advies op zak.
En dan weet iedereen der bloedverwanten hoe M.P.P.; ‘Mijn Politieke Partij te melken’. Al de rijke opbrengsten vloeien dan naar het overlevingsfonds voor de komende vijf jaar. En dat is alleen bestemd voor mijn bloedverwanten!
RSS
Facebook
Twitter
Kan die tekst van De Kom niet beter ge-edit worden?
Dat dacht ik ook toen ik het las. 🙁
Hopelijk worden de taalfouten en de consequent) foutieve interpunctie er alsnog uit gehaald voordat het aan de kranten wordt aangeboden. Als de schrijver ze erin heeft gelaten, is het de taak van de organisatie ze eruit te halen. En De Kom is geen student meer aan de Schrijversvakschool.
Claudett, zet GEEN STUDENT aub in HOOFDLETTERS.
Met een zucht.