Mannen zijn hopeloos (en vrouwen zijn gek)
‘Saida – de liefde overleeft’ van Stichting Julius Leeft!
Vreemdgaan is de norm. Dat zegt de Amerikaanse socioloog Eric Anderson. Mannen willen meer seks. Daarom zoeken ze het lichamelijke genot ook buitenshuis, schrijft hij in het boek The Monogamy Gap: men, love and reality. Volgens deze zwakke vrijbrief handelde de man van Saida, de protagonist van de monoloog Saida. Maandag was de monoloog ‘Saida – de liefde overleeft’ van Stichting Julius Leeft! te zien in het buurtcentrum van Wishi/Marchena en gisteren in het wijkcentrum van Montaña.
Paulette Smit in het stuk
Een totaal andere setting dan in Teatro Luna Blou waar het stuk zijn Curaçaose première beleefde. Met meer afleiding bijvoorbeeld van het geluid van jongens die met een bal dribbelen, een radio die aanstaat en de plastic stoelen die in het Sentro di Bario worden geschoven, moet je aandachtiger luisteren om de boodschap van het theaterstuk te vatten.
Tegelijkertijd heeft die afleiding ook zijn charme. Overwegend vrouwen zijn dinsdag naar de voorstelling gekomen die ook de realiteit van de Caribische eilanden belichaamt. Saida is het schrijnende verhaal van een vrouw, die overloopt van liefde voor haar kinderen en een nietsnut van een man en zich staande moet houden onder beklagenswaardige omstandigheden.
De thema’s die aan bod komen zijn overlevingsdrang, de invloedrijke rol van de vrouw, overspel en echte liefde. Regisseur John Leerdam wilde zichtbaar maken wat er schuilgaat achter de ‘alleenstaande’ moeder en de verantwoordelijkheid van zowel de moeders als de vaders bespreekbaar maken. Onder leiding van Laura Quast werd er bij na het slot van de voorstelling over de thema’s van Saida gesproken.
Mannen zijn hopeloos en vrouwen zijn gek, verzucht Saida meermalen in de monoloog. Haar man Rudy is een vrouwenfluisteraar, een flierefluiter en hoerenloper. Hij kan niet van de vrouwtjes afblijven. Vrouwen zijn een onweerstaanbare lekkernij voor hem. Daarmee schetst Saida (Paulette Smit) het probleem waarmee ze in de echt is verbonden.
“Elke keer als een man hopeloze dingen doet rent hij naar een vrouw om het goed te maken.”
Hoe leert ze haar kinderen om niet dezelfde dingen als hun vader doen? Ondanks zijn vele avontuurtjes is alleen Saida ‘e ritmo di su kurason’ (het ritme van zijn hart). Intussen heeft hij wel een kind met Sharin Constancia uit Boca Samí die twee gouden voortanden heeft. Wanneer Rudy de moeder van zijn buitenechtelijke kind dumpt komt ze verhaal halen bij Saida.
Ondanks de schok wijst ze hem niet de deur. Zoals een echt melodrama betaamt overlijdt Rudy door een kogel.
“Een afrekening zei men.”
Saida is vergevensgezind en komt sterker uit het drama. Aan het eind is ze zelfbewust. Een snelle karakterontwikkeling om het stuk positief te eindigen. De centrale vraag in het stuk Saida: ‘alleen te bestaan zonder liefde of samen met een man, maar vaak ook zonder liefde?’ heeft ze zelf niet bevredigend kunnen beantwoorden. Rudy kwam gewelddadig om voordat ze hem zelf om zeep kon helpen.
[uit Knipselkrant Curaçao, 23 augustus 2015, Bron: Amigoe]
RSS
Facebook
Twitter
